Bjarmi - 01.12.1922, Síða 4

196
B J A R M I
þannig að hin kyrrláta íhugur leiðir
til bænar, bænin leiðir til san:, "jelags
við guð, og það leiðir síðan til innri
hrifninga frásérnumningarinnar. Einn
dagur án slíkrar innri og andlegar
reynslu, er fyrir Sundar Singh glat-
aður dagur, hversu annríkur og á-
vaxtarsamur sem hann að öðru leyti
hefir verið. Klukkustundum saman
kann hann að sitja í herbergi með
opnuin augum, niðursokkinn í heim,
þar sem hann lifir með englum og
dýrlingum og umfram alt með frels-
aranum sjálfum. Hann sér þarna og
reynir undursamlega hluti, á meðan
vinir hans læðast um herbergið,
gangandi á lánum, og grunar ekkert
hvað er að gerast hjá honum. Hann
hefir háleitar hugsanir um þessa
innri lífsrejmslu.
Snndar Singh sem kristinn maður.
Jafnframt hinu, er Sundar Singh
eigi síður sannkristinn maður. Aust-
urlenzkur uppruni hans gefur ástæðu
fyrir sérstökum óverulegum líkleika
milli vitrana hans og höfundanna í
ritningunni.
Hann talar í líkingum sem stund-
um minna á dæmisögurnar og svo
sém Kristur og Búddha notar hann
líkingar sem sannanir. Hver maður
sem kunnugur er indverskum trúar-
brögðum og heimspeki veit hversu
oft líking kemur í stað sönnunar.
Sundar Singh er eigi gegnsýrður
af hinum nýja skilningi á náttúrunni,
sem rekur kyn sitl til Vesturlanda,
heldur lifir hann verulega í hugsun-
arhælti fornaldarinnar. Þess vegna
er hann fær um að skilja meira
beint og einfalt, og til þess að nota
orðtök sálmanna og ritningarinnar
alment um guð og um náttúruna.
Æfisagan inniheldur einnig mjög
góðan samanburð á Tndlandí nútfm-
ans og hinum grísk rómverska heimi,
sem kristin kirkja myndaðist í. Sag-
an endurtekur sig aldrei að fullu. En
heimur Miðjarðarhafslandanna var á
annari öld, jafnt fyltur af umreikandi
spámönnum, dulspekingum, lærifeðr-
um, guðspekingum og meinlæta-
mönnum sem Indland er það nú á
dögum.
Vjer snúum oss að nokkrum mik-
ilvægum atriðum, sem algerlega eru
guðspjallsleg (evangelisk). Fyrst mun
ég nefna nckkur höfuðatriði í já-
kvæða stefnu.
Sundar er uppfyltur af fagnaðar-
boðskapnum. Miskunnsemi guðs og
fyrirgefning er hið fyrsta og siðasta
í boðskap hans.
Fyrirgefningin leiðir lil ummynd-
unar innra. Þar finnur hann þung-
vægan mun á milli trúarbragðanna.
Önnur trúarbrögð segja; »Breyttu vel,
og þá muntu góður verða«. Krislin-
dómurinn segir: »Vertu í Kristi, og
þá muntu vel breyta«. Leiðin liggur
frá hinu innra til hins ytra, en eigi
öfugt við það. Vegurinn frá hinu
ytra til hins innra er vegur æfing-
anna, hin venjulega aðferð dulspek-
innar, færð í fullkomnun af Indverj-
um, einmitt »Yoga«, hinn vísindalegi
vegur sjálfsendurlausnar, vegur brjóst-
vitsins. Vegurinn frá hinu innra til
hins ytra er vegur guðs, vegur Krists.
Það er eigi nóg að daglegar syndir
vorar verði fyrirgefnar, heldur verður
gamli maðurinn i oss að deyja.
Byrjaðu á hjartanu.
En líf hjartans er bæn. Hinn æðsti
vottur hins innra lífs er bæn. Stöð-
ug bæn er orðtak Sundars. Hér hefir
hann talsvert að kenna Vesturlanda-
fólki, eigi frá lndlandi heldur frá
fagnaðarerindinu. In margvislega og
sivaxandi kristilega starfsemi í kristni
Vesturlanda, getur eigi bætt upp veik-
leik innra lífsins.
Sundar beinir bænum sínum til