Bjarmi - 01.03.1923, Side 8

36
BJARMI
barnsins, sem hvíldi við brjóst henn-
ar. — »0g þó veit jeg ekki hver er
aumkunarverðari, freistarinn, eða sá
sem fellur í snöruna hans. Einhvern
tíma dregur að skuldadögunum, og
mjer kæmi það ekki á, óvart þó að
tárin okkar, sem mest h'öfum þolað
vegna vínsölunnar i þessum bæ, verði
þá all þungt á metaskálum hans,
sem dæmir alt með rjeltvísi, án alls
manngreinar álits«.
Helga sat niðurlút og hnípinn í
bragði. Konan leit til hennar og
þagnaði.
»Fyrirgefið þjer«, sagði hún svo
hægt og raunalegt, »að jeg tala svona
mikið um þetta við yður. Jeg sje það
á yður að þjer eruð góð kona, sem
ekki megið aumt sjá. Forði Guð yður
frá því að þekkja nokkru sinni bölvun
vínsins!«
Helga bjóst til að fara. »Jeg vildi
fegin hjálpa yður«, sagði hún um leið
og hún kvaddi konuna. »En jeg er
ekki annað en vanmáttug kona, sem
enga rönd fæ reist við böli lífsins.
Hjarta bölið okkar allra hætir enginn
nema Guð. En ijúft er að rjetta bág-
stöddum einhverja hjálp«,
Konan stóð um stund í kjallara-
dyrunum og horfði á eftir Helgu,
þegar hún gekk ofan götuna. Svo fór
hún aftur inn í fátæklegu híbýlin
sín, en á svip hennar var vakinn lftill
vottur þeirrar gleði, sem sönn hlut-
tekning ávalt vekur.
Valdimar Briem vigslubiskup, varð
hálfáttræður 1. febrúar p. á., og gerði
guðfræðideild Hás ólans bann að heið-
ursdoktor þann dag. — Kemur öllum
saman um að sra Valdimar hafi átt þann
heiður vel skilið, hann hefir unnið ómet-
anlegt gagn með trúarskáldskap sinum.
Bjarma þykir vænt um að geta bráðlega
flutt ágætt skáldrit, sem sra Valdimar hefir
islenskað.
Friðþjöfur Björk
heitir svenskur prestur sem mjög ber á
uin þessar mundir. Bjarmi hefir heyrt
að honum leiki hugur á að heim-
sækja ísland og vita hvort sönn sje
»sú ótrúlega saga«, sem honum hefir
borist, að þar hafi ekki trúarvakning
orðið öldum sainan, — og þvi er
ástæða til að segja ofurlítið frá hon-
um. — Hann er fæddur i Svíþjóð
fór ungur til Ameríku og gekk þar
skólaveginn, varð kennaraskólakenn-
ari og prestur fáein ár, fór til Ind-
lands 1910 í kristniboðserindum, og
starfaði einkum meðal indversku
safnaðanna fornu, er kenna sig við
Tómas postula.
Vegna veikinda bróður sins varð
Björk að hverfa heitn til Svíþjóðar
1914 — kom degi áður en ófriðurinn
hófst, en komst ekki brott aftur
vegna ófriðarins. Var hann þá þegar
í því áliti að hann gat valið um em-
bætti, og kaus að verða aðalprestur
við Blasiehólmskirkju í Stokkholm.
Hún er reist af gjöfum trúaðra manna,
og prestum hennar er ekki ætluð
önnur »prestsverk« en prjedikun og
sálgæsla. Þar hafði Björk um 3000
áheyrendur, en oft fór hann i prje-
dikunarferðir víða um land.
Hann var í sliku ferðalagi í febrúar
1918 í sveitinni við Bjernum, sem er
járnbrautarstöð norðan til á Skáni. Þar
hafði hann eignast marga vini, sem
vildu mikið vinna til að hann dveldi
um tlma hjá þeim á hverju ári. Einn
þeirra gaf honum vænan jarðarpart
og hinir báðu hann um að senda
sjer teikningu af sumarbústað, þá
skyldu þeir reisa húsið fyrir næsta
sumar.
Pað stóð alt heima er hann kom
altur, og í viðbót fjekk hann aragrúa
áheyrenda að fyrstu ræðunni er hann
flutti í brekkunni við húsið sitt.