Bjarmi - 01.06.1923, Side 5

BJARMI
97
fremur að skoða sem einn hluta hins
sameiginlega allsherjarlífs, þar sem
lífshreyfingarnar lúta þeim lögum,
sem vjer ráðum ekki yfir nje vitum
deili á. Aðeins reynum vjer það, að
vjer erum í slíku leynilegu lífssam-
bandi.
Oss hællir við að gera of mikið úr
vitundarlífi voru. Að vísu er sjálfs-
vilundin meginþállur persónuleikans,
svo mikils varðandi, að lífið getur
ekki orðið persónulegt án sjálfsvit-
undar. Ennfremur vitum vjer það, að
vitundarlífið hefir aðalráðin af vorri
hálfu í sambandinu við Guð. Enginn
fullorðinn, heilbrigður maður verður
Guðs barn af þvi einu, að Guð hefir
áhrif á undirvitund hans. Nei, þau
áhrif frá Guði, sem leiða til aftur-
hvarfs, verða að verka á vilundar-
lífið. Og afturhvarf mitt er ómögu-
legt, nema með vísvitandi og frjálsu
vali frá minni hálfu.
En þó er það svo, að oss hættir
við að gera of mikið úr vilundarlífi
voru. Að minsta kosti er oss tamt
að ætla, að vitundin sje eina leiðin
inn að helgidómi lífsins. En jafnvel
það litla, sem jeg hefi þegar bent á,
sýnir oss, að vjer slöndum einnig í
leynilegu sambandi við lífið umhverf-
is oss.
Þetla mikilsverða atriði verður að
hafa hugfast, er dæma á um og
gera grein fyrir lífi barnsins í sam-
fjelaginu við Guð. Barnið er í sam-
bandi við umheiminn löngu áður en
það hefir nokkra hugmynd um það.
Það verður fyrir áhrifum ulan að,
álirifum, sem geta mótað gervalla
lífsstefnu þess. Undirvitund barnsins
dregur daglega að sjer áhrif frá því,
sem í kringum það er. Og þegar vit-
undin fer að vaxa upp úr undirvit-
undinni, munu sjerhver áhrif, sem
undirvitundin varð fyrir, eiga sinn
þátt í að móta hina vaknandi sjálfs-
vitund barnsins.
Á þennan hátt eru oss gefin læki-
færi lil að hafa áhrif á trúarlíf barns-
ins þegar frá fyrstu barnæsku þess.
Ekki aðeins með bœnum vorum. Held-
ur með andanum. Eins og Guð hefir
áhrif á barnið með sínum anda. Svo
sem sagt er um Jóhannes skírara,
að hann hafi á yfirnáttúrlegan hátt
verið fyltur heilögum anda þegar frá
móðurlifi (Lúk. 1, 15). Þannig fyllast
og vor börn af vorum anda. þess
vegna setur andi foreldranna varan-
legt mót á andlegt líf barnsins þegar
frá fyrstu árum þess.
Foreldrar gera sjer það yfirleitt
ekki nógu ljóst, hvílíka ógæfu þau
baka börnum sínum með veraldlegu
og guðlausu, ósönnu og óhreinu hug-
arfari, á þeim tíma, er vitundarlíf
barnanna er að vakna. Og að hinu
leytinu má eins segja, að trúaða for-
eldra gruni það varla, hve mikilsverða
hjálp þau veila börnum sínum með
því einu, að láta þau þegar í fyrstu
æsku fá að anda að sjer hreinu og
heilögu andrúmslofti guðhrædds heim-
ilis. Hverja þýðingu það hefir fyrir
andlegan þroska barnsins, og seinna
fyrir vakning þess og afturhvarf, —
það sjáum vjer ekki til fulls fyrr en
á hinum mikla degi.
Barnið finnur þá Guð í sínum trú-
uðu foreldrum. það er hin fyrsta
blessun, sem barnið nýtur af sam-
jjelagi heilagra. Litlu smælingjarnir
eru sem sje frá skírnarstundinni lim-
ir á líkama Krists. Og þó að greinin
sje smá, þá ér hún eigi að síður í
sambandi við hinar greinarnar. Barn-
ið verður þannig fyrir trúarlegum
áhrifum löngu áður en það fær nokkra
tilsögn í þá átt.
Barnið á að finna Guð í foreldrum
sinum. Umfram alt á það að finna