Bjarmi - 01.12.1927, Blaðsíða 5

B J A R M I
233
listanáms og annars þess er guðsríki
má til eflingar verða. Þó hin ev.-lút.
o. s. frv., sbr. 1, 2, 3 og 4.
Við síðustu áramót var sjóðurinn í
heild sinni 827.69 kr., jeg vona að hann
verði um næstu áramót að minsta
kosti 1000 kr.
Ef við miðum við síðustu áramót,
og að honum áskotnaðist 300 kr. ór-
lega, sem ekki er nú ofætlun 1100
manns, þá mun láta nærri að hann
sje eftir 64 ár 1991 fær um að taka
til starfa. Þá mun sjóðurinn verða
sem næst 211,263 krónur. Ef þá væri
keypt orgel fyrir 40 þús. krónur, er
eftir sem næst 171 þús. kr. Úr því
fer hann að vaxa fljótt, því eftir 36
ár frá því eða eftir 100 ár hjer frá,
mundi hann verða 1 miljón og 300
þúsund krónur.
Eftir skipulagsskránni mundi því
safnaðarnefnd verða afhent til um-
ráða 17 þúsundir króna. Ef organ-
istanum væri þá greitt í laun 5000
krónur og söngfólkinu 3600 krónur,
sem mundi vera 30Q. krónur á mann,
miðað við jafnmargt og nú syngur.
Þá mundi enn vera eftir 8400 krón-
ur. Það mun vera álíka upphæð og
Akraneskirkja kostaði ný. Það er
átta sinnum meira en kirkjan fær í
öll gjöld, til starfrækslu og viðhalds.
Þetta fær hún árlega. Það ár, sem
þetta skeður, á engin að þurfa að
telja eftir kirkjugjaldið, því það á þá
ekki að vera til. Það myndi þó samt
verða eftir álitleg upphæð, sem marg-
vislega mætti verja kirkju og krist-
indómi til eflingar. Það væri vissu-
lega garnan, (og það væri ekki nema
fjöður á fati) að styrkja efnilegan
mann til sönglistarnáms með 2 til 3
þús. krónum.
Jeg er þess fullviss að starf það,
sem sjóður þessi vinnur í framtíð-
inni, verður óviðjafnanleg aðstoð
góðs prests, og jeg vona að hann
komi til með að eiga mjög mikinn
þált i viðhaldi og eflingu sannarlegs
kristindóms í okkar plássi; en auk
þess vona jeg 'að hann geti að minsta
kosti þegar framliða stundir, verið
öðrum hjeruðum uppörfun til hins
sama.
Víða út um sveitir landsins held
jeg að kirkju- og trúarlífið megi ekki
verra vera. Það er víst ekki óalgengt,
að ungur prestur kemur frá próf-
borðinu fullur af áhuga og von, um
að vinna stórvirki sem prestur, en
standi eftir lítinn tíma yfir moldum
allra sinna miklu vona í því efni, ef
svo mætti að orði kveða. Og prestur-
inn, sem ef til vill, hefir haft mikið
í það að verða afburðamaður á þessu
sviði, verður að beina sínum áhuga
í alt annan farveg, en bæði hann var
kjörinn lil og vildi. Hann verður að
sælta sig við það að messa að eins
nokkrum sinnum á ári, af því hann
vill ekki messa í tómri kirkjunni. —
En svo segir fólkið að presturinn sje
»poki« sem ekki sje hlustandi á. Nei,
það er siður en svo, að aðalorsökin
sje hjá prestunum, deyfð og kæru-
leysi safnaðanna í þessum efnum er
svo í ótgróið og venjulegt, en það er ekki
afsakanlegt. Það drepur samstundis
allan áhuga prestsins. Þetta er sorg-
legur sannleikur.
Um fyrirkomulag og gildi guðs-
þjónustunnar mætti haldan langan
fyrirlestur, en jeg sleppi því hjer.
En það er mín sannfæring, að það
sje til alt of mikils mælst, við flesta
presta, að þeir geti í einu og öllu
náð tilgangi guðsþjónustunnar með
þvi aö enginn annar leggi þar neitt
til. Sá sem ekki kemur í kirkju til
annars en hlusta á ræðu prestsins
og dæma hana, skilur ekki tilgang
kirkjugöngunnar. Söfnuðurinn verður
fyrst að skilja orðið gnOsþjóuusta,
til þess að kirkjugangan nái því tak-