Bjarmi - 01.12.1927, Blaðsíða 7

B J A R M I
235
ingar vilji fá að setja fram sínar skoðan-
ir andmœlalaust. Andmæli eru eðlileg við
hverju nýmæli. En nýguðfræðingar gera
kröfu ti), að ekki sje snúið út úr orðum
þeirra, að þeim sje ekki brugðið um al-
vöruleysi og trúleysi öðrum fremur, og
að þeir sjeu ekki kallaðir svikaþiltar
d j ö f u 1 si n s« fyrir það eitt, að þeir eru
nýguðfræðingar.
Slíkt kalla jeg almenn mannrjetiindi.
Fleira í grein yðar nenni jeg ekki að
taka til meðferðar. — Pökk fyrir rúmið.
Vinsamlegast.
Einar Magnússon,
cand. theol.
Viðhót ritstjórans. — Jeg var að vona,
eins og fleiri, að sambæna-stundin og
altarisgangan á sóknarnefnda-fundinum í
haust mundi meðal annars valda þvi, að
yngstu guðfræðingarnir, útgef. »Strauma«,
færu ekki mjög geyst nje ógælilegá á
eftir, svo að prúðmenska og sanngirni
yrði sterkasti þáttur í umræðum þeirra
um trúmála-ágreininginn framvegis. Pótti
mjer sjálfsagt að stinga þá undir stól
harðorðum deilugreinum, sem Bjarma
berast, og fara eins langt I bróðurlegri
sanngirni gagnvart þeim og skoðanamun-
urinn frekast leyíir.
Satt best að segja fagnaði jeg því;
ungir menn, sem eitthvað vilja fram-
kvæma, og liafa einurð á að starfa hverju
sem viðrar, eru mjer kærir, enda þótt
mjer kunni að sýnast að framkvæmdirn-
ar sjeu ekki á traustum stoðum reistar.
, Pví var mjer vonblekking að hr. E. M.
var ófáanlegur til að taka aftur þessa
framanskráðu grein, þar sem liann endur-
tekur stóryrði sín um prestastefnuna-
liðið vor, fáum til gleði og engum til
gagns. — Svo kom umsögn »Strauma«
um sóknarnefnda-fundinn, þar sem á
tveim stöðum er fjarri farið allri prúð-
mensku; borið á merka fundarpresla að
framkoma þeirra hafl borið vott um
»fádæma ósvífni og virðingarleysi« gagn-
vart biskup, er víða mundi varða em-
bættismissi. — Minna mátti það ekki
vera(!) — Og hæðst að tillögu safnaðar-
fulltrúa, og Guðs nafni blandað inn í
háðið.--------
Þegar svo er komið, er ekki annað
fyrir hendi en að svara svo greinilega,
að þeim skiljist, að stóryrðin og háðið
geti komið þeim sjálfum í koll og stór-
spilt málslað þeirra.
Öll þessi herferð E. M., og samherja
hans, gegn sýnódus-samþyktinni, er að
minni ætlun, alls ekki af því sprottin,
að þeim þætti hún of óákveðin (»loðin«
á máli E. M), því ákveðnari sem hún
hefði verið, því gramari hefðu þeir orðið.
Pað kom best í ljós á sóknarnefnda-
fundinum. Pað var ekkert »loðið« að lýsa
eindregnu fylgi við eldri trúmálastefnuna,
og þó varð sumum nýguðfræðingum meir
en lítið um, er sú yfirlýsing kom til um-
ræðu, hvað þá ef mikill meiri hluti
fundarmanua liefði samþykt hana, eins
og vafalaust hefði orðið, hefði hún verið
borin upp. Peir eru væntanlega gáfná-
garpar mennirnir, sem brígsla meiri hluta
sýnódus-presta um heimsku, og eru því
íljótir að sjá, að slíkar samþyktir og yfir-
lýsingar verða bæði til þess að fylgis-
menn eldri stefnunnar standa þjeltar
saman eftir en áður, og að þeim eykst
þróttur, sem einangraðir fara ineð trú
sína innan um alls konar »nýmælamenn«,
er þeir heyra að merkir trúmálafundir í
höfuðstaðnum vilji fara »hina gömlu
götu«. — Auk þess kann þrekið að vera
af skornum skamti, þótt miklar sjeu gáf:
urnar, og því eiga sumir erfitt með að
taka þvi með jafnaðargeði, að alþjóð
heyri að þeir hafi orðið í minni hluta.
Nýguðfræðingar ýmsir, erlendir og inn-
lendir, eru orðnir svo leiknir i að nota
gömul biblíuleg og guðfræðileg orð í
nýjum merkingum, að þau orð eru harla
vandfundin, sem ekki má hártoga út frá
þeirri venju. Margir kunna t. d. að ætla,
að ekki hefði þurft annað en að setja í
tillöguna orðin »getinn af heilögum anda«,
lil að komast hjá þessari árás E. M. —
En »lærðum« guðfræðingum verður ekki
mikið fyrir að hártoga þau einnig. Sumir
þeirra segjast sem sje vel geta játað þeim
orðum, þótt þeir segi Jesúm Jósefsson
»Jesús var svo gagntekinn af Guðs anda«
segja þeir, »að vel má segja að hann hafi
verið getinn af heilögúm anda« — »í
óeiginlegri merkingu«, bæta þeir við til
vara í dag, en á morgun má búast við
að þeir telji það »rjettustu« merkingu orð-
anna! Stærðfræðin hefir ekki átt neina
svipaða orða-falsara, og því kæmi þar
aldrei slíkt fyrir, sem E. M. gerir ráð
fyrir.
Nei. Sýnódus-menn vissu allir hvað
átt var við með tillögunni, og gáfnagarp-
arnir ljetu alveg hjá líða á þeim fundi,
að benda hinum á, sem E. M. brígslar