Bjarmi - 01.10.1928, Blaðsíða 6

198
B J A R M I
gafst þeim enn eftir kafiidrykkju, tæki-
færi að halda áfram samræðum sinum,
um kirkjuleg efni. Lýsti sjer þar innileg
tilfinning fyrir kristindómshag þjóðar
vorrar.
Sunnudag kl. 10 f. h. fór fram guðsþjón-
usta í kirkjunni og flutti sóknarprestur-
inn i Ögurþingum prjedikun og neyttu
allir prestarnir altarissakramentis.
Peim, er ritar línur þessar, er það full-
ljóst, að þótt fundargerð þessi væri ekki
Iöng, og fjelagsstörfin i barudómi, þá
skildi hún eftir hugljúfar minningar og
glæddan trúarlífsneista i hjörtum sam-
fundarmanna. S. G.
II.
Undanfarin ár hafa ýmsir áhugasamir
prestar Vesturlands, haft á orði að stofna
fjelag. Boðuðu þeir nú í sumar til fundar
á Isafirði, er halda skyldi 1. sept. Á fund-
inn komu 11 prestar, þessir: Prófastarnir
sr. Sigurgeir Sigurðsson og sr. Jón Brands-
son, prestarnir: sr. Magnús Jónsson á Stað
í Aðalvík, sr. Jónmundur Halldórsson, sr.
Óli Ketilsson, sr. Porsteinn Jóhannesson,
sr. Páll Sigurðsson, sr. Halldór Kolbeins,
sr. Sigtryggur Guðlaugsson, sr. Böðvar
Bjarnason og sr. Helgi Konráðsson. Fje-
lagið var stofnað, lög samin og kosin
stjórn. Pessir voru kosnir: Sr. Sigurgeir
Sigurðsson, sr. Böðvar á Rafnseyri og
sr. Halldór Kolbeins. Rætt var um að
gefa út ársrit, ef mögulegt væri. Fundar-
tími var naumur og gátu prestar lítið
rætt áhugamál sin að þessu sinni, en
tilgangi fundarins var náð, er fjelagið
varð stofnað. Ætlast er til, að fjelagið
verði deild úr Prestafjelagi íslands og
starfi að liku marki: auknu samstarfi
presta og siðan safnaðanna. Að þvi ber
að keppa. Eftir fund um kvöldiö var
fundarmönnum boðið til hijómleika i
kirkjunni. ísfiröingar hafa góða söng-
krafta. Tókst þeim að hrffa áheyrendur
bæði fyrir smekklegt efnisval og góða
meðferð þess. Eftir hljómleikana bauð
prófastur öllum fundarmönnum heim til
sin. Var setið þar i góðu yfirlæti langt
fram á nótt og margar ræður fluttar.
Lofuðu allir gestrisni prófasts og konu
hans, frú Guðrúnar Pjetursdóttur. Daginn
eftir var messað. Sr. Óli Ketilsson steig í
stólinn. Prestarnir voru til altaris. H. K.
Við krossinn.
»En vjer prjcdikum Krist
krossíestan, Gyðingum hneyksli,
en Grikkjum (heiðingjum)
heimsku«, — I. Kor. 1., 23.
Meðal ungra manna eru margir
Gyðingar og Grikkir enn í dag.
Gyðingarnir vilja veröa hólpnir
fyrir góðverk sín, unnin af eigin
mætti. Pess vegna eru þeir samvisku-
samir og skylduræknir; þeir vilja
gera það, sem þeir geta; en þeir vilja
ekki leyfa Guði að gera það, sem
hann getur. Og trúhneigðir eru þeir
oft og einatt, og eins og hinir eigin-
Jegu Gyðingar þráðu að sjá dýrðleg-
an frelsara, svo þrá hinir ungu Gyð-
ingar vorir að sjá dýrðlegan og kær-
leiksríkan Guð; en prjedikunin um
krossfestan frelsara er þeim hneyksli.
Grikkirnir-elska það, sem er skyn-
samlegt og fagurt. Þess vegna vilja
þeir hafa trúarbrögð, sem eru skyn-
samleg og fögur; en hitt er þeim
heimska, að blóð eins manns, geti
hreinsað þá, og alla menn, af allri
synd; því að þeirra skilningi hefir
Kristur ekki verið annað en maður.
I raun og veru er enginn munur á
þessum Gyðingum vorum og Grikkj-
um. Afstaða þeirra gagnvart Kristi
er hin sama. Hvorirtveggja bera höf-
uðið hátt bæði fyrir Guði og mönn-
um, hvorugir vilja beygja sig nje hafa
sundurkraminn anda. Þeir fyrirlíta
tollheimtumanninn.
En fagnaðarerindið verður aldrei
annað en boðskapurinn um Krist
krossfestan, sem er friðþæging fyrir
vorar syndir og — alls heimsins,
kraftur Guðs til sáluhjálpar hverjum
þeim, sem trúir, bæði Gyðingum og
Grikkjum. Hann niðurlægir oss og
auðmýkir, en hann gjörir það til þess
að upphefja oss. Hver sem kemur
með annað fagnaðarerindi er á móti