Bjarmi - 01.07.1932, Síða 14

110
BJARMI
þá á sitt mál — og hefir orðið of mikið
ágeng’t hjerlendis. —
I »stafrofskveri« kommúnismans segir
Bucharin: »Hlutverk vort er ekki að um-
bæta, heldur að rífa niður trú og siðferði.«
Trúarhatrið gjörir þá; steinblinda, eða
rjettara sagt hatrið gegn Guði, því að
sjálfir eru þeir ofsatrúarmenn á kreddur
kommúnismans. Boðorðunum er þar öll-
um öfugt snúið, eins og sannað skal í næsta
blaði, með tilvitnunum úr ritum leiðtog-
anna. »Siðferðislegt er það eitt, sem
kommúnistaflokknum er gagnlegt,« sagði
Lenin, og því er skylda kommúnista að
spilla hverju fyrirtæki, smáu eða stóru,
í »borgararíkjum«, sem þeir geta.
Heiðvirðir húsbændur vísa guðlastandi
angurgöpum á dyr og þó einkanlega úr
barnahóp, og það nær engri átt, að þeir
taki slíka menn fyrir barnakennara, og
óeðlilegt að nokkurt »borgaralegt« þjóð-
fjelag, sem ekki vill fremja sjálfsmorð,
veiti kommúnistum nokkrar trúnaðarstöð-
ur, og allra síst kenslustörf.
Það er raunalegt, að barnakennarastjett
vor skuli ekki hafa þegar í stað tekið í
taumana í þessu efni. Hún er ung og þarí
aðhlynningar borgaranna á ýmsan hátt,
en hún má þá ekki með lítt hugsuðum
yfirlýsingum draga taum kommúnistanna,
sem illu heilli hafa komist í þá stjett.
Og vita mega kristnir kennarar og raun-
ar allir kennarar, sem ekki eru kommún-
istar, að þeim yrði fljótlega sparkað frá
öllu fræðslustarfi, ef stjettarbræður
þeirra, kommúnistarnir, færu með völd í
þessu landi. Framh.
l’restnfundui'inii íí Þingvöllum, 27. -28. júni,
tókst vel og samþykti fjölda af tillögum, sem
sagt verður nánar frá nœst.
Mæður og barnakennarar.
Okkur, sem fjarri búum, fanst lands-
fundarsamþvkt kvenna í Rvík eins og' heið-
ur og bjartur sunnudagur, með gróðurilm
og sól yfir sundum.
Vel sje þeim fyrir hina drengilegu og
viturlegu ályktun um skyldu kennara að
annast kristindómsfræðslu æskulýðsins
með lífi og sál — ella láta af starfinu.
Vfirlýsing kennarafundarins fanst okkur
aftur á. móti líkust því, sem þeir væru
að hella krapahríð með veðurhæðinni 12
yfir gróðui'ilminn frá landsfundi kvenna.
Jeg er sannfærður um, að fundarvfir-
lýsingar þessar vekja mikla athygli hjá
þjóðinni, og að yfirlýsing kennarafundar-
ins vekur sorg og gremju á meðal fjölda
landsins barna. Og jeg held, að þeir átti
sig á þessu, þegar frá líður. Jeg trúi ekki
öðru, en að þeir skilji sín takmörk og sjái
skyldu sína. Myndin er svo skýr og á-
kveðin. —
Jesús frá Nazaret hefir verið á ferð
á meðal íslensku þjóðarinnar um 1000 ár.
Allan þann tíma hafa íslenskar mæður ver-
ið að bera börn sín til Jesú, til þess að
hann skyldi blessa þau. Og þjónar Jesú
Krists - prestarnir hafa skilið það
svo, að |>að ætti að hjálpa mæðrunum í
þessu stai'fi - að bera börn til Jesú. En
nú er komin upp ný stefna í landinu,
fjölmennur flokkur kennara, sem, að
minsta kosti flestir, hafa verið bornir til
Jesú í heilagri skírn. Og skírnin og síðan
fermingin var unaðslegasta stundin í lífi
þeirra og foreldra þeirra. Og síðan hafa
þeir notið kristilegs uppeldis og fræðslu
í kennaraskóla, hjá einum hinum mest
virta manni þjóðarinnar. Þjóðin hefir ekki
sparað til þess, að uppeldi þeirra og ment-
un gæti orðið sem best og fullkomnust.
Og þjóðin og þá, einnig íslenskar mæð-
ur hefir lagt alt þetta á sig, fús og
viljug’, og alt í þeim tilgangi, að börn þjóð-
arinnar væru leidd og borin inn í hina