Bjarmi - 15.03.1934, Blaðsíða 3

BJARMI
41
Brá prestur sjer niður einstigi í bjarg-
inu og kom til mannsins — og' kastaði á
hann kveðju - en mundi þá allt í einu
eftir því að maðurinn var heyrnarlaus og
mállaus. Prestur þekkir öll sín sóknarbörn,
og- gekk hann því nær manninum, sem
bograði yfir nokkrum rekaviðarkeflum —
og lagði höndina hlýlega á handlegg honum.
Maðurinn rauk upp fokvondur, urraði
ógurlega, reiddi hapdlegginn og kreppti
hnefann.
Prestur tók ofan og hneigði sig virðulega.
Þegar maðurinn sá það, tók hann ofan
húfupottlokið — margríkti til höfðinu, urr-
aði vinalega og varð allt andlitið á hon-
um að einu hýru brosi og minnti á »Baró-
meter«, sem stendur á »Smukt«, hljóp síð-
an að presti og klappaði honum öllum og
ljet mjög vinalega.
Síðan gengu þeir upp einstigið og
áleiðis til bæjar og hjelt prestur á við-
arbagganum. -
Þegar kom heim að bænum, sem stend-
ur á dálítilli mosa- og moldartó á holurð-
inni — og túnið bæði ósljett og' lítið —
sá hann gamlan mann hvíthærðan ganga
frá lambhúsinu heim að bænum og' kall-
aði til hans og bauð honum gott kvöld; en
maðurinn ansaði ekki; prestur vissi að
þarna var húsbóndinn, maður á áttraáðis-
aldri, blindur á öðru auga, og' sjóndapur
á hinu — og' nærri heyrnarlaus; gekk prc st-
ur því til hans og' heilsaði honum með
handabandi.
»Þú kominn, Sæmundur,« sag'ði bóndi og'
rýndi upp í prest. »Þú verður í nótt,
homstu einn yfir fjöllin?« — Ekki beið
hanp eftir svari og bætti við: »Jeg er ný-
húinn að fá brjef frá Þýskalandi. Þeir
skrifa mjer báðir P. og R. en jeg á svo
skollans bágt með að lesa brjefin frá þeim,
•)eg er alveg að missa sjónina; þú lest fyrir
Úiig brjefin þeirra í kvöld, Sæmundur.
Prestur lofaði því. —
Þegar beim að bænum kom stóð hús-
freyja, stór og fönguleg sextug' kona, jafn-
aldra prests, í dyrunum og tók komumönn-
um tveim höndum — og bauð presti til
baðstofu, sem var uppi á lofti. —
En áður en gengið væri til baðstofu
sneri húsfreyja sjer að húsbóndanum og
mælti:
»Skyldi Dísa litla hafa nokkuð farið af
stað frá Urðum þegar fór að hríða, —
hún komst svo seint af stað í dag, ekki
fvr en hún var búin að smala og toga ærn-
ar? —
»Hún Dísa,« gargaði bóndi — »hún rat-
ar, sú litla.« —-
»En það er að verða dimmt af nótt og'
veðrið að versna,« sagði húsfreyja.
I því var hóað langt fram í fjalli. »Það
ér Dísa litla,« sagðj húsfreyja, hún hefir
hlaupið fram að jöklum þegar hún var
búin að færa Guðrúnu minni á Urðum
mjólkina, og fundið lömbin, sem okkur hef-
ir vantað í fulla viku - og kemur með
þau.«
»Ykkur hlýtur að þykja enn vænna um
Dísu en ísaí um Davíð,« sagði prestur.
»Við gætum ekki verið hjerna, ef Dísa
mín væri ekki,« sagði húsfreyja og brá
hendinni upp að augunum. »Hjer er langt
á milli bæja og stundum ekki hættulaust.«
Um kvöldið var borðað kjöt og kjötsúpa
at' Móra en Móri var sauður 7 vetra
gamall með 90 punda falli og 35 merkur
af mör.
Þá kom bóndi með brjefjn frá Þýskalandi
og las prestur þau fyrir hann — og báru
brjefin þess vott að þessir þýsku háskóla-
menn möttu gamla manninn mikils.
Þegar fram var liðið á kvöldvökurnar
og margt hafói borið á góma, bað húsfreyja
prest »að lesa eitthvað fallegt.« Voru þá
teknar fram sálmabækur og' sungið — en
á meðan sungið var náði prestur nokkurn
veginn tökum á hugsunum sínum um fjall-
ið og freistinguna og mælti þessi orð
að loknum söngnum:
Matt. 4, 8. Enn tekur djöfullinn hann
með sjer upp á ofurhátt fjall,