Bjarmi - 15.05.1935, Blaðsíða 6

78
BJARMI
hún að gerast dómkirkja en hin, sem nú
er að leg'gjast niður sem slík. Það teldi jeg
illa gjört og' óþarfleg'a. Það er nóg um um-
rót og byltingar í þjóðfjelaginu samt. Illu
heilli var dómkirkjan flutt hið fyrra sinn.
Það er og góður efniviður í Dómkirkjunni
það serr> hún nær og auðvelt að kippa henni
úr kútnum, væri vilji til þess. Öjá, það er
heldur ekki ráðið enn, hvernig nýja kirkj-
an verður!
Það á að fara að byggja í Saurbæ, minn
ingu Hallgríms til heiðurs. Jeg sá einhvers-
staðar birta bráðabirgðaáætlun að bygg-
ingarkostnaðinum og þótti hún lág og ó-
lík þeim mönnum, sem forgöngu hafa haft
í þessu máli á þann hátt að fræg er orðin.
Því ekki aö bíða í nokkur ár enn og safna
áfram og gera ráð fyrir, að öðruvísi verði
byggt svo, að verulegur sómi verði að?
Ekkert er of gott í Hallgrím Pjetursson!
Stærðin er ekkert aðalatriði. Höfuðatriðið
er, að heilög listin skíni þar út úr hver j-
um drætti. Passíusálmarnir ættu að hafa
kennt oss, hvernig vernda ber það, sem
Drottni til dýrðar er »uppteiknað, sungið,
sagt og sjeð« - og byggt.
Kirkjusókn á Islandi er ljeleg víðast
hvar Menn bollaleggja og spyrja vegna
hvers og kenna um Ijettúð fólksins og
blindun þess af boðskap kommúnista. Sum-
ir telja og aö íslendingum sje guðleysi í
blóð borið og er það hin herfilegasta kenn-
ing og alveg rakalaus. Hitt er annað, að
þeim hentar e. t. v. ekki alveg það sama
í trúarefnum og frændþjóðunum, þ. e. a. s.
trúarþörf þeirra krefst annarar lausnar en
trúarþörf annara þjóða. Þarf það engan
að undra.
Veigamikil ástæða fyrir því, hve kirkjui'
eru illa sóttar nú á tímum er það, hvemig
þær eru á sig komnar. Þær eru á allan
hátt vanraíktar. Það er ekki einu sinni til
þess ætlast að þær sjeu opnaðar til tíða-
flutnings oftar en einu sinni í mánuði óg'
sumstaðar sjaldnar þær standa alveg
auðar og' tómar a. m. k. 2/3 allra helgi-
daga. Hver áhrif halda menn að það hati
á aðdráttarafl þessara helgidóma? Áreið-
anlega neikvæð. Jeg veit ekkert ömurlegra
en kirkju, sem á drottins deg'i stendur auo
og ósnortin. Það ætti aldrei að koma fyrir.
Nú er að vísu ekki annað hægt eins og
skipað er prestaköllum, - jeg tala nú ekki
um ef flanað yrði að flónsku launamála-
nefndar. Hvað á þá að gjöra ef skipun
prestakalla helst óbreytt og kirkjunni þar
með ekki gjört ókleift að starfa? Gætum
við ekki komið djákna-embættinu til nýs
vegs? Meðhjálparastarfið er fornt cg sjer-
kennilegt í íslensku messunni og fagurt
atriði.* *) Kirkjan þarf að eignast mann
í hverri sókn, sem hefir til að bera nokkra
kirkjulega menningu og menntun. Hann á
í samvinnu við kirkjuþernur (diakonissur)
framtíðarinnar, - að annast margvísleg
störf fyrir kirkjuna: hjúkrun sjúkra, upp-
fræðslu barna og' annara, t. d. sunnudaga-
skóla, leshringa og helgiþjónustu í kirkj-
unni bæði við venjulegan tíðaflutning
prestsins (meðhjálpari) og upp d einsdæmi
á þeim dogum, þegar presturinn er á ann
ari kirkju. Þeim guðsþjónustum mætti
finna einfalt og fagurt form með lifandi,
óbrotinni þátttöku þeirra er viðstaddir eru.
Þar þarf ekki allt að vera undir því komid,
að margir sjeu viðstaddir heldur að þar
sje um uppbyggingu að ræða fyrir þá, sein
eru, þótt fáir sjeu. Og þótt enginn komi,
á djákna að vera skifldugt að gegna þess-
ari þjónustu.**) Sumstaðar myndu barna-
kennarar fúsir og færir til þessa göfuga
starfa. En annars gæti það orðið eitt af
höfuðverkefnum kristilegs alþýðuskóla, er
*) Oft er þó ábötavant franimistöðu meðhjálp-
aranna svo sem kunnugt er. Jeg hefi sjeð hinar
ljótustu aðfarir til meðhjálpara í ísl. kirkjum
hrein messuspell og þó heyrt um aðrar enn
ljótari.
*) Sama er að segja um prestana. Þeir eru ekki
of góðir til að flytja messu yfir 2 3 sálum, ef
ekki kemur fleira.