Bjarmi - 15.05.1935, Blaðsíða 9

B J ARMl
M ópar núveranfli kristni?
81
Ofmetnaöur.
Einu sinni sótti ungur maður um stöðu
hjá Gladstone, fyrv. forsætisráðherra Eng-
lendinga. iVIaður þessi for mörgum og-sjalf-
birgingslegum orðum um alla kosti sína,
um aílV>.eem hann kynni og gæti. Þegar
hann vaí -búinn að rau:-a, þá leit Gladstone
á hann og mælti:
»Þ.jer ert ð o< iríomtanur í hlulfalli við
gáf ur yðar.«
Þegar eýihver, sem er margskólageng-
inn, bJaðrar mikið um þekkingu sína, þá
er rjétt að láta sjer þetta misvœgi til hug-
ar koma, sem Gladstone benti hinum unga
unga sjáltbirgingi á. .
Er hlutfall ö yfirleitt rétt milli þeirrar
fræðslu, sem skólanémendum er veitt og
gáfnanna, sem þeim eru getnar?
Rafmagnsstraumúrinn einn dugir ekki,
ef engin eru viðtækin. Iákt er |>ví vari<>
um skda! ræðsluna. Ef einhverjum er <>!-
bo<)i<), í þeim skilningi, með fleiri »bylgj-
um«, en hann getur móti tekið, þá má hann
»ofmenntaður« heita, eða ef 'hylg.jurnar
ná ekki til miðstöðva sálarlífsins og geta
ekki haft áhrif á manninn allan.
Með oféldi, í sama skilningi, getor mað-
urinn orðið vanhaldinn, já, andlega merg-
svikinn, að sínu leyti eins og sá., sem kýlir
vömbina að .jafnaði, getur orðið feitur. en
þróttlaus. —
Nú á dögum er æskulýðurinn svo frek-
lega ofalinn í skólunum, að hann reynist
mergsvikinn, þegar út í lífið kemur. Þvi
verður ckki neitað. »Fyr er fullt, en út af
flói«. B. J ■
Si'ii oliiliii' iii'ófustnr iUnrnfissoii í Arnarfcœ'.i
er nýkoniivn yfir ;■-aldurs' iilimnrk einbœttis-
manna (f. 1 10.1864), en sókr.arbörn hans eru ekki
alveg .i aö aleppa bonum.- lijvr um )>il hver cin-
asti kjósandi í þrcutakalli lians skoraói á hann
í vor ad scgja ekki :.f ijer, enda hefir hann
ágœta líeilsu, |>rátt íyrir aidurinn, og um vin-
sældir hans vita allir.
Þegar veraidarsagan er lesin, er ástæða til aö
spyrja; Hví er hún svo blóðug, þyrnum og bölvun
stráð? Hví var kristnin þátttakandi í slíku til
forna? Og^ endurtekur sig allt til þessa? Eru það
mannvinir og Guðs vinir,'sem kúga, ræna, myrða
og stela? - Hvert er hjálparmeðalið við þessum
si endurteknu cgnunum? GreiniTi bendir á þau
innri öfl, sem verka í sálum manna, skapandi
eining og hins vegar sundrung. Kn aldanna mæli-
kvarði skal prófa hvorttveggja, og hann er þessi:
»Af ávöxtunum skuluð þjer þekkja þá«.
Unt hið Guðs-hlvðna stjórnartímabil Salómons
er sagt: >Bæði Jflda og ísrael höfðu frið hringinn
í kring í 40 ár, og sjerhver lifði örnggui' undir
sínu víntrjé og íikjutrje«. (1. Kon. 4, 24). Vís-
dnmur hans var það, ;tö þekkja og fylgja fyrir-
mæluin Guös, og þetta er j>að, sem gengur sem
rauður þráöur gegnum líf einstaklings og þjóða.
ógntm. óhamingja og böl er hlutskipti hins ó-
hlýðna nafnkristm; , en öryggi og frelsi er hlut-
skipti hinna hlýðnu Guðsbarna. Petta sannar
Abraham Lincoln. Hann sigraði við að fylgja fyr-
irmælum Guðs-- Biblíunni. Oft notaði hárin næt-
ur til bæna. Sjerstaklega sannar saga Israels
þetta.
Orsök afleiöing. llver retli sje orsök tii
stríðsanda I orði og verki? Meiningamunur, trufl-
anir á heimilum og meðal þjóða. Sent sagt: Clga
og resing ríkir. Eigingirni, ágirnd, valdaflkn.
óheilbrigóir lifnaðarhættir eru nú sem maðkáta
í efnum aimennings. Munaöarlíf og a'rmæða mæt-
asl.. S]>;tdómsoi ð postulans eru heimfæranleg upp
á hugsunarhátt nútímans, og retti þá sjerhver,
seni heyi'ir þctta, að kappkosta að ekki uppfyllist
þvílík ógnun á honum. Kn vita skalt þú ]>etta,
aö á síðustu tímum ntunu koina örðugar tíðir,
því að mennirnir munu verða sjergóðir, fjegjarn-
ir, ríupsamir, hrokafullir. lastmælendur, foreldr-
um óhlýðnir, vanþakldátir, vanheilagir, kærleiks-
lausir, óhnldinoröir, rógberaildi, bindindislausir,
grimmir, ekki elskandi það sem gott er, svik-
sarnir, framhleypnir, ofmetnaðarfullir, elskandi
niunaöarlífið meira en Guð, og hafa á sjer yfir-
skyn guðhræöslunnar, en afneita krafti hennar.
Og smi þjev burt frá slikum*. (2. Tím. 8, 1—6).
Vinir, ]>iö verðið að taka eftir hvort slíkur hugs-
unarháttur er ríkjandi, og ef svo er, þá aö forö-
ast að fylla þann flokk, sakir afleiöinganna. Nú
hver var orsökin til þessa ástands? Svar: Jesús
talar um þræla syndarinnar. (Jóh. 8, 34). Hver
hertók þá? Satan. (0|>. 12. kap.). Hve nær? i
Eden. Hann afvegaleiðir alla heimsbyggðina«,