Bjarmi - 01.10.1991, Blaðsíða 4

Jón Viðar Guðlaugsson
Væri það ekki
skynsamlegast
fyrir jafn lítil-
fjörlegan og
slæman þjón að
draga sig í hlé?
Er ég ekki
bara fyrir og til
trafala ? Það er
trúlega ekkert
gagn í mér.
JÓN VIÐAR GUÐLAUGSSON:
HERRANN ÞARF
HANS VIÐ
„Farið í þorpið hér fram undan. Þegar þið
komiðþangað, munuðþið finna fola bundinn,
sem enginn hefur enn komið á bak. Leysið
hann og komið með hann. Ef einhver spyr
ykkur: „Hvers vegna leysið þið hann?“ þá
svarið svo: „Herrann þarfhans við. “
Þeir sem sendir voru, fóru og fundu svo sem
hann hafði sagt þeim. Og erþeirleystu folann,
sögðu eigendur hans við þá: „Hvers vegna
leysið þið folann ?“
Þeir svöruðu: „Herrann þarf hans við, “ og
fóru síðan með hann til Jesú. Þeirlögðu klæði
sín á folann og settu Jesú á bak. En þar sem
hann fór breiddu menn klæði sín á veginn.
Þegar hann var að koma þarað, sem farið er
ofan af Olíufjallinu, hóf allur flokkur læri-
sveina hans að lofa Guð fagnandi hárri raustu
fyrir öllþau kraftaverk, er þeir höfðu séð, og
segja: „Blessaðursé sá sem kemur, konungur-
inn, ínafni Drottins. Friður á himni og dýrð í
upphæðum!“ (Lúk. 19,30-38).
Haustið er dálítið undarlegur árstími. Það
byrjar svosem ekki neinn ákveðinn dag, held-
ur er bara komið allt í einu og stundum að
óvörum. Þessa dagana verðum við vitni að
endalokum lífs: Gróður jarðar sölnar og deyr.
í kristilegu starfi eru þetta oft líka tímamót-
in þegar hvíldartíma lýkur og starfið hefst. Á
slíkum tímamótum finna margir innra með sér
til samblands af kvíða og eftirvæntingar og
e.t.v. er þetta tími til sjájfsskoðunar: Er ég
hæfur eða hæf? Væri það ekki skynsamlegast
fyrir jafn lítilfjörlegan og slæman þjón að
draga sig í hlé? Er ég ekki bara fyrir og til traf-
ala? Það er trúlega ekkert gagn að mér. í þess-
um sporum standa eflaust margir.
En það eru fleiri sem tvístíga, hikandi.
Jarðarbúar hafa lifað undarlega tíma. Það eru
miklar sviptingar og mikið hefur gengið á í
heiminum. Hlutirnir gerast hratt og margir
standa ruglaðir og ráðþrota í allri þessari
hringiðu. Nýja trúin, rauða, sem leysa átti
gömlu guðstrúna af hólmi og útrýma öllum
mannlegum vandamálum, reyndist vera
blekking og tál. Og margir boðberar þessa
átrúnaðar keppast nú við að afneita og
gleyma. Hér sannast hið fornkveðna: Gömlu
gildin halda best.
Sumir telja sig sjá í þessum atburðum öllum
saman tákn haustsins í lífi jarðar. Endalokin
séu nærri.
Það var líka mikið um að vera síðustu daga
Jesú Kristshérájörð. Lífhansvaráenda. Það
var komið haust. Hlutirnir gerðust hratt og
margir voru þá eins og nú ráðþrota og ruglað-
ir. Skoðanamyndanir breyttust dag frá degi.
Hann var vissulega umdeildur þessi maður,
smiðssonurinn frá Nasaret sem sagðist vera
sonur Guðs. Sannarlega var það margt sem
studdi þá fullyrðingu.
Hann talaði með sérstökum myndugleik.
Ræður hans voru stórkostlegar, þrungnar