Heima er bezt - 01.02.1952, Blaðsíða 21

ISTr. 2
Heima er bezt
53
• •
Oræfa-
töfrar
• *
Islands
Mynd þessi er úr Kringilsárrana,
en þar i grennd er aðalheimkynni
hreindýranna á Vesturöræfurn.
Sýnir myndin vel hina dásamlegu
fegurð örœfanáttúrunnar á kyrr-
látu sumarkveldi. Nú er þar öðru-
visi um að litast, enda hafa vetr-
arhörkurnar neytt hina stoltu ibúa
öræfanna til að leita byggða, þar
sem meiri von er um björg.
Arnarfirði um veturinn og sár-
bað mig að yfirgefa sig ekki.
Þú átt bágt, sagði ég, en óvíst
er hvort þú þjáist meira en ég.
Opnaðu hjarta þitt fyrir mér,
sagði hún. Ég skal reyna að gera
þig hamingjusaman.
Víst gætir þú gert mig ham-
ingjusaman, en það eru æðri
öfl, sem hugir okkar verða að
lúta, sagði ég.
Slitum við svo tali. En svo
gagntekinn var ég af hugar-
angri, að það var sem hver mín
taug léki á þræði. Tók ég þá til
bragðs að ganga afsiðis og biðja
til guðs, um handleiðslu hans á
þessari freistingabraut. Og ég
bað svo heitt og innilega, að ég
var viss um, að guð hefði bæn-
heyrt mig, því eftir nokkra
stund var ég orðinn sem nýr
maður, og veröldin björt og
ljómandi skein við mér með öll-
um sínum dýrðar djásnum. En
mynd þessarar konu máðist ekki
úr huga mínum, að fullu. •— Það
var ekki karlmannlegt að syrgja
konu, en engan skal ég öfunda
sem kemst í svona kringum-
stæður. Skömmu áður en vinnu
minni var lokið, kom saltskip
frá Spáni og tók ég mér far með
því til Hafnarfjarðar og hafði
vinnu alla leiðina. Við vorum í
3 daga á Patreksfirði, að taka
fisk. Lögðum við þaðan af stað
síðari hluta dags, en um nótt-
ina gerði sótsvarta þoku, svo
ekki sást handa skil. Vissi ég
eigi fyrr til en skipið var rétt
komið í strand. Var ég þá kall-
aður upp á stjórnpall, því að
maður var á skipinu, sem vissi
að ég var kunnugur á þessum
slóðum. Þegar ég var kominn
upp og stóð meðal hinna borða-
lögðu, fór ég að litast um og sá
fljótlega, að við vorum staddir
fyrir sunnan Garðskaga. Ég sá
það á kvikunni. Þeir sem uppi
höfðu verið, sögðust hafa séð
kirkju, og gizkaði ég á, að það
væri Hvalsneskirkja og gat ég
komið skipstjóranum í skilning
um það. Var þá breytt um
stefnu og snúið inn fyrir Garð-
skaga. Gekk ferðin síðan vel til
Hafnarfjarðar.
Þurfti ég eigi að dvelja þar í
landi, því ísafoldin var þar
stödd ,og á förum til Reykjavik-
ur. Fór ég með henni þangað.
— Mér gleymdist að skýra frá
atviki, sem fyrir mig kom þarna
vestur frá. Þegar ég kom á
Bíldudal um vorið, var mér vísað
á hús, sem ég átti að vera í, er
hét Glaumbær. Þegar ég kom
inn í húsið hélt ég að kona væri
þar í barnsnauð, þó mér heyrð-
ust hljóðin sem komu þar úr
herbergi, vera framleidd af karl-
manni, sem líka var. Þetta var
piltur af Eyrarbakka, með
svona vonda ígerð innan lærs.
Var hann búinn að biðja félaga
sína, sem voru 12 að tölu, að
stinga á kýlinu, en enginn hafði
hug til þess. Læknirinn var
fjarstaddur og var eigi gott út-