Heima er bezt - 01.08.1954, Side 25

Nr. 8
Heima er bezt
249
Læknar og lyf
„(Aðsent). Nokkrir sveitungar
mínir hafa beðið mig að skila til
þín, „Þjóðólfur“ minn, að þeir
biðji þig að geta þess, að sér
sýnist hæfa að í dagblaði væri
gerð grein fyrir því, hvort öllum
þeim peningum, er læknar taka
við úr opinberum sjóði, fyrir lyf
handa févana mönnum, virki-
lega væri til þess varið; hvort
þau ættu að einskorðast við hin
algengustu, og loksins, hvort þeir
ættu eigi að vitja þeirra kaup-
laust, er þeir þurfi þess við.
Vinsamlegast.
Óttar á Hurðarbaki.“
(Þjóðólfur)
20 skildingar brenni-
vínspotturinn
Verðlag telur „Þjóðólfur" hafa
verið í þ. mán. sem hér segir:
Ull 28 skildinga pundið, tólg
24 sk. saltfiskur 20 rd. skipp.,
harðfiskur 22 rd, vættin, lýsi 25
rd. tunnan. Rúgur 12 rd. tn„
bankabygg 14 rd. tn„ kaffi —
víða lélegt — 24 sk. pd„ sykur 20
sk„ brennivín 20 sk. potturinn.
„Fyrir landvöruna munu hinir
ríkari menn hafa fengið meira
í pukri, jafnvel sem svarar tveim
skildingum meira á hverju
pundi,“ stendur þar.
Fljúgandi diskar, eöa hvað
„17. þ.m. varð hér syðra vart
við loftsjón, bæði að Hraungerði
í Flóa, að Fellsenda í Þingvalla-
sveit og hér í Reykjavík; það
var um kvöldið um náttmálabil,
og var loftið blikað og skýjað;
miklum bjarma sló niður á jörð-
ina og logaði af henni sem af
eldingu; niðurganga bjarmans
var um hánorður (héðan úr Vík
að sjá um norður-landnorður)
skömmu eður nálægt 1 y2—2
mínútum síðar, heyrðist úr sömu
átt svo miklar drunur að líkast
var sem fallbyssuskot riði af og
heyrðist ómurinn lengi eptir
jörðunni. Á þessa leið hafa þeir
lýst loptsjón þessari, séra S. G.
Thorarensen í Hraungerði og
Árni hreppstjóri á Fellsenda, og
kemur það heim við það, sem
staðarbúar hér, sem þá voru á
gangi, veittu eptirtekt. Telja
menn víst að þetta hafi verið
vígahnöttur, og væri fróðlegt að
heyra af þessari loptsjón úr öðr-
um héruðum hér fyrir norðan,
einkum úr Borgarfirði, og hvort
hvellurinn heyrðist þar einnig í
norðri, eða í suðri, því í þeirri
átt, sem hvellurinn heyrðist úr,
hefur vígahnötturinn sjálfsagt
sprungið. Fróðleg ritgjörð um
vigahnetti og aðrar samkynja
loptsjónir er til eptir herra Björn
Gunnlaugsson riddara í „Nýtíð-
indum“ bls. 52. 63 og 70—71“.
(Þjóðólfur)
Hné fram á makkann
örendur
„Maður drukknaði í f.m. í
Hvítá í Borgarfirði, hann hleypti
í ána á vaðleysu og var sagður
drukkinn; bræður tveir frá
Ferjubakka á Mýrum riðu í f.m.
til Álptaneskirkju; hesturinn
datt undir öðrum og maðurinn
af, en hann spratt jafnsnart á
fætur og á bak aptur, og kvað
sig ekkert saka, en vörmu spori
eptir hné hann fram á makkann
og af baki og var örendur".
(Þjóðólfur)
Sléttunarverkfæri smíöuð
á íslandi
ísama tbl. gerir Guðmundur
Ólafssön í Hraunkoti grein fyrir
tilraunum sínum með jarðyrkju-
verkfæri, er hann hefur „kynnt
sér erlendis og haft út hingað“
hjá herra dannebrogsmanni
Árna Magnússyni á Stóra-Ár-
móti í Flóa. Neðanmáls stendur
þetta:
„Hér skal þess getið, að Árni
dannebrogsmaður hefir í vetur
einnig smíðað sléttunarverkfæri
þau, sem Guðbrandur heitinn
Stephensen kom fyrstur upp
með; eru verkfæri þessi að öllu
eins löguð og vönduð og þau, sem
eptir frumsmiðinn eru. Það ég
til veit, er Á. dannebrogsm. sá
fyrsti af innlendum mönnum,
sem gjört hefur sléttunarverk-
færi, og er þetta mikils vert, því
nú þurfa menn eigi lengur að fá
þau frá útlöndum. En allir smið-
ir hafa það mér er kunnugt,
hingað til veigrað sér við að
smíða þau verkfæri. Höfund.“
Væri fróðlegt, ef einhver gæti
upplýst, við hverskonar áhöld
hér er átt. (Þjóðólfur)
Bænafundur á Suður-
nesjum
Hinn 10. d. maí mán. í vor var
ég undirskrifaður að grafa niður
í sléttan hól að Gerðakoti. Þegar
ég var kominn niður hér um bil
li/2 alin, fann ég höfuðkúpu af
manni, í svörtu sandlagi, leitaði
svo betur fyrir mér og fann von-
um bráðara hálsliðina, sem rétt
voru áfastir við höfuðkúpuna:
Lá beinagrindin frá landsuðri til
útnorðurs á þann veg, að höfuðið
var í landsuður, en fótleggirnir
í vestur-útnorður; leit svo út
sem líkaminn hafi verið lagður
á höm á hægri síðu, lá hægri
handleggurinn undir langs með
síðurifjunum; fótleggirnir voru
víxllagðir, jaxlar voru í höfuð-
kúpunni, en kjálkarnir voru
sundurbrotnir, og tönnur voru
hvergi finnanlegar. Rúma þver-
handarbreidd í norður frá hægri
axlarlið, sem niður sneri, fann
ég tréstykki, 2y2 þumlung að
lengd, í lögun eins og hnífskapt
og eins og digurð, járnið var á
öðrum endanum, eins og þar
hefði járnhólkur á verið. Ég
braut í sundur skaptið, var það
fúið en í sárið var að sjá, sem
hefði verið í því birki, eða fúinn
og blautur viður; innan í miðju
skaptinu hafði járnpípa verið að
vídd sem fjaðrapípa í minna
meðallagi.
Klöpp, 28. d. júnímán. 1854.
Brynjólfur Jónsson.
Nokkru vestar, en þau bein
lágu, sem nú var lýst, fann ég
undirskrifaður 13. d. maímán. í
vor mannsbein, er svo lágu, að
höfuðið sneri í útnorður en fót-
leggirnir í landsuður, með þeim
umbúnaði, að hellur voru á rönd
reistar til beggja hliða, og hellu-
lag ofan á. Bein þessi voru svo
meyr orðin, að eigi héldu sér, og
sum voru orðin að dupti.
Gerðakoti 29. d. júnímán. 1854.
Jón Jónsson.
Viðvíkjandi beinafundi þess-
um hefur presturinn, séra Sig-
urður á Útskálum, látið í ljósi
það álit sitt, að bein þessi muni
vera þeirra manna, sem árið
1551 voru drepnir af Norðlend-
ingum í hefnd eftir Jón Arason,
því svo stendur, að þeir hafi
drepið alls 14 á Suðurnesjum,
auk þeirra, sem þeir drápu á
Kirkjubóli; en úr dysi þeirra
þar, segir hann, að uppblásin
bein þeirra hafi verið tekin á
fyrstu árum sínum og flutt að
Útskálum." (Ingólfur).