Heima er bezt - 01.04.1955, Blaðsíða 32

128
Heima er bezt
Nr. 4
Ég tck ú rás, cn margir íótíráir mcun rcka
ilóttaim! Ég hleyp móður og másandi fram
á þverhníptan klett. Tré vex neðan klapp-
arinnar og er svo hátt, að krónan er hærri
en klapparbrúnin. í örvæntingu minni læt
cg skeika að sköpuðu, tck undir ntig stökk
— og hafna í trénu.
Oísóknarmenn mínir æpa nú mjög al
reiði og undrun. En enginn þorir að leika
cftir stökkið. Þegar ég er kominn niður úr
trénu, er ég rólegur. Enginn fær leikið eftir
mér stökkið, og því er ég úr hættu.
Ég lield nú þangað sent flottré okkar Villa
eru. Ég næ klaklaust til strandar og get svo
í rólegheitum stjakað mér yfir til eyjarinn-
ar.
Þegar ég loksins kemst ,,heim“, cr ég svo
æstur, að mér kemur ekki blundur á brá.
Ég kveiki því bál og hita mér súkkulaðisopa.
Ég sofna ekki fyrr en í morgunsárið, og sef
þá í nokkrar klukkustundir.
Nú heyri ég, að báturinn tckur niðri. Jig
gægist með allri gát og sé ungling stíga á
land. Hann er með rádýrskálf með sér! Ég
rek upp gleðióp. Þetta er Villi. Ég sendist
niður úr trénu.
Mér finnst næsti dagur vera eins og hcil
eilífð. Hcfur Villa tekizt að komast undan?
Eða hefur hann verið handtékinn og fluttur
til uppeldisstofnunarinnar aftur? Allt í
einu heyri ég áraglanr. Ég horfi hræddur
út á vatnið. Bátur nálgast eyjuna!
Já, þvílíkir endurfundir! Mér cr ókleift að
scgja um, hvcr okkar þriggja er glaðastur,
Villi, Bambi eða ég. Við hoppunt af gleði,
og svo bið ég Villa að segja, hvað á daga
hans hefur drifið.
Hvar á ég að fela mig? Ég ákveð að lok-
um að kíifra upp í tré og fela mig í lattfi
þess. Þögull eins og mús bíð ég ræðarans.
Þcgar við höfum hreiðrað um okkur og
Villi hefur fcngið fimm brauðsneiðar og tvo
bolla af súkkulaði, er hann albúinn að segja
frá ævintýrum sínum.