Heima er bezt - 01.03.1956, Qupperneq 44

10) Frú Myring á heima í gömlu og
hrörlegu húsi skammt frá sjó. Við erum
heilan dag á leiðinni þangað og ferð-
umst með lest og hestvagni. Mér er svo
þungt í skapi, er ég nálgast þetta nýja
heimili, að mér liggur við gráti.
11) Þegar við komum inn í eldhúsið,
er þar fyrir lítil og grönn stúlka, sem
heitir Stína. — Segist frú Myring hafa
tekið hana til sín „af einskærri góðvild".
En ég kemst fljótt að raun um, að „góð-
vildin“ er í hófi.
12) Við erum ekki fyrr komin inn en
frú Myring tekur að skamma Stínu fyrir
að hafa ekki róið yfir í Sjómannavík og
sótt son hennar, sem Jónas heitir. Einn-
ig átti hún að kaupa þar fisk til morg-
undagsins.
13) Stína reynir að stynja upp afsök-
unum, en kerlingin segir henni þá að
skammast af stað. Mig langar til þess að
hjálpa þessum vesaling og býðst til að
fara með henni. Samþykkir frú Myring
það með dræmingi.
14) Á leiðinni til sjávar segir Stína mér,
að hún verði að vitina baki brotnu, en
fái aldrei nóg að borða. Eg segi henni,
að talið sé, að ég sé sonur frú Myring,
en hún trúir því ekki.
15) „Sennilega er Perlberg eitthvað við
þetta riðinn,“ segir hún. Þegar ég spyr
hana nánar um þetta, segir hún mér,
að Perlberg heimsæki frú Myring stund-
um og segist viss um, að þau hafi miður
heiðarleg áform á prjónunum.

16) Okkur Stínu verður fljótt vel til
vina, og ég lofa henni, að ég skuli
hjálpa henni eins og ég geti. Eftir hálf-
tíma róður erum við komin á leiðar-
enda, og leggjum við nú að landi.
17) Drengur, sem virðist nokkrum ár-
um eldri en ég, bíður okkar í landi.
Þetta er Jónas, sonur frú Myring. Er
hann sýnilega í mjög illu skapi, og
áður en við erum komin alveg til hans,
tekur hann að atyrða Stínu.
18) Stína reynir að verja sitt mál, en
Jónas, sem er versti ruddi, slær hana
tvo kinnhesta og hvæsir um leið: „Þetta
skaltu hafa fyrir að láta mig bíða hálf-
an daginn! Næst skaltu ekki sleppa
svona vel. ...“