Heima er bezt - 01.07.1958, Side 22

„Sæl værak,
ef sjá mættak
Búrfell og Bala,
báða Lóndranga,
Aðalþegns hóla
og Öndvert nes,
Heiðarkollu
og Hreggnasa,
Dritvík og möl
fyrir dyrum fóstra... “
Efni vísunnar er auðskilið. Værak og mættak er í nú-
tímamáli væri ég, mætti ég. Öll eru þessi örnefni til
undir Jökli. Helga lýsir heimþrá sinni og söknuði í
vísunni. Allir unglingar munu skilja heimþrá Helgu,
þeir sem eitthvað hafa að heiman farið, en þó eru
ástæður Helgu enn ömurlegri, ef sönn væri sagan, þar
sem hún er eins og skipbrotsmaður, einmana á ókunnri
strönd.
Ég mun ekki rekja sögu Helgu lengra í þessum þætti,
en saga hennar er raunasaga og örlög hennar þung.
Víkur nú sögunni aftur heim til íslands.
Þær systur Helgu fara heim að Laugarbrekku og segja
Bárði föður sínum alla sögu, hversu fór með þeim Rauð-
feldi og Helgu. Bárður varð við þetta ægilega reiður,
spratt þegar upp og gekk til Arnarstapa. Þar bjó Þor-
kell, faðir þeirra Rauðfelds og Sölva. Ekki er mjög
löng leið milli Laugarbrekku og Arnarstapa. Bárður
• VILLI
var þá mjög dökkur yfirlits. Eigi var Þorkell heima.
Hann var genginn til sjávar. Piltarnir Rauðfeldur og
Sölvi voru úti. Þá var annar þeirra ellefu vetra en hinn
tólf. Bárður tók þá báða, hvorn undir sína höndina, og
gekk með þá til fjalls. Ekki gerði þeim um að brjótast,
því að svo var Bárður sterkur, að hann mátti svo halda,
þó að væru fullrosknir menn. En er hann kom í fjallið
upp, kastaði hann Rauðfeldi í gjá eina stóra og svo
djúpa, að Rauðfeldur var þegar dauður, er hann kom
niður. Þar heitir nú Rauðfeldsgjá. Hann gekk með
Sölva nokkru lengra, þar til hann kom á einn hamar
háan. Þar kastaði hann Sölva ofan fyrir, og var hann
þegar dauður. Þar heitir síðan Sölvahamar.
Eftir þetta gekk Bárður til Arnarstapa og segir dauða
þeirra bræðra og heldur síðan heim á leið. Þá kom Þor-
kell heim og spurði, hversu að hefði borizt um líflát
sona sinna. Hann snýr þá á veginn eftir bróður sínum,
og er þeir fundust, varð ekki af kveðjum, utan þeir ráð-
ast þegar á, og gekk flest um fyrir þeim. Það varð um
síðir að Þorkell féll, því að Bárður var þeirra sterkari.
Þorkell lá eftir fallið um stund, en Bárður gekk heim.
Brotnað hafði lærleggur Þorkels í glímu þeirra bræðra.
Þá stóð Þorkell loks upp og hnekkti heim (þ. e. staul-
aðist heim). Síðan var bundið um fót hans, og greri
hann mjög að heilu. Hann var síðan ltallaður Þorkell
bundinfóti. Þegar hann var gróinn, fór hann burt af
Snjófellsnesi með allt sitt, segir sagan.----
Én svo brá Bárði við þetta allt saman, viðureign
þeirra bræðra og hvarf dóttur sinnar, að hann gerðist
bæði þögull og illur viðskiptis, svo að menn höfðu
engar nytjar hans síðan. Gaf hann vinum sínum jarðir
sínar og lönd og fór mjög einförum síðan, og er hans
víða getið eftir þetta í ferðalögum um landið.
Margir telja Snæfellsjökul með fegurstu fjöllum á
landinu. Eitt fegursta málverk Kjarvals er líka af Snæ-
fellsjökli.
Á ltyrrum, björtum sumarkvöldum um sólarlagsbil er
fagurt að líta til Snæfellsjökuls úr Reykjavík, Hafnar-
firði og nágrenni.
Sumarið 1953 var sólríkt og blítt. Mikil kvöldfegurð
varð þá oft í Reykjavík. Mátti þá oft sjá margt fólk á
Arnarhóli og við höfnina og vestur með sjónum allt að
Grandavegi. Vildi það njóta hinnar fágætu kvöldfeg-
urðar og dást að útsýninu. Er það ógleymanleg sýn, er
geislar kvöldsólarinnar falla á jökulhettuna með breyti-
legum litbrigðum.
Víða er á Islandi fögur fjallasýn, og erfitt mun að
gera upp á milli fegurstu staðanna, en margir telja, að
hinn víði fjallafaðmur Breiðafjarðar og Faxaflóa geymi
mesta fegurð í fjarlægri fjallasýn.
Frá Reykjavík nýtur Snæfellsjökull sín ágætlega, þó
að hann sé fagur álitum hvaðan sem hann er séður.
Annars á það við um öll fögur og svipmikil fjöll, að
þau njóta sín bezt í hæfilegri fjarlægð.
240 Heima er bezt
Framhald.