Heima er bezt - 01.07.1958, Blaðsíða 36

226. Ég geri mér þegar ljóst, að ekki
er minnsta von til þess, að ég geti synt*
í land. Ég reyni því að leita eftir fót-
festu, ef mér þannig tækist að halda
mér uppi.
232. Ferðin gengur slysalaust, og mér
gefst tóm til að segja honum frá veru
minni á eynni með Nikulási. Eftir um
þriggja stunda siglingu komum við að
eynni.
227. Nú vill svo til, að báturinn snar-
snýst allt í einu, og hann rekur aftur
að grynningunum. Ég syndi sem mest
ég má í áttina til hans, er ég sé, að hér
er bjargarvon.
233. Við förum i land. Við sjáum ekk-
ert af þeim félögum, þjófunum. Við
förum hægt um eyna og leitum vel.
Þetta er skrýtið! Hafa þeir komizt úr
eynni?
228. Áður en bátinn rekur fram hjá
grynningunum, næ ég taki á borðstokkn-
um og skríð um borð. En slíkt er eng-
inn hægðarleikur, svo mjög sem af mér
er dregið. En hættan gefur mér þrek.
234. Er við höldum áfram göngu okk-
ar, hnjótum við allt í einu um Nikulás
karlinn. Ég flýti mér til húsbónda míns
til að skýra fyrir honum allt, sem gerzt
hefur.
229. Um leið og ég er kominn um 230. Allt gengur þetta vel; ég varpa
borð, ákveð ég að breyta stefnu og setja
upp stórseglið. Þetta geri ég í einu vet-
fangi, þar sem ég þarf aðeins að losa
um festingar þess.
öndinni feginsamlega. Eftir nokkurra
klukkustunda siglingu kem ég að landi
og legg bátnum við lítinn fiskverkunar-
stað. Ég hitti hér nokkra vingjarnlega
fiskimenn, sem fúsir eru að hjálpa mér.
231. Þrír sterklegir piltar, og tveir
þeirra vopnaðir byssum til öryggis,
fylgja mér niður eftir. Ákveðið er, að
ég skuli sigla báti mínum með einum
þeirra félaga með mér, en hinir tveir
ætla á öðrum báti.