Heima er bezt - 01.09.1958, Side 12

aða hesta yfir ána, sem þar er austan við, en ána vestan
við bæinn urðum við að vaða. Yfir Þambárvallaána
komumst við á ís. Við komum heim að Þambárvöllum
og fengum þar mjólk að drekka. Svo fórum við yfir
hálsinn þar austan við og austur í Skálholtsvík og óðum
ána á milli víknanna eða öllu heldur klöngruðumst yfir
hana á íshröngli, og fór ég ofan í vatnið upp í mitti.
Við komum í Guðlaugsvík klukkan IOV2 og settumst
þar að. Við fengum beztu viðtökur hjá bóndanum þar,
en hann hét Ragúel. Hafði hann sýnt, að þar var hægt
að rækta, þótt á móti norðri væri.
Fimmtudagur 8. maí. Ágætt veður, kyrrt og heitt,
en þoka á fjöllum og hálfdrungalegt loft. Við fórum
af stað frá Guðlaugsvík ld. að ganga 12 og héldum inn
með Hrútafirði að vestan. Kaffi fengum við þar á
tveimur bæjum, Kolbeinsá og Ytri-Hvalsá. Þar fórum
við austur yfir fjörðinn á ís, þótt veikur væri. Flýtti
þetta mildð fyrir okkur, því að annars hefðum við þurft
að fara alla leið inn í Hrútafjarðarbotn. Héldum við nú
inn með firðinum að austan, þar til komið var að Mýr-
um, og var þá Einar kominn heim. Við töfðum þar og
drukkum mjólk og kaffi. Kvöddum við nú Einar. Héld-
um við því næst suður með firðinum að Tannstaðabakka
og settumst þar að. Þar bjó Einar silfursmiður. Þar átt-
um við að öllu leyti gott.
Föstudagur 9. maí. Allra bezta veður, hlýtt og kyrrt,
en talsverð rigning og þoka, og var mjög blautt og leið-
inlegt að ganga. Við fórum burtu frá Tannstaðabakka
um hádegi og út að Mýrum aftur. Þar drukkum við
kaffi. Einar fór svo með okkur austur yfir Hrútafjarð-
arháls, að Söndum í Miðfirði. Þar bjó þá Jón, sem var
af sumum kallaður Jón ríki Skúlason. Þeir voru bræður,
Einar á Tannstaðabakka og hann. Jón var í rúminu, er
við komum að Söndum, og mun hann hafa verið búinn
að hggja nokkuð. Við fengum þar ágætar viðtökur og
töfðum þar lengi. Þar sáum við það, sem ég hef hvergi
séð annars staðar. Þar var stór og vönduð slétta á örfoka
mel. Jón hafði látið flytja mold á melinn og þekja með
þökum, sem einnig þurfti að flytja að. Frá Söndum
héldum við allir fjórir norður að Útibleiksstöðum og
settumst þar að.
Laugardagur 10. maí. Veðrið var hálfillt, köld norð-
angola, þoka og rigningarsúld allan daginn. Okkur var
boðið að vera um kyrrt um daginn á Útibleiksstöðum,
og þáðum við það. Bóndinn þar var Jóhannes, faðir
Björns Líndals, er síðar bjó á Svalbarði. Þar var þá
staddur Stefán nokkur. Mig minnir að hann væri Helga-
son. Hann hafði verið mesti efnismaður í æsku og mikið
karlmenni. Nú var hann orðinn aldraður. Sagt var, að
eitthvað hefði komið fyrir hann í æsku, sem ekki hefði
haft góð áhrif á hann. Svo hafði hann líka legið úti i
stórhríð og kalið mikið. Hann var því ómagi, en all-
hress og gat borið sig um. Hann kom til mín þennan
dag og bað mig að skrifa fyrir sig bréf til Gísla sýslu-
manns á Blönduósi. Mig langaði ekkert til að skrifa bréf
fyrir geggjaðan ómaga til embættismanns, er ég ekkert
þekkti. Eg reyndi því með hægð að hafa hann ofan af
þessu og sagði honum, að ég sæi ekkert blek í herberg-
inu, sem við vorum í, en borð var þar. Harm fór því
burtu, en kemur fljótt aftur og er þá með fulla blek-
byttu og spyr, hvort þetta muni ekki vera nóg. Ég gat
auðvitað ekki neitað því. Einhver ráð urðu með pappír,
og komst ég nú ekki lengur undan því að skrifa bréfið
fyrir ómagann. Nú vissi ég ekkert, hvað ég átti að
skrifa. Ég fór því að spyrja um bréfsefnið. Var það
mest um það, að honum þótti ekki nógu vel farið með
ýmsar dýrmætar eignir sínar, er hann átti hér og þar
um sýsluna, sem voru mest horn, bein og leggir og
fleira þess háttar. Hann sagðist því skora á sýslumann
að senda strax mann með fjóra reiðingshesta til að safna
saman'þessum eignum sínum og flytja þær á einn stað
í sýslunni. Þegar ég hafði lokið þessu, þá þakkaði hann
mér fyrir og sagði fólkinu, að hann hefði strax séð það,
þegar við komum daginn áður, að hann mundi hafa
eitthvað ,gott af mér. Hann bað mig svo fyrir bréfið,
og fór ég með það.
Sunnudagur 11. maí. Gott veður. Yið fórum frá
Útibleiksstöðum alla vega ágætlega á okkur komnir.
Þar kvöddum við Einar, sem fór þaðan heim til sín, en
Benedikt fór með okkur suður vestan Miðfjarðarár,
suður að Stóraóssferju. Borgaði hann fyrir okkur ferj-
una. Á Ósi bjó þá Arnbjörn hreppstjóri, faðir Theó-
dórs, sem var nafnkenndur maður. Arnbjörn bauð okk-
ur inn og gaf okkur kaffi. Spurði hann margs, þar á
meðal um merkilegt bréf, sem Torfi hafði fengið þá
fyrir stuttu frá Ámeríku og var af sumum kallað
„himnabréf“. Ég sagði honum, að ég hefði afskrift af
því í vasa mínum. Bað hann mig að Iesa það upp, og
gerði ég það. Benedikt fór með okkur dálítið upp fyrir
Ós, og kvöddum við hann þar, því að hann sneri þar
aftur. Víðidalur er næsta byggð þar austan við hálsinn.
Héldum við nú þangað. Við komum að Auðunarstöð-
um. Þar fengum við nýmjólk að drekka hjá Guðmundi
bónda þar, enda var þá kominn fjóstími. \ ið spurðum,
hvar hægt væri að fá ferju yfir Víðidaisá. Okkur var
sagt, að ferjað væri frá Galtarnesi og var sagt, hvar það
var. Við fórum svo þangað og fengum ferjuna, og kost-
aði hún 25 aura fyrir hvorn okkar. Við ætluðum að gista
á Lækjamóti, því að þar átti heima piltur, sem búinn
var að Ijúka námi í Ólafsdal. Þegar við komum neðan
völlinn á Lækjamóti, var klukka okkar orðin 11, og sást
engin hreyfing þar úti. Við héldum samt heim, en þeg-
ar við erum nærri komnir heim, kemur stúlka út á hlað-
ið, en þegar hún sér okkur, þá flýtir hún sér inn og lok-
ar bænum. V ið börðum samt að dyrum, og eftir stutta
stund koma út tvær stúlkur. Við segjum þeim, að við
höfum ætlað að fá að vera þar um nóttina. Þær segja, að
þar séu allir háttaðir nema þær, því þær séu að bíða
eftir kú, sem sé að bera. Þær skuli samt fara inn og segja
frá þessu. Eftir dálitla stund kemur önnur þeirra út aft-
ur og segir, að við fáum að vera. Við fengum þar góðar
viðtökur. Þar bjuggu þá Sigurður og Margrét. Var hún
miklu yngri en Sigurður. Ég held, að hún hafi verið
seinni kona hans. Ekki kostaði næturgreiðinn þar nema
60 aura fyrir hvorn okkar. Skólapilturinn þar, sem ég
gat um áður, hét Tryggvi. (Framhald).
302 Heima. er bezt