Heima er bezt - 01.12.1958, Blaðsíða 15

DR. BERNHARD GRZIMEK;
ÚR MYRKVIÐUM AFRÍKU
Framhald.
Leið okkar lá nú yfir straumharða á eða fjallalæk.
Fylgdarmenn mínir gerðu sér eins konar bikara úr
stórum laufblöðum og drukku úr þeim. Eg hafði oft
verið varaður við því að drekka óhreinsað vatn, en nú
varð þorstinn öllum viðvörunum yfirsterkari, svo að
við feðgarnir fylgdum dæmi svertingjanna og sulgurn
stórum vatnið úr laufbikurunum, en til vonar og vara
tókum við nokkrar sulfatöflur á eftir.
Þegar við komum heim til stöðvarinnar, var ég bein-
línis sjúkur af þreytu. Ég lét steypa yfir mig nokkrum
fötum af köldu vatni, síðan vafði ég mig ullarábreið-
um og reyndi að sofna, en átti erfitt með það, því að
bæði setti að mér kölduflog, og auk þess heyrði ég
hávaðann úr simpönsunum utan úr skóginum, en þeir
voru háværir, rétt eins og þeir væru að gera gabb að
okkur. Tindurinn, sem við klifum, var um 2000 metra
hár og hæsta fjallið á þessum slóðum.
Næstu dagana héldum við áfram leitinni að simpöns-
unum. Það birti á seinni tímanum í 7 á morgnana, og
myrkrið skall á, á sama tíma á kvöldin, og áfram héld-
um við myrkranna á milli að kalla. Simpansarnir fóru
að láta til sín heyra á morgnana, jafnskjótt og birti af
degi, alltaf á sömu mínútunni að kalla. Þeir voru há-
værastir um sólaruppkomu, héldu síðan áfram rausi
sínu og köllum fram undir kl. II. Síðan heyrðist ekk-
ert til þeirra, nema einstök óp, þar til um fimmleytið
síðdegis. Þá hófst söngurinn að nýju. Sennilega voru
þeir þá að búa út náttból sín, og rifust þá um beztu
plássin. I 10 daga samfleitt hélt ég nákvæma dagbók
um þessa hluti.
Heima er bezt 417