Heima er bezt - 01.06.1962, Page 9

Gegnum eilífð elfur tímans streymir
— aðeins fleyga hugsun lífið geymir.
Brot úr lagi, ijóð, sem yljar þér,
það skal verða meiri minnisvarði
en marmarinn í þessum ldrkjugarði.
Alla því að sama brunni her.
Mannsins leit að lífsins æðstu gæðurn
lánast ekki nema á andans hæðum.
Dómi slíkum hlítir kynslóð hver.
Og allar glæstar hallir okkar hrynja
við höfum næsta fátt, um það, til minja,
sem jafnan hverfur, undir tímans tröf.
En ljóðið af sér alla storma stendur
og stafar geislum vítt á báðar hendur
svo Ijóma slær um lönd og höf.
Því listin ein mun aðeins halda velli
þó aldir fenni, stormar bjarkir felli
og molni steinn og gleymist gröf.
SUNDURLAUSAR STÖKUR
Eytt og glatað er nú flest
ævifatið slitið.
Þröng var gata þrekið mest
þurfti í matarstritið.
Víkur neyð og vorar senn
vetrar greiðast böndin.
Taka að seiða svani enn
sólbjört heiðalöndin.
Bólu-Hjáhnar
Nam hann ungur íslenzkt máí
erfði tungu spaka.
Loppu þunga lagði á sál
lífsins-hungurvaka.
Fyrir sunnan heiði og háls
hugann binda skorður.
En aftur verður andinn frjáls
er við komum norður.
Þegar slóðin örðug er
eyddar gróðurlendur.
Alltaf ljóðið yljar mér
eins og móðurhendur.
Bréf frá Gísla í Skógargerði
Skógargerði, 9. desember 1961.
Heill og sæll, Steindór!
Það varð aldrei af því, að ég léti til mín heyra um
það, „Hvað hægt er að gjera til að stuðla að auknum
samskiptum við Vestur-Islendinga“.
Nú hefur „Heima er bezt“ birt ágæta grein um þetta
eftir Þorvald Sæmundsson, og sæmt hann 1. verðlaun-
um, sem maklegt er.
Ég ætla ekki að gagnrýna tillögur Þorvaldar, sem eru
í sex liðum, en vil mæla með því, að þær beztu séu
sem fyrst gerðar að veruleika.
Þar vil ég fyrst nefna það að koma af stað kennslu
í íslenzku í íslendingabyggðunum, sem gæti verið með
farkennslusniði í sveitum eða kvöldskóla í þorpum.
Það skiptir mestu máli að vekja áhuga hjá bömum og
unglingum á því að læra málið, og hafa góðar bækur
handa þeim að lesa og læra eftir. Víða munu vera til
afar og ömmur, sem fúslega mundu Ijá sitt lið, og gætu
beinlínis kennt, þegar tækin, bækurnar væru fengnar
og búið að vekja áhuga og vilja barnanna til námsins.
Þetta mál þolir enga bið. Þeim fækkar víst óðum
vestra, sem kunna „ástkæra, ylhýra málið“, og eftir því
sem þeim fækkar verður þetta torsóttara, og vonminna
að geta vakið áhuga á íslenzkunámi meðal almennings.
Við verðum því að hefjast handa strax, stofna félags-
skap hér til að hrinda þessu í framkvæmd, og hefja
fjáröflun til að standa straum af þessu. Frjáls samskot
ættu að gefa góða raun, því ég er viss um að margir
eru þessu hlynntir hér, og sennilega flestir vestra. Svo
má fara fram á styrki frá ríki, bæjum og félögum eins
og vant er.
Kynnisferðir milli landanna eða gagnkvæmar heim-
sóknir mundu glæða mjög löngun ungra manna vestra
að nema málið. Þeir sem færu héðan ættu þá að hafa
meðferðis kvikmyndir eða litskuggamyndir til að sýna,
og flytja auk þess erindi um land og lýð, sem víðast
1 byggðum íslendinga vestra.
Þetta tvennt, sem ég hef nú nefnt, lízt mér bezt til
árangurs í tillögum Þorvaldar, allar geta þær orðið til
bóta.
Nú er vitað að á Akureyri eru menn, sem mjög hafa
starfað að þessum málum, ferðazt vestra, og unnið að
Æviskránum. Vilja þeir nú ekki beita sér fyrir þessu,
sem hér er að vikið. Ég trúi þeim til að koma miklu
góðu til leiðar, og þá eiga þeir auðvelt með að láta
hið vinsæla og víðlesna rit „Heima er bezt“ túlka mál-
ið bæði hér heima og vestra, því þangað fer það líka
eitthvað.
Með vinsemd og virðingu,
Gísli Helgason.
Heima er bezt 193