Heima er bezt - 01.04.1963, Síða 31

inn í skoðun sinni. En yfirleitt lét hann hana ekki í
Ijós, nema við Möngu. Við hana var hann ekki myrkur í
máli. Var hann skilyrðislaust á móti bæði lögum og
rétti, en dýrkaði aftur á móti réttlætið eins og guð.
Sagði hann, að hreppstjórinn og hans nótar gætu haldið
sig við þessi lög og teygt þau og togað eins og púkinn
skóbótina, væri hann réttlætismaður og yrði alltaf. Og
reyndar gæti hann trúað Möngu fyrir því, að nú fynd-
ist sér sem hann mætti um frjálst höfuð strjúka, er hann
vissi að réttlætið sæti á valdastóli hér í sýslunni, öllum
bölvuðum hreppstjórum ofar, enda vonaði hann, að
hann lifði ekki lengur en svo, að réttlætið héldi hér
velli. Er óþarft að taka það fram, að réttlætið og Þór-
arinn sýslumaður var eitt og hið sama í augum Gvendar.
Allt þetta tal um lögvísi og alla hennar vegu hafði
dregið rnjög úr ræðum manna um komu Páls að Bakka-
koti og hvarf hans að vörmu spori. Þegar kom fram á
sumar, var umtalið um það mál farið að réna og í þann
veginn að lognast út af. En þá kom förukarl með þá
fregn, að Páll hefði átt að sjást fyrir vestan.
„Já, blessuð vertu,“ sagði karí, „hann er þar í góðu
yfirlæti, að sagt er, mikil ósköp, og kominn í tygi við
einhvern kvenmann.“
Þetta þóttu fréttir. Fréttamaður fékk að éta á hverj-
um bæ. En þegar hann var nýskroppinn út úr hreppn-
unt, fannst Páll.
Hann fannst í Illu-Keldu. Hann hafði farið þar ofan
í djúpan hyl og lent undir holbakka. Þar hafði hann
verið um veturinn og sumarið fram á haust, en þá
losnað. Hann fannst rétt hjá vaðinu. Og það var Gvend-
ur, sem fann hann. Hann átti að venju leið upp að
Bökkunum. Líkið lét furðu lítið á sjá. Gvendur veitti
því nábjargirnar, krossaði yfir það og breiddi treyjuna
sína yfir andlitið. Síðan hraðaði hann sér upp að Bökk-
unum og sagði Brynjólfi fréttirnar. Brynjólfur brá skjótt
við, lét sækja líkið og fór sjálfur suður að Bakkakoti
með Gvendi. Vildi Gvendur ekki taka að sér að til-
kynna Möngu líkfundinn. Manga tók fréttinni með
jafnaðargeði. Sagðist sossum alltaf hafa búizt við þessu.
Svo skauzt hún inn í eldhús og sást ekki meir. Gvend-
ur bauð Brynjólfi upp á baðstofupall, en Brynjólfur
sagðist ekki hafa tíma til að tefja. Hann ætlaði að fara
með Pál heitinn upp að Laugum þá þegar og tilkynna
prófasti og svo hreppstjóra fundinn. Hann bjóst við
að hreppstjóri léti skoða líkið, og það lét hreppstjóri
gera, mjög rækilega. En ekkert sást á því, sem benti til,
að maðurinn hefði hlotið nokkurn áverka áður en
hann dó. Svo það var ekki um annað að ræða en leyfa
greftrun. Hún fór fram viku síðar að viðstöddu fjöl-
menni. Þó hafði engum verið boðið, og ekki hægt að
segja, að hér væri verið að jarða mann úr heldri manna
röð. Manga sat milli þeirra Kristínar Kjartansdóttur og
maddömu Ragnhildar. Það fór ósköp lítið fyrir henni.
Hún grét mikið meðan verið var að syngja — Allt eins
og blómstrið eina —.
Eftir jarðarförina fékk fólk veitingar heima á Laug-
um. Enginn vissi almennilega, hver stóð kostnaðinn af
þessari jarðarför. Brynjólfur hafði smíðað utan um og
gefið kistuna, það var víst. Og séra Ingimundur, ætli
hann hafi ekki gefið ræðuna og góðgerðirnar? Svo mik-
ið var víst, að hreppurinn hafði aldrei neinn kostnað af
þessu. Og ekki hafði sá framliðni látið eftir sig auð-
æfin. Allt, sem eftir hann fannst, var þriggja pela flaska,
tóm.
(Framhald.)
Olkelda í Sta&arsveit
f grein Stefáns Jónssonar „Hitalindir og heilsu-
brunnar" sem birtist í febrúar-hefti Heima er bezt,
birtist ljósmynd á bls. 59, sem sögð er vera af Öl-
keldu í Staðarsteit. Á myndinni sést aðeins skúr-
bygging sem er í nágrenni bæjarins, en á myndinni
hér að ofan sést heim að bænum Ölkeldu í Staðar-
sveit.
BRÉFASKIPTI
Elin Sigvaldadóttir og Adda Sigvaldadóttir, Hofsárkoti, Svarf-
aðardal, Eyjafjarðarsýslu, óska eftir bréfaskiptum við pilta og
stúlkur á aldrinum 12—13 ára. Mynd fylgi.
Anna M. Sveinsdóttir, Kirkjuhvoli, Stöðvarfirði, S.-Múl., óskar
eftir bréfaskiptum við pilta á aldrinum 14—17 ára.
Dagný Sverrisdóttir, Bræðraborg, Stöðvarfirði, S.-Múl., óskar
eftir bréfaskiptum við pilta á aldrinum 17—20 ára.
Halldóra ívarsdóttir, Flögu, Vatnsdal, A.-Hún., óskar eftir
bréfaskiptum við pilta eða stúlkur á aldrinum 12—14 ára.
Maria ívarsdóttir, Flögu, Vatnsdal, A.-Hún., óskar eftir bréfa-
skiptum við pilta eða stúlkur á aldrinum 9—11 ára.
Eiður Árnason og Hjalti Pálsson, Dvergasteini, Laugum, Reykja-
dal, S.-Þing., óska eftir bréfaskiptum við pilta og stúlkur á aldrin-
um 15—17 ára.
Heima er bezt 147