Heima er bezt - 01.02.1978, Blaðsíða 7

Húnabraut 26 á Blönduósi.
Ljósm. E.E.
voru góðir söngmenn. Mig minnir að á um 30 bæjum í
hreppnum hafi verið til 14 orgel, eða eitt á næstum því
öðrum hverjum bæ, og einn eða fleiri á hverjum bæ sem á
þau spilaði. Ég held að miklu færri hljóðfæri séu nú til á
heimilum þar en voru um það leyti sem ég var að alast
upp. Þá var nú færra sem dreifði huganum og því mikið
meiri tilbreytni að fást við þetta.
— Hefur þú spilað undir á söngskemmtunum, t.d. hjá
karlakórum?
— Frekar lítið hef ég nú gert af því. Þó kom það nú
fyrir, t.d. hjá Karlakórnum Vökumönnum á seinni árum
og áður hjá Karlakór Bólstaðarhlíðarhrepps, en sá siður
komst á eftir stofnun hans að hann söng við flestar
jarðarfarir í hreppnum og er svo enn.
Þegar hér er komið sögu þykir mér hlýða að geta þess að
Tryggvi, faðir Jónasar, var einn helsti hvatamaður að
stofnun þessa landskunna bændakórs. „Víst er að enginn
unni kómum heitar né bar hag hans einlægar fyrir
brjóstinu hátt í þrjá áratugi,“ segir séra Gunnar Árnason í
afmælisritinu um kórinn 35 ára. Jónas starfaði í þessum
kór frá árinu 1937, fyrst sem söngmaður og ein sex ár sem
stjórnandi. — Það þótti ýmsum með ólíkindum er
Jónas Tryggvason tók að sér stjórn karlakórsins, blindur
að kalla. En fórst hún svo vel úr hendi að víðkunnugt
varð,“ segir séra Gunnar Ámason. Jón í Ártúnum er nú
stjórnandi þessa kórs.
Þegar kór þessi varð tvítugur, 22. apríl 1945, var haldið
hóf af því tilefni. Tryggvi Jónasson i Finnstungu flutti þar
stutta ræðu við það tækifæri. Þau orð gefa svolitla innsýn í
það hversvegna hann og synir, og ýmsir aðrir mætir menn,
héldu dauðahaldi í þennan menningarauka.
Tryggvi sagði m.a.:
„Á þessari stundu er þrennt ríkast í huga mínum:
Undrun — þakkir og minningar, og ég veit sannast sagt
varla hvert af þessu er rúmfrekast. ...Undrunin á vissulega
sinn tilverurétt. Eða munu ekki fleiri hugsa líkt og ég að
það sé undrunarvert að þessi félagssamtök eru orðin 20
ára. — Samtök sem fyrst og fremst urðu til fvrir þá þrá
mannssálarinnar að hefja sig upp (leturbr. hér) þó ekki sé
nema stund og stund frá erfiði þess lífs sem sniðið hefur
okkur svo þröngan stakk að flestir eiga í vök að verjast
með að hafa í sig og á, enda þótt fyllstu spameytni sé gætt,
((
Síðar segir Tryggvi svo m.a.:
„... Það er þrekraun að taka svo mjög frá annarri kirkju
mannlegs eðlis og leggja til hinnar, því vissulega er það
eðlilegur mannlegur og sjálfsagður þáttur að dýrka
Mammon nokkuð, — en sálin — eða Guð í manninum —
þarf og sínar fómir. ... En af lágum — of lágum — sjón-
stað sýnist allt sem til sálarinnar er lagt, vera frá Mamm-
oni tekið. Þykir mér því sýnt að þeir sem í þessum
félagsskap hafa starfað, og allir þeir og þær sem hann hafa
stutt með ráðum og dáð, samúð eða samvinnu, muni á
þeim sjónarhól staðið hafa og starfað, þar sem glöggt sér
til orðanna gömlu og góðu: „Maðurinn lifir ekki á einu
saman brauði“...."
Þegar Jónas Tryggvason fluttist til Blönduóss 1959 hóf
hann þegar afskipti af tónlistarmálum þar. Um hann
safnaðist m.a. hópur áhugasamra söngmanna sem mynd-
uðu kvartett sem starfaði samfleytt í 10 ár, og breyttist
síðar í tvöfaldan kvartett um skeið og sungu þessir hópar
við margs konar tækifæri.
Síðustu sex árin koma nokkrir áhugasamir Lionsfélagar
saman til að syngja undir stjórn hans og hafa þeir sungið
innan héraðs og utan, m.a. hjá Húnvetningafélaginu í
Reykjavík, t.d. vetrardag s.l.
Auk þeirra sem sungið hafa þannig að staðaldri koma
ýmsir og æfa í skemmri tíma af sérstökum tilefnum.
í sex ár kenndi hann söng við Blönduósskóla.
En við sönginn var ekki látið einan sitja. Fyrir um það
bil átta árum var Tónlistarfélag Austur-Húnavatnssýslu
stofnað. Jónas hefur verið í stjórn þessa félags frá byrjun
Heima er bezl 43