Heima er bezt - 01.02.1978, Side 29

Á blíðstilltum ljóðhreimum berst mín önd,
sem brosandi leiði mig guð sér við hönd
í eilífra hugsjóna heiðbjört lönd,
og heyrir þar friðarmál sungin. —
— Hún leggur á öxl mér lófann sinn,
og létt og vorhlýtt um kollinn minn
hún strýkur, og mjúkan koss á kinn
ég kenni sem árblæ hlýjan.
Þá finnst mér sem góðir andar að
mér ástmálum hvísli’, og geisla bað
frá himni mig laugi’ á helgum stað
og hreimblæ mér veki nýjan.
Mér finnst ég göfgast og hreinka’ í hug,
og hálfu léttara viljans flug, —
sem ósjálfrátt víki allt á bug,
er andann til moldar dregur,
Við guðdóminn skyldleik hans fyrst ég finn,
er fyllir hún kærleik huga minn:
Guðs miðill er elskandi ásthuginn
og eilífrar gæfu vegur!
Það titrar í kyrrðinni ljós um lín,
hún leiðir mig þegjandi inn til sín
og bendir á sofandi börnin mín
við bólsturinn ljósa og mjúka.
Þau draga andann svo djúpt, en rótt,
sem dreymi þau guð á helgri nótt.
— Hún læðist á tánum létt og hljótt
um lokkana þeirra að strjúka.
f bæn mætast samhuga sálir tvær
og sjálfar sig kenna guði nær; —
við mænum þögul í framtíð fjær
á forlaga dulda vegu.
O sjálfkrafa ljóðstrengir titra títt,
og tónamál skelfur í hreimi blítt, —
hve blessað er inni, bjart og hlýtt
hjá börnunum elskulegu!
í þessu blaði hefst frásögn Steindórs frá Hlöðum um
Hlaðaheimilið, æskuheimili hans. Mér finnst þvi fara vel
á því að enda þennan þátt með ljóði eftir skáldkonuna frá
Hlöðum, Ólöfu. Elsa Sigfúss söngkona hefur gert við það
lag, en tónskáld hafa ekki gert mikið af því að búa til lög
við kvæði Ólafar.
KENNDU MÉR
Lengi var ég lítil, snauð,
lagðist þungt í efa.
Loksins fann ég feikna auð,
fékk hann til að gefa.
Sá ég og heyrði hinna nauð,
hróp úr myrkri efa,
hélt á krafti og kynja auð
kunni ekki að gefa.
Áköf löngun í mér brann
annarra hungur sefa.
Kyntu, guð minn, kærleikann,
kenndu mér að gefa.
Fleiri ljóð birtast þá ekki að sinni. — Kær kveðja.
E. E.
LEIÐRÉTTINGAR
í greininni um Arnfríði Jónasdóttur á Þverá í Blöndu-
hlíð, sem birtist í janúarblaði, misritaðist nafn móður
Hannesar Stefánssonar. Hún heitir Hjörtína — en ekki
Hjaltlína — eins og prentast hefur. Lesendur eru beðnir
velvirðingar á þessu.
Þá hefur Sigurbjörg Halldórsdóttir, Brekkukoti í Ós-
landshlíð, Skagafirði, sent kærkomna leiðréttingu:
„f janúarblaði Heima er bezt 1978 er grein sem ber
nafnið „Stebbi í Bröggunum“. Þar er vísa sem ekki er
alveg rétt með farið. Og af því Stefán vinur minn og
nágranni vildi ætíð hafa það er sannara reyndist, vil ég
láta vísuna koma rétta aftur í blaðinu, eins og hann gerði
hana. Hún er svona:
Ég vissi þú myndir verða hér
vinsældar með gnóttir.
En þennan böggul bjó ég þér
Bjögga Halldórsdóttir.“
Þjóðarbókhlaða
Framhatd af bls. 39. ______________________
dagsins munu menn lengi sækja hvíld og lífsnautn í kyrr-
látum félagsskap við bókina. Og ekki þurfum vér að
skyggnast lengi um í lestrarsölum bókasafna, stórra og
smárra, til að sjá hve margir leita á vit þeirra sér til
menningar og sálubótar.
Þjóðarbókhlaða vor er að rísa af grunni. Þar verða
fjársjóðir vorir geymdir um ókomin ár. Þangað munu
menn af öllum stéttum sækja sér fróðleik og menntun. Þar
sitja prófessorinn og fróðleiksfús alþýðumaður hlið við
hlið, lesa og leita. Þar inni er kyrrð og friður frá skarkala
borgarinnar. Þar er og verður menning vor geymd. Því ber
OSS að fagna af alhug, að sú framkvæmd er hafin.
St. Std.
Heima er ben 65