Æskan - 01.12.1933, Blaðsíða 1

XXXIV. árg.
Reykjavík, des. 1933
12. blað
ÁRNI OG ERNA ]
**^yí (Framh.) (5>'v>^®c:v>“‘v-(í)
Það verður þó að segja þeim ofurlítið lil máls-
bóta, að þeir fundu, að þeir áttu refsingu skilið,
og gátu ekki á heilum sér
tekið út af þessu óhappi,
er þeir vissu, að var sjálf-
skaparvíti. Þeir höfðu látið
áfengið ná valdi yfir sér og
ræna sig viti og minni.
Allir skipverjar, bæði yfir-
menn og undirgefnir, voru
sárhryggir yfir þessum
raunalega atburði, og sáu
mjög eftir hinum hugprúða,
gáfaða dreng, er nú var
einn sins liðs og yfirgefinn
i ókunnu landi.
VI.
Það, sem síðan kom
fyrir Árna.
Nú víkur sögunni til Árna.
Hann vaknaði morguninn
eftir í veitingahúsinu. Hon-
um var illt í höfði, og hann Atlante.
var hálf-ringlaður og gat
ekki almennilega áttað sig, til
horfði forviða 1 kringum sig.
sögðu honum, hvernig í öllu lá. Þeir sögðust hafa
fundið hann sofandi inni í drykkjustofunni um
nóttina.
að byrja með, en
Veitingaþjónarnir
Árni varð auðvitað dauðskelkaður. Hann vonaði
nú samt, að skipið væri ekki lagt af stað og þaut
á sama augabragði niður að sjó. En hver getur
lýst tilfinningum hans, er hann állaði sig á þvi,
að skipið var farið og félagar hans allir á bak og brott.
Árangurslaust leit hann í kringum sig og spurði
eftir skipum, sem ætluðu til Evrópu. Ekki eitt
einasta skip var ferðbúið
til þess að sigla yfir hafið.
Árna var vel kunnugl um,
að skip frá Norðurlöndum
komu mjög sjaldan lil San
Francisco. En hann gerði
ráð fyrir að komast til
Englands með einhverju
skipi, og þaðan var auðvelt
að fara heim til Dan-
merkur. Honum var borgið,
ef hann fékk far tii Eng-
lands, en það leit bara ekki
út fyrir, að það mundi tak-
ast fyrst um sinn.
Hvað átti hann að taka
til bragðs? Hann var pen-
ingalaus. Hafði aðeins með
sér nokkra smá-skildinga,
og þeir hrukku ekki langt.
Loks fór hann aftur inn
í hina ógeðslegu veitinga-
krá — og þó sárnauðugur.
En hvar átti hann annars að leita sér hælis?
Gestgjafinn, Don José, var hörundsdökkur Spán-
verji. Hann gerði ekki annað en yppta öxlum, er
hann heyrði raunasögu Árna.
»Jú, fyrst um sinn getur þú fengið að hírast