Æskan - 01.07.1963, Qupperneq 13

U M ÍÞRÓTTIR
e>kmaður er að halda beint
a^ran>. Líkaminn er beygður
J'fir knöttinn, bæði af því
aö er tryggara, og leikmaður
ketur haldið tafarlaust áfram.
Se að halda hnénu yfir hann og
a'n á að vera beygð svolítið
ri,)l) á við. Komi knötturinn
|'iis vegar lágt, á fóturinn að
'ara nieira framréttur og táin
11 visa dálítið upp, svo knött-
lI|hin velti ekki undir fótinn.
^ ið þessar stöðvunaraðferðir
^'-rður likamsþunginn að hvila
‘ "'ftara fætinum; leikmaður-
',1'n er þvi illa við árás búinn.
f^i'ðin að nota jarkann er því
Loftspyrna stöðvuð með brjóst-
inu. Likaminn beygður fram tii
þess að knötturinn falli fyrir
fætur leikmanni. Kviðurinn
dreginn inn.
betri, Jiegar bægt er að koma
henni við.
Stöðvun innanfótar.
I'essi aðferð er i þvi fólgin,
að knötturinn er stöðvaður og
fullu valdi náð yfir honum í
sömu svipan. Til þess að gera
Jietta vel, á maður að vera um
hálfa stiku frá, þar sem knött-
urinn fellur, og sé hægri fótur

Ei
8 °g þið sjáið hefur númer níu skorað glæsilegt mark, en
11 bið séð hver af leikmönnunum sparkaði knettinum til hans?
Það er einkennandi fyrir knattspyrnumenn allra
landa, að þeir fyllast svo miklum eldmóði fyrir íþrótt-
inni, að vart kemst nokkuð annað að í huga þeirra.
Englendingum kom til dæmis ckki til hugar að aflýsa
kappleikjum, þegar orrustan um England stóð sem hæst
í síðasta striði, og það þýddi ekki að nefna það við
áhorfendur að yfirgefa áhorfendabekkina, þótt loft-
varnaflauturnar hvinu.
☆
í heimsmeistarakeppninni, sem fram fór í Rio árið
1949, bar það við, að brazilískur liðsforingi varð bráð-
kvaddur, þegar Uruguay skoraði sigurmarkið móti
Brazilíu, og þrír Uruguaybúar fengu hjartaslag af
taugaæsingunni, þar sem þeir sátu við útvarpstæki sín
og hlustuðu á Iýsingu á leiknum.

Honum tókst ekki að skora.
í kanadísku blaði var eitt sinn grein um knattspyrnu-
kappleik þar í landi. Fréttaritarinn lýsti hverju smá-
atriði frá fyrsta sparki og endaði greinina þannig:
,.En því miður varð að slíta leiknum i hálfleik, þegar
leikar stóðu 1:1, því að áhorfendastúkan brann.“
☆
í Englandi bar það við fyrir nokkrum árum, að stór
iiópur æstra og reiðra áhorfenda, sem ekki höfðu getað
fengið aðgöngumiða að vellinum, ruddist gegnum ein-
ar vallardyrnar: 34 létu lífið í troðningnum og 500
slösuðust — en kappleikurinn hélt áfram, eins og ekk-
ert hefði í skorizt.
☆
Þeir, sem haldnir eru hinum sanna knattspyrnuáhuga,
láta veðráttuna engin áhrif hafa á sig. I Englandi er
kappleik ekki aflýst, nema sé svo biksvört þoka, að
menn sjái ekki völlinn. Þegar norðar dregur, getur snjó-
koma að vísu komið í veg fyrir kappleiki, en þó að
fallið hafi 10—20 sm snjór, sctja menn það ekki fyrir
sig að sópa vellina, svo að auglýst keppni geti farið
fram.
notaður, á vinstri öxlin að vera
litið eitt framar en hin. Þegar
knötturinn kemur við jörðina,
er hægri fótur dreginn fram
með beygt hnéð inn á við.
Knötturinn kemur á fótinn
Jiveran innanvert, en leikmað-
urinn færir liann um leið fram
á við, þannig að lrann liggi vel
við næsta liöggi og missist þá
enginn tími. Þetta má gera með
jaðri fótarins innanverðum, eft-
ir þvi til hvorrar hliðar á að
leika.
Komi knötturinn liátt úr
lofti, má skalla hann niður til
fótanna, en sé hann ekki i
nægilegri hæð til þess, má
stöðva hann með neðra liluta
hrjóstsins. Framhald.
185