Æskan - 01.07.1963, Qupperneq 14

Skátadrengur skríður út úr vatnsheldu
byrgi, sem búið er til úr furuviðargreinum.
"jr sunnudagsblaði dagblaðsins Wash-
ington Star, sem geíið er út í höf-
uðborg Bandaríkjanna, birtist fyrir
nokkru grein um skátasveit númer
1151 í bænum Ashburn í Virginíu-
fylki. Það er óvenjulegt við skáta-
sveit þessa, að drengjunum er kennt
að þekkja náttúruna og lifa á gæðum
hennar. Þeir hafa lært, að höggormar
Skátasveit
númer 115 1.
eru alls ekki sem verstir, ef Jreir eru
rétt matreiddir, og úr krákum má
gera allgóðan rétt, ef Jtær eru veiddar
á réttan hátt. Þeir hafa lært, hvernig
á að gera bragðgóðan rétt úr engis-
sprettum — jafnvel gómsætan — og
að hægt er að matbúa skúnk, svo að
óþefurinn af honum finnist ekki, og
er hann Jrá hreint ekki svo afleitur
matur. Þeir Jrekkja ætilegar jurtir,
er vaxa í skógum og á víðavangi og
Callahan fylgist mcð því, er einn drengj-
anna hans matbýr krákurétt.
kunna að ná innra berki úr trjánum
og gera úr honum eldunaráhöld og
ílát. Þeir læra í fáum orðum sagt,
J)MÓ sem Indíánarnir kunnu, þegar
fyrstu hvítu mennina bar að landi
þeirra.
Þessi starfsemi skátasveitarinnar
hófst síðastliðið haust. Fyrirliði
drengjanna er barnakennari í bænurn,
Errett Callahan að nalni. Hann hef-
ur verið sannkallaður skógarmaður
allt frá J)ví, að hann var drengur. Á
hverju sumri hverfur hann inn í
skógarjtykknið með ekki annað með-
ferðis en lítið eitt af salti og sykri,
svolítinn poka af pinole, sem er
blanda af möluðum og Jrurrkuðum
maís, að hætti Indíána, nælonhengi-
rúm (búið til úr gamalli fallhlíf) og
Callahan kennir drengjunum að þekkji*
ætar jurtir.
veiðihníf, sem hann hefur sjálfur
smíðað. Þá helur hann eins konar
dýraflautu, sem búin er til úr tveim-
i
)
186