Æskan - 01.01.1976, Blaðsíða 8

Drengurinn, sem ekki vildi borða
''l
#**.ens var svo sem ágætur strákur, en hann hafði
einn galla: hann vildi ekki borða! Það var
sama hvað var á borðum, hann sagði alltaf: „Ég
hef ekki lyst á því.“ — Hann vildi ekki egg eða
brauð eða mjólk, ekki einu sinni sultu — og graut
mátti hann helst ekki sjá.
Mamma hans reyndi að tala um fyrir honum: „Jensi
minn,“ sagði hún, „þú gætir nú borðað smábita,
bara til að gleðja mig.“
En Jéns vildi auðsjáanlega hvorki gleðja móður
sína né pabba sinn, ekki heldur köttinn eða besta
vin sinn grafhundinn hann Timmalása, ekki með því
að borða, nei, það var af og frá.

M
V
m
w
J#i#@
|@#if
Svo var það einn daginn, að mamma hans missti
þolinmæðina og sagði við Jens: „Veistu hvað ger-
ist, ef þú borðar ekkert?"
Nei, það vissi Jens ekki.
„Jæja, það er nú það, að f stað þess að stækka,
ferð þú að minnka þar til þú verður agnarlítill.“
„Þvf trúi ég nú ekki,“ sagði Jens. — Og þó að
þetta sé óvanalegt, þá gerðist það nú samt í þessari
sögu.
. .....
llllH
W:
BARNAÆVINTÝRIÐ
6