Æskan - 01.11.1987, Blaðsíða 9

Ljósmyro ciríKur Jórssor
Ngar ég horfi um öxl. Það var gott
andrúmsloft í Fortuna og ég kunni
^jög vél við strákana. Margar klíkur
v°ru í kringum okkur og ég varð svo
hePpinn að lenda í einni þeirra sem
Var samheldin og góð. Ég kynntist
'hörgum skemmtilegum Þjóðverjum
°§ held enn sambandi við þá. Þegar
^aður var kominn inn í tungumálið
Var auðvelt að kynnast þeim. Þeir eru
1 eðli sínu ákveðnir því að þeir eru
góðu vanir. Ég get trúað að ástæða
Þess að mörgum íslenskum verslunar-
^önnum finnst þýskir ferðamenn vera
frekir sé sú að þeir skilja þá ekki og
^amburður þeirra er harðari en t.d.
^aglendinga og Bandaríkjanna.
Við áttum á brattann að sækja allan
þ^nn tíma sem ég var hjá Fortuna
^Usseldorf. Þau voru teljandi skiptin
Sem okkur gekk verulega vel. Þá var
*jka stórkostleg reynsla að heyra og
'Una hvatningu sjötíu þúsund áhorf-
6nda. Munurinn á þýskum og enskum
^horfendum er t.d. sá að Þjóðverjar
eru kröfuharðari og fljótari að missa
áhuga á liði sínu en Englendingar sem
hvetja hið eina og sanna lið sitt fram í
rauðan dauðann — sama á hverju
gengur. Þýskir áhorfendur hika ekki
við að púa á eftirlætisleikmenn sína,
t.d. þegar þeir eiga slæm skot að
marki eða senda misheppnaða bolta
til samheijanna.
Þegar ég hafði verið hjá Fortuna í
tvö ár rann samningur minn út og ég
endurnýjaði hann. Þá voru belgísk og
vestur-þýsk lið farin að falast eftir mér
og ég sé reyndar eftir því að hafa ekki
tekið einhverju af þeim boðum.“
Reif oft kjaft!
— Hvernig var svo að byrja að
leika aftur með gömlu félögunum í
Fram?
„Það var alveg ágætt. Liðið hafði
endumýjast allnokkuð frá því að ég
fór utan. Ég man þegar ég var að
byrja að leika með meistaraflokknum
1975 að þá fannst mér strákar, sem
komnir voru yfir 25 ára aldursmörkin,
vera óttalegir kallar. Ég var fremur
örgeðja á þeim tíma og kjaftfor við þá
ef því var að skipta. Ég man að þeir
hristu oft höfuðið yfir rausinu í mér
og ekki er ég frá því að stundum hafi
verið litið á mig sem svarta sauðinn í
liðinu. Núna vona ég að yngri strák-
arnir líti ekki á mig sem karl sem er
að verða búinn að vera! Ég tel að
knattspyrnumenn séu í toppformi á
aldrinum 28-30 ára.“
Pétur álítur að knattspyrnumönnum
hafi farið fram hérlendis síðustu ár.
Hann fann dálítinn mun þegar hann
kom heim aftur frá Þýskalandi. Hon-
um fannst knattmeðferð og leikkerfi
vera betri. Hann segir að íslenskir
áhorfendur geri næstum því sömu
kröfur til áhugamanna og atvinnu-
manna og það sé ekki réttmætt;
áhugamenn þurfi að stunda fulla
vinnu og bæta knattspyrnuæfingum og
leikjum ofan á hana. Þar af leiði að
9