Æskan - 09.09.1901, Síða 8

92
„Það ex- ómögulegt annað. „Við erum orðn-
ir svo stórir." — Allt voi'ið töluðu þeir
ekki um annað en þetta sín á milli.
Nú var komið fram undir Jónsmessu.
Sólin skein á liafið og þokubólsti-ana, sem
ultu framhjá. — P’ett-a var einn fegursti
daguiinn á vorinu og það kom ekki til
nokkurra mála að vera heima. Jóhannes
og Óli Jakob stóðu liti á túni og tóku sam-
an ráð sín. Ætluðu þeir að biðja föður
sinn um, að mega siga í bjargið til þess
að krækja út lundánn, því nú var hann
farinn að verpa inni í holunum, og var
hægt að ná kvennfuglinum með því að
stinga höndinni inn í holuna.
„Þú skalt biðja hann pabba, Jóhannes,
því þú ert eldri,“ mælti Óli Jakob. „Nei,
þxí skalt gera það, Óli Jákob," mælti Jó-
hannes, „því hann pabbi gerir alt pað, sem
þú biður hann um.“
í sama bili kom faðir þeirra út úr bæ-
jardyrunum. Hlupu báðir drengirnir á móti
honum og kölluðu hvor í kapp við annan:
„Pabbi, megum við eklci fara í lundann í
dag?“
Faðir þeirra leit hróðugur á duglegu og
huguðu drengina sina, enda voru þetta allra
laglegustu drengir, fjörugir útlits, xjóðir í
kinnum, kvikir í augnaráði, sterkir eftir
aldri og liðugir í limaburði. Honum þótti
vænt um, að þeir höfðu beðið um þetta, en
á hinn bóginn var ekki laust við, að þessi
gamli hamramaður og fuglaveiðari væri
hálfhræddur um „augasteinana" sína ef
hann sendi þá í bjargið. Hugsandi strauk
hann höndinni um skeggið, sem náði hon-
um á bi'ingu og horfði upp í fjallið.
„Eg er hræddur um að þið hrapið,
drengir. “
„Við pabbi! Þú hefir svo oft sóð okkur
sjálfur í bjarginu. Erum 'við ekki dugleg-
ir?“ Faðir þeirra leit brosandi á þá; en
alt í einu varð hann aftur alvarlegur á svip;
honum datt í hug að það átti fyrir þeirn
að liggja, að síga í bjargið og kiifa liamr-
ana, þar sem þeir áttu að lifa af þvi. —
Einhverntíma verða þeir því að byi'ja.
Mælti hann því við þá alvarlega: „Farið
þá í drottins nafni, drengir, en farið var-
lega og verið snarráðir. Þið skuluð byrja
við „Klettinn," og þegar sólin er komin á
miðja Skuey, eigið þið að komaheim. Að
svo mæltu bandaði hann með hendinni og
gekk á burt.
Drengirnir létu ekki segja sér þetta tvisv-
ar, og þutu eins og elding yfir túnið og
inn í búr til móður sinnar. Það þurfti að
búa út nestið og sokka og skó. Það stóð
ekki lengi á þyi, það var búið á svipstundu.
Móðir þeirra fylgdi þeim út; og stóð lengi
við bæjardyrnar og horfði á eftir þeim.
(Framh.)
„cer“arfalt ódffLeu
77 €7 c/ nokkurt annað tretta-
blað á íslandi. Flytur innlendar og útlendar
fróttir, og auk þess alt, sem menn þurfa að vita,
úr höfuðstaðnum. Einnig eru í blaðinu útlendar og
innlendar skemtisögur, og gamankvæði o. fl.
Sendið I kr. I peningum oða óbrúkuðum frfmerkjum til útg.
þorv. þorvarðssonar ( fivik, þi fáið þíð hailan árg. (alt að 40 bl.)
„ÆSKAi\T“
kemur út tvísvar í m&nuði, og auk þess Jólablað (skrautprent.ið
með mynclum), 25 tölublöð alls. Kostar í Iteykjavík 1 kr., lUi
um land kr. 1.20. Borgist í Apríl míumði ár hvert. SÖ.ulaun
iy5? gefin af minst ?> eint.
SIGUltÐUR JÓNSSON kennari, Vesturgötu 21. annast:
útsendingu blaðsins og alla afgreiðslu, telcur ó, móti borgun,
kvittar fyrir o. 8. frv.
Aldar-prentsmiðja. Pappírinn frá .Tóni Ólafssyni.