Æskan - 30.07.1902, Blaðsíða 7

ÆSKAN.
83
að hann skyldi eiga dóttur Yngva konungs
að Uppsölum, Ingibjörgu, þá mey, er feg-
urst var og vitrust á danska tungu, eða
falla að öðrum kosti, og eiga enga konu
aðra; eigi er sagt af fleiri heitstrengingum
þein-a. Sú náttúra fylgdi Tyrfingi, að hvert
sinn, er hann var úr slíðrum dreginn, þá
lýsti af sem af geisla, þó að myrkt væri,
og hann skyldi slíðra með rörmu manns
blóði; ekki lifði það og til annars dags, er
blæddi af honum; hann er mjög frægur í
öllum fornsögum. Það sumar fóru þeir
bræður til Uppsala í Svíariki, og gengu inn
í höllina, og segir (Angantýr lconungi) heit-
st.renging sina, og það með, að hann vill
fá dóttur hans; allir hlýddu er inni vóru.
Angantýr bað konung segja, hvert þeirra
erindi skyldi vera. í því sté fram yfir
borðið Hjálmar hinn hugumstóri, og mælti
til konungs: Minnist, herra, hversu mikla
sæmd eg hefi þér unnið, síðan eg kom í
yðar ríki, og í mörgum lífsháska fyrir yður
verið; og fyrir mína þjónustu bið eg, að
þér giftið mér dóttur yðar; þykist eg og
maklegri mína bæn að Þyggja en berserk-
ir þessir, er hverjum manni gera ilt. Kon-
ungur hugsar fyrir sér, og þykir þetta mik-
ill vandi, hversu þessu skal svara, svo að
minst vandræði mætti af standa, og svar-
ar um siðir: Það vil eg, að Ingibjörg
kjósi sér sjáif mann, hvem hún viil hafa.
Hún segir: Ef þér viljið mig manni gifta,
þá vil eg þann eiga, er mér er áður kunn-
ugur að góðum hlutum, en eigi þann, er
eg hofi ekki af annað, en sögur einar og
aiiar illai'. Angantýr mælti: Ekki vil eg
hnippast orðum við þig, því að eg sé, að
þú elskar Hjálmar; en þú, Hjálmar, kom
suður á Sárnsey til hólmgöngu við mig,
ella ver hvers manns níðingur, ef þú kem-
ur eigi að miðju sumri að ári. Hjálmar
kvað sig ekki dvelja að berjast. Fóru Arn-
gríms synir heim til föður síns, og sögðu
honum svo gert; hann kveðst ekki fyr
hafa óttast urn þá en nú. Vóru þeir
heima um veturinn; og um vorið bjugg-
ust þeir heiman, og fara fyrst til Bjart-
mars jarls, og tóku þeir þar veizlu. Og
urn kvöldið beiddist Angantýr, að jarl gifti
honurn dóttur sína; og þetta sem annað
var gert eftir þeirra vilja, að brúðhiaup
var gert; og síðan bjuggust Arngríms synir
brott. Og þá nptt, áður þeir fara, dieymdi
Angantýr di'aum, og sagði jariinum: Eg
þótt.ist vera staddur í Sámsey og bræður
mínir; þar fundum vér marga fugla, og
drápum alla, er vér sáuni; og síðan þótti
mér, sem vér- snerum annan veg á eyna,
og flugu móti oss ernir tveir, og gekk eg
móti öðrum, og áttum við hart viðskifti
saman; og um síðir settumst við niður og
vorum til einkis færir. En annar arinn
átti við ellefu bræður mína og vann aJla
þá. Jarl segir: í>ar var þér sýnt fall
ríkr-a manna. Síðan fara þeir bræður brott,
og komu til Sámseyjar og gengu upp á
land að leita Hjáimars: og fara þeirra
skifti svo, sem greinir í Örvar-Odds sögu,
fyrst, að þeir komu í Munarvoga, og drápu
þar alla menn af þeim tveim skipum, sem
þeir Hjálmar og Oddur áttu; og síðan
fundust þeii' uppi á eynni; drap Oddur ell-
efu bi'æður Angantýs, en Hjálmar drap
Angantý, og dó þar sjálfur siðan af sárum.
Síðan iét. Oddur leggja þá í stóra hauga
alla, með öllum sínurn vopnum, en flutti
Hjálmar heim til Svíaríkis. Og þegar Ingi-
björg konungsdóttir sá lík Hjálmars, þá