Æskan - 21.02.1903, Síða 3

Æ SKAN.
39
mikið; en þrátt fyrir það sá Metta ekki
sólina fyrir honum. í öllu baslinu ogbar-
áttunni fyrir lífinu hafði hann gert alt, sem
í hans valdi stóð til að koma henni til
manns. Ekkert var of gott, fyrir hana.
fessa ætlaði hún jafnan að minnast, þegar
hún nú eftir ferminguna kæmist út í heim-
inn, langt burt frá kotinu í mýrinni. Því,
þótt undarlegt kunni að virðast, lifði stöðugt
inni fyrir í hjartanu vonarneisti, þrátt. fyrir
veikindin, von um að yfirvinna sjúkdóminn
og verða hraust og glöð. Hét hún því að
gefa þá foreldrum sínum alt, sem hún gæti
við sig losað, er hún kæmi ,í kynnisföi til
þeirra. [Niðurl. næst-]
Benjamin Franklin.
• Benjamín Franklín fæddist árið 1706 í
borginni Boston í Ameríku. Upphaflega
■var það áformið, að hann skyldi „læra.“
En faðir hans átti mörg börn og var fá-
-tækur, og varð hann þyi að koma Benja-
mín til eldri sonar síns, sem var prentari,
•og átti hann að kenna honum prentaraiðn.
jHann varð því að hætta að hugsa um að
verða stúdent. En hann lærði sarnt. Hann
jhafði brennandi löngun til að lesa og læra,
■ög notaði hann því hverja st.und, sem hann
var ekki við starf sitt, og oft næturnar líka
Æil þess; og með því að nota tímann og
hæfilegleikana svo vel, tókst honum að afla
iSér mjög mikillar þekkingar.
Nú fór hann einnig að skrifa ritgerðir
ium ýmislegt og kom þeim í blað, sem bróð-
ir hans gaf út. Þegar hann varð eldri,
jkom hann sér sjálfur upp prentsmiðju í
jFiladelfíu og gaf þar út fjölda rita, sem
seldust brátt, því að mönnum geðjaðist svo
vel að þeim.
Hann varð fljótt nafnfrægur maður. All-
ir vissu, hvílíkum hæfilegleikum hann var
gæddur, hvað hann var starfsamur, vel að
sér og vel látinn. Ýmsir menn, sem líka
höfðu löngun tii að læra og komast áfram,
komu til hans, og stofnaði hann með þeim
mentafélag.
Síðar fann hann upp eldingavarann og
varð frægur vísindamaður.
Hann gat sér líka mikinn orðstír að öðru
leyti. í ófriðnum milli Ameríku og Eng-
lands kvað mikið að honum, og var hann
sendur til Frakklands til þess að fá Frakka
til að hjálpa Ameríkumönnum gegn Eng-
lendingum.
Pegar hann kom til Frakklands, var hon-
um fagnað engu síður en þótt hann hefði
verið konungur; sögðu Frakkar, að hann
hefði „svift himininn eldingunum og harð-
stjórana veldissprotanum." Hann var mjög
vel máli farinn, og tókst honum þess vegna
að fá Frakka til að hjálpa Ameríkumönnum,
svo að Englendingar neyddust til að láta
undan og semja frið. „Bandaríkin" sem
kölluð eru, losuðust undan yfirráðum Eng-
lendinga og urðu sjálfstætt ríki. Ófriður
þessi, sem endaði 1783, er kallaður „frelsis-
stríð Norðurameríku-manna."
Þannig hafði þessi maður, sem í fyrstu
var ekki annað en fátækur og lítils metinn
prentari, stuðlað manna mest að því á elli-
árunurn, að ættjörð hans yrði frjálst og
sjálfstætt ríki, og auk þess getið sér mikla
frægð á annan hátt og orðið einn af nyt-
sömustu mönnum, sem uppi hafa verið.
Það er því eðlilegt, að Ameríkumenn
væru hreyknir yfir honum og söknuðu hans
mjög, er hann dó.