Æskan - 01.03.1907, Side 6

54
Æ S IC A N.
fullu hækjur, undir hendi mér, ogsvo
var Teresa tilbúin.
Teresa var tilbúin! Þessi þrjú lítil-
fjörlegu orð, hafa samt svo mikiðinni
að halda, að hér hlýt eg dálítið að
staldra við efnið, og leitasl við að
gera skiljanlegt það, er þau fela í sér.
Þau lýsa ekki einungis því, að Teresa
barnið, sem eg var vanur að kalla
mina litlu velgerðakonu, hafði fengið
nýjan kjól, og var skreytt eins og' önn-
ur börn, sem ætla í veizlu; það liggur
líka í þeim, að þegar eg kom aftur,
þá stóð ung, lÖgur stúlka við kamín-
una, i fallegum rósrauðum kjól. Og
þegar hún snöri höfðinu, þá sá eg að hið
yndisfagra andlit lndið af gullfögrum
lokkum var hið sama, en hin gamla
Teresa Ray var horfin, og með skjót-
um umsvifum breytt í hina fegurstu,
unga konu, sem maður getur fest
sjónir á.
Við vörum öll þrjú sem steini lost-
in yfir þessum fljótu umskiftum, sem
hér höfðu átt sér stað. Teresa sjálf
var líka alt of hispurlaus, til þess ekki
að verða vör við breytinguna: húnvar
innilega snortin af henni, sem lýsti sér
með gleði og ótta. Barnlóstran hafði
vanist að fara með hana sem barn,
svo nú stóð hún þarna orðlaus af
undrun. Hvað mér viðvíkur, þá var
eg fyrst hræddur við það, sem eg hafði
áorkað í þessu efni, síðari utan við
mig af gleði, og' seinast feiminn, eins
og Teresa sjálf.
Þegar eg prúðbúinn kom með hækj-
urnar, glápli fóstran á mig, eins og
hefði eg verið kóngsson í álögum, sem
segir í »þúsund og' einni nótt«,
Það var undarleg tilfinning sem lýsti
sér hjá mér, er eg sá Teresu prófa þær,
ekki hoppandi upp og niður sem fyr,
því nú leið hún áfram eftir gólfinu,
og loðdúkssvæflarnír huldust undir
livítu og ávölu öxlum hennar, sem
umkringdust af knipplingum, netludúk
og smágerðu líni. Eg veit sjálfur ekki,
hvers vegna eg i því augnabliki fór
með ánægju að lnigsa um gullmynt-
ina í litlu öskjunni, sem lá í hinum
gatslitna, ónýta kápugarmi, sem eg af
skömmum mínum hafði horið, meðan
eg dvaldi á Rutland Halll
Fjaði-avagn heið okkar við dyrnar.
Teresa og eg fórum fljótt yfir íoldina
snævi þakta og komum til lady Thorn-
stone. Eg ætla mér ekki að leitast við,
að lýsa þessu minnisstæða kveldi, eða
í fáum orðum, því uppþoti, sem varð,
er við komum, hvorki undrun minna
elskuðu ættingja eða gremju þeirra, eða
gleði og ánægju lady Thornstone; í
sama bili og hún var kát yfir því, að
sjá uppáhald sitt, greip lnin samt tæki-
færið þegar lil þess að hvísla að mér
»fyrirgefið dirfsku míria, en hvaða
endir verður á þessu öllii saman?«
Eeiksviðið var nýtt og skemtilegt
fyrir Teresu, en samt naut hún sín
ekki fyrir hinu bitra' augnatilliti, sem
Mrs. Rutland gaut lil hennar. Við
urðum bæði þess vör að ofviðri bjó i
loftinu; þess var heldur ekki langt að
bíða. Ekki einn einasti af Rutlands
ættinnj virti okkur viðljts, Þegar