Æskan - 01.05.1908, Qupperneq 4

36
ÆSKAN
»Nei«, sagði Edvard einbeittur, þó að
að það hressi mig i svipinn, þá verð eg
engu betri síðar, heldur verri, lofið þér
mér að jafna mig, svo sem hálftíma.
»Dragið þorparann að verki«, grenj-
aði stýrimaður í skipverja, »vakan er
tvær klukkustundir, en hann er elcki
búinn að vera nema hálftíma.
Edvard stóð upp skjálfandi og skjökti
olán stigann.
Loks komst þá skipið út úr Súez-
skurðinum og út í Miðjarðarhaíið. Varð
þá loftslagið hreinna og svalara. Þella
nolaði Edvard sér og fylti lungun af
svalandi Miðjarðarliafs-golunni.
Margir skipverjar lágu rúmfastir eftir
þennan mikla hita, svo Edvard gafst
ekki lengur tími til að dvelja á þiljum
uppi.
Skipið stóð dálítið við í Cadiz á
Spáni, til þess að taka þar kol og vatn.
Það var orðið áliðið dags, þegar útskip-
uninni var lokið, svo skipstjóri sagði
að fresta skyldi förinni, þangað til
morguninn eftir. Edvard var nú bú-
inn að ljúka starfi sínu, og gat nú not-
ið hressandi kvöldandvarans uppi á þilj-
unum. Þá varð hann þess alt i einu
var, að bálur lagðist hægt og liljóðlega
við liliðina á skipinu. Hann furðaði
á þessu, því hann átti þess ekki vonir,
að nokkrir af skipverjum hefði farið
í land; en á engu -varð hann þó
meira hissa cn því, að Higgins
stýrimaður kom upp úr bátn-
um og með honum tveir menn,
sem hann bar engin kensl á.
Þeir báru eitthvað á milli sín
og niður í farrúmið, og gerðu
þetla aftur og aftur. Þangað lil
þeir voru húnir að að tæma
bátinn. Að því húnu reru þess-
ir ókunnu menn jafn- hljóðlega
burtu og þeir komu.
Hvað skyldi stýrimaður hafa
verið að sækja í bæinn svona
um hánóttina ?« hugsaði Edvard
með sjálfum sjer, um leið og
hann stóð upp og horfði á eftir
hátnum; hann varð þess þá var, að
báturinn fór ekki til lands, heldur út að
öðru skipi, scm lá þar í grend og hafði
komið frá Vestur-Indlandi þangað kveld-
ið áður.
Edvard var að náttúrufari afar-ótor-
trygginn og laus við að gefa sig fram
i málefni annara; liann liéll þess vegna
að sklpstjórinn liefði sent stýrimanninn
eftir einhverjum nauðsynjum, og með