Æskan - 01.05.1928, Blaðsíða 2

34
ÆSfcAN
„Hvort sem leiO þin liygur
um lönd eöa höf,
geföu sjerhverjum sumar
og sálskin aö gjöf“.
(Þ. Þ. Þ.)
Voriö er komið með ljós og líf og
gleði.
Og eins og æfinlega á hverju vori,
rennur bráðum upp hjá mörgum ung-
mennum þessa lands, ein hin fegursta,
en um leið ein hin alvarlegasta stund
lífsins, og hjá öðrurn er hún nýliðin.
Jeg á þar við fermingardaginn.
Sumir dagar eru öðrum fremur til
þess kjörnir að taka ákvarðanir fyrir
ókomna tímann og festa augun á hug-
sjónum, er stefna beri að. Einn slíkra
daga er fermingardagurinn. Dagurinn
þegar börnin ganga inn að altarinu, til
þess að endurnýja skírnarheitið, sem
aðrir gáfu fyrir þau.
Sú ákvörðun, sem hvert barn á að
taka á þessum degi, er að vera læri-
sveinn Krists, þ. e. a. s. að leitast við
að lifa eins og hann vill, að við menn-
irnir lifum. Þegar þessi ákvörðun hef-
ir verið tekin, þá blasir sú hugsjón sí-
felt framundan, að verða meiri og hetri
maður, að verða með hverjum degi,
sem liður, líkari og líkari Kristi. Af
þessum hugsjónum megum við aldrei
sleppa augunum. Munum það ávalt, að
hver dagurinn, sem guð gefur okkur,
er tækifæri, til þess að bæta og fegra
mannlífið, og ef við gerum það, þá er-
um við að vinna sem lærisveinar Krists.
Ykkur finst nú ef til vill, að þið get-
ið ekki mikið gert í þessum efnum,
dagarnir sjeu hver öðrum líkir, það
sje ekkert tækifæri til þess að bæta og
fegra mannlífið. En reynið að fara að
ráðum skáldsins. Reynið þið, hvar sem
þið farið, að gefa öllum sumar og sól-
skin að gjöf, öllum, sem verða á vegi
ykkar.
Þetta er það, sein þið getið gert, ef
þið reynið af einlægum vilja.
Hver, sein þráir að gera öðrum lífið
ljettara og betra, eignast þá sól í sálu
sinni, sem varpar skini sínu á alt um-
hverfi hans. Hann ber sólskinið með
sjer. Það er göfugt hlutverk að flytja
þeim hryggu gleði og mæddu meina-
bót, en það hlutverk hefir þú valið þjer,
þegar þú hjetst þvi á fermingardaginn
að verða lærisveinn Krists.
Gleymið því aldrei, kæru börn, að
einum þættinum í þvi hlutverki er
lýst i þessum ljóðlínum:
„Hvort sem leið þín liggur
um lönd eða höf,
gefðu sjerhverjum sumar
og sólskin að gjöf“.
Drottinn blessi feriningarbörnin.
S. .4. S.
*
Töfraorðið.
Einu sinni fyrir mörgum öldum, lifði
frægur lislainaður einhversstaðar aust-
ur í löndum. Á einni mestu eyðimörk
í Asíu reisti hann listaverk, sem Sfinx
er kallað. Það var höggmynd úr mar-
mara, hálft kona og hálft villidýr.
Þegar listaverkið var fullgjört, fanst
listamánninum svo mikið til um það,
að hann kraup á knje og bað hinn
mikla guð að gefa því inál og líf. Það
eitt vantaði til þess, að það væri full-
komið. Hinn mikli guð uppfylti ekki
bæn hans, en Ijet svo um mælt, að ein-
hverntíma kynni bæn hans að verða
heyrð. Það væri til það töfraorð, sem
gæti gefið steininum hjarta og mar-
maranum lif og sál.