Æskan - 01.05.1928, Blaðsíða 5

ÆSK AN
37
Sumar i dýragarðinum.
hversu farið hafði, vissi hann þegar, að
hafgúan mundi hafa sótl hann. Harm-
aði hann mjög son sinn, og gaf upp
alla von um að sjá hann framar.
Höndin hvíta dró Hring gegnum hlá-
grænt hafið og niður til botns, og leiddi
hann siðan eftir stígum, sem vaxnir
voru grænu sægrasi, heim að höll liaf-
gúunnar. Hún var fegurri en alt annað,
sem liann hafði sjeð uppi á jörðunni,
Ijómaði af gulli og glitraði í gimstein-
um og perluin. Þarna átti nú Hringur
að vera. Auk hans var þar fjöldi af
öðrum kongssonum og kongsdætrum,
sem hafgúan liafði scitt til sín. Og ef
þau hlýddu henni ekki i stóru og
sináu, urðu þau að vera þar æfilangl,
og fengu aldrei framar að koma heim
til foreldra sinna.
Þegar Hringur hafði verið þar
nokkra daga, sendi hafgúan eftir hon-
um. Það var snemma morguns.
,,Nú er kominn timi til að þú farir
að hafast eitthvað að“, sagði hún. ,,Jeg
liefi valið handa þjer þrjár þrautir að
vinna, til þess að sjá, hvort nokkur
dugur er i þjer“.
Síðan tók hún Hring við hönd sjer,
og leiddi hann út á iðgrænt engi afar-
stórt. „Sæengi það, sem þú sjer hjer,
áttu að slá, og ekki skilja eitt strá eft-
ir. Að þvi loknu skaltu setja hvert strá
á sína rót og græða við, svo að verði