Afturelding - 01.12.1934, Síða 5

AFTURELDING
Sá finnur, sem leitar.
Eftir Carl Andersson.
UndirritaSur ætlar að segja frá atviki, sem gei'ð-
ist á einum stað, þar sem ég var að prédika. Það
sannar, hversu raunverulegt Guðs orð er fyrir alla
þá, sem vilja leita Guðs í einlægni. Það eru til á
þessum dögum um alla jörðina hópar af blessuðum
Guðs börnum, sem hafa reynt fyrirheit Guðs og
fundið kraft þeirra.
„Því að svo mörg sem fyrirheit Guðs eru, í hon-
um er staðfesting þeirra með jái, þess vegna skul-
um vér og fyrir hann segja amen Guði til dýrð-
ar“. 2. Kor. 1, 20.
„Þar eð hans guðdómlegi máttur hefir veitt oss
allt, sem heyrir til lífs og guðrækni með þekking-
unni á honum, sem kallaði oss með sinni eigin dýrð
og dáð, og með því hefir hann veitt oss hin dýr-
mætu og háleitu fyrirheit, til þess að þér fyrir þau
skylduð verða hluttakandi í guðlegu eðli, er þér
hafið komizt undan girndaspillingunni, sem er í
heiminum“. 2. Pét. 1, 3—4.
Fyrir mörgum árum, er ég hélt samkomur 1
borginni N., gerðist það, sem ég ætla hér að segja
frá. Á einni samkomu á sunnudaginn, tók ég eftir
sterklegum, ungum manni, sem ásamt konu sinni
var viðstaddur. Eftir samkomuna hraðaði ég mér
niður til hans og sagði: „Eruð þér endurfæddur?"
„Nei“, sagði hann ákveðið. Ég hvatti hann þá til
að leita Jesú, en hann sagði: „Ekki núna, heldur
á fimmtudaginn". — Samkomur voru nefnilega
auglýstar fyrir alla vikuna. — Ég spurði þá aftur:
„Hafið þér þá tryggingu fyrir því, að þér lifið til
fimmtudags?“ Hann hafði það ekki, en tók ábyrgð-
ina á sig sjálfur og hélt, að hann gæti komið á hin-
um ákveðna degi. Ég kenndi mjög til vegna hins
unga manns og bað til Guðs fyrir honum daglega.
Ég var þess fullviss, að eitthvað undursamlegt
mundi koma fyrir á hinum tiltekna degi, svo að ég
beið fimmtudagsins með eftirvæntingu. Bænaefn-
ið mitt var ekki birt á nokkurri samkomu fyrr en
á hinum tiltekna degi. Þegar ég sá manninn í byrj-
un samkomunnar ásamt konu sinni og fjögra
ára gömlum dreng, hrópaði hjarta matt: „Halle-
lúja! Sigur fyrir Jesú!“
Hér var líka margt fólk samankomið í ýmsu
sálarástandi. — Það ríður á, að fara rétt með orð
sannleikans. Aðeins Guð, sem þekkir öll hjörtu,
getur hjálpað sínum vottum í þessu efni.
Sumir sitja þar fullir úlfúðar og rétta út fálm-
arana eins og snigillinn, til þess að finna að einu
og öðru. Ef maður segir sannleiksorð, sem þeir
vilja ekki heyra eða hlýða, þá hnykkja þeir á með
höfðinu og hvísla hver að öðrum: „Dæmandi pré-
dikun!“ Og stundum fara þeir út; aðrir eiga á móti
samband við himininn og eru fylltir straumi Heil-
ags Anda, svo að þeir vegsama Drottinn og segja:
„Dýrð sé Guði“, og næstum lyftast upp úr sætum
sínum. Þegar maður talar, þá er bezt að horfa á
þá, því þar er „bænareldurinn", sem gefur kraft
vitnisburðinum, og þar er „himna-símasamband“,
sem dregur Guðs blessun niður. Þar eru líka nokkr-
ir, sem hafa fallið frá. Þeir hafa um tíma fagnao
í Drottni, en nú er það ekki annað en sorgleg end-
urminning. Sumir þeirra hafa innilega löngun eft-
ir að koma heim til föðurhúsanna aftur. Svo eru
þar börn á ýmsum aldri, og þeim megum við ekki
gleyma, því hjá þeim er góður jarðvegur fyrir
orðið. Ég get aldrei gleymt því, sem tíu ára göm-
ul stúlka sagði við eldra fólkið eftir eina sam-
komuna: „Andersson talar við alla, nema mig“.
Hún þráði frelsið svo mjög, en hafði ekki djörf-
ung til að segja frá því. En nokkru seinna kom hún
eftir samkomu og staðnæmdist lengst frammi í
salnum. Augu hennar voru full af tárum, og leit
til mín bænaraugum. Hún féll strax á kné og tók
á móti Jesú. Að endingu viljum við nefna þá, sem
koma sér til dægrastyttingar og vilja sitja meðal
fólksfjöldans, heyra ræður, söng, hljóðfæraslátt
og athuga, hverjir eru á samkomunni og hvernig
þeir eru klæddir o. s. frv. Innan um fjöldann eru
ýmsir, sem eru meira eða minna ósvífnir og f jand-
samlegir gegn Guði, orði hans og börnum. Stund-
um sýna þeir það jafnframt í verki og framkomu,
að þeir eru fullir órósemi, og að þeim líður illa í
þjónustu Satans. Slíka menn hefi ég góða von um,
því að þeir verða, máske, fyrstir til að koma til
Drottins. Ég hefi sjálfur verið meðal spottaranna.
Einu sinni sagði prédikari við mig: „Þú, sem situr
5