Afturelding - 01.01.1946, Page 9

Þórarinn Magnússon og
kona hans, Hertha Haag.
AFTURELDING
Víð
heim-
komirna
Þórarinn Magnússon frá Ilrútsholti í Hnappadals-
sýslu, sem veHð liefir 7 ár í Svíþjóð, sunipart vió’
nám og sumpart vió hoðun fagnaðarerindisins, eftir
aó hann frelsaðist þar, kom ásamt konu sinni, sænskri,
loftleiðis frá Stokkhólmi nú fyrir nokkrr. n diigum.
I tilefni af heimkomunni hefir Afturehiing beðið
Þórarinn að skrifa nokkur orð og liefir liann orðið
við ]>eirri ósk. — Hjónin munu starfa í Vestmanna-
eyjum í vetur.
Eitt 8Ínn var skoftun mín sú, að það væri nóg að
lieyra Guðs Orð og reyna að breyta nokkurnveginn
vel í eigin krafti.
En þessi skoðun mín gerðist að engu, þegar ég
kom í fyrsta skipli á ævi minni inn á samkomu Hvíta-
sunnumanna í Svíþjóð.
Það var veturinn 1943, sem ég iiðlaðist frelsið í
Kristi, sunnudagskvöld 28. marz. Þá kom ég á sam-
komu Hvítasunnusafnaðarins í Austur-Götlandi. Ég
varð alveg gagntekinn af sannfæringu um, að þetta
fólk, sem ég sá þarna fyrir mér, og siing og vilnaði
um frelsi sitt, átti í sannleika líf í Guði, sem mér
var ókunnugt. Guðs Andi talaði til mín á þessari
samkomu. Það var líkt og ég heyröi þessi orð vera
Orottin minn. Ó, live sælt var að finna þegar synda
fjötrarnir, sem voru að leggja líf mitt í rústir, brustu,
og friður Guðs fyllti mitt margþjáða bjarta! Þá
varð ég í sannleika frjáls, Guði séu þakkir. Hver
sem þii ert, vinur minn, viltu ekki reyna þetta sama,
Guðs náð í J esú Kristi? Guð gefi þér vilja og styrk
Þl þess.
Sigur'Sur Pótursson.
greinilega sögð í hjarta mínu: „Nú er þín stund
komin. Þú skalt gefa mér líf þilt í kvöld“. Ég átti
eflir að vera 2 vikur á þessum stað, áður en ég færi til
Svalvö á Skáni. Og nú kom sterk freisting til mín,
að ég skyldi bíða með það að leita Krists þangað
til ég væri kominn niður á Skán. Það urðu niikil
átök í sál minni og mér varð það ljóst, að hér varð
ég að velja á milli tveggja vega. — Þótt ég fyndi
það greinilega, að ég þráði lieitast raunverulegt líl’
í Guði, þá ætlaði ég samt að ganga tit af samkom-
unni og slá afturhvarfi mínu á frest. En rétt í því
kemur trúhoðinn til mín og spurði mig hvort ég
vildi ekki leita frelsis í kvöld? Á þessari stundu
fannst mér ég ekki geta sagt annaö en það sem >'ar,
og sagði því, að til þess langaði mig. Á næsta augna-
hliki var ég kropinn á kné og farinn að ákalla Gnð-
um frelsi fyrir sálu mína. En það var ekki fyrr en,
ég fór að hiðja til Jesú, sem friðurinn streymdi inn
í hjarta mitt. (Róm. 5, 1). Á þessari stundu trúði
ég því að Drottinn hefði fyrirgefið mér syndir mín-
ar, enda fékk ég svo örugga fullvissu um það, að orö'
ná ekki að lýsa því. Þetta kvöld innritaöist ' nafn
mitt í liimininn. (Lúk. 10, 20).
Upp frá þessum degi byrjaði nýtt líf fyrir mér í
samfélaginu við minn elskulega Frelsara, Jesúm Krist.
Þegar ég hafði lifað J)essu nýja lífi í nokkrar vik-
ur og farið meira að lesa Guðs Orð, varð ég sann-
færður um, að mér bæri að taka niðurdýfingarskírn-
ina. Frelsið og hið nýja lífið liafði gefið mér svo
mikið, að ég vildi fyrir alla muni gera Guðs vilja í
öllu, og J)etta spor varð mér til mikillar hlessunar.
9