Barnablaðið - 01.04.1900, Qupperneq 8

20
tiltekið var í fyrstunni. Félagnrnir striða nú refn-
um með öllu möti, og reyna nð fá hauu til að
fara út úr greninu. Kefuriun reynir að athuga
þegar einhvar hinna tekur ekki eftir, og hoppa
þá að honum og slá prikinu á hann. Þá er hann
orðinn refur, og hinir elta haun heim að greninu.
Gamanið í leiknura er mest í þvi, að halti refurinn
hermir slægðina eftir tðunni og læst ætla að ráð-
ast á einhvern, en fer svo í alt aðra átt, rétt á
oftir. Ef refurinn stigur í fötinn, sem á að hald-
ast uppi, þá reka hinir honn með ópum heim að
greninu og hann byrjar á nýjan ieik aftur. Eog-
iun raá standa á vegi refs, sem or að flýja heim
aðgreni,og því síður takaíhann eða haldahonum.
Hvorgi má berja með prikinu nema á lnkið, og þó
laust. Lsikurinn or úti, þegar allir hafa vcrið reíir.
'Hclpuleikir.
Tóau og gæsirnar. Einn af leikendunura er
gæsatelpan, öunur er tóan, og hinar eru gæsirnar.
Gæsirnar og gæsatelpan stauda bver gaguvart öðr-
um á miðju leiksviðmu, þar som þoim heíir verið
afmarkað svæði. Tóan felur sig nú hvar sem hún
vill, en þó ekki nær en miðja vegaeðasem svarar hálfri
lengdinui miiii gæsanna og gæsatelpunnar. Nú
segir gæsatelpan við gæsirnar!
„Komið þið heim, komið þið heim allar mínar
gæsir“.
„Það getum við ekki, það geturn við ekki“, segja
þær. — „Því þá ekki?“ „Tóan er í nánd“. — „Hvar
felnr tðan sig?“ — „Þarna inni i garðinum“ (eða
hvar sem þær halda að tóan sé). — Hvað gerir
hún þar? — „Húu ætlar að hnupla sér í steikar-
bita. — „Hún getur ekki tekið ykkur, ef þiðflýtið
ykkur, allar gæsir mínar. Komið þið samt heim“.—
Nú flýta allar gæsirnar sér yfir loiksviðið, til heim-
ilis gæsatelpunnar, og eí tóan getur klappað á
öxlina eða aftin á einhverjo, áður enn hún kemst
þaugað, þá er hún veidd, og verður að vera tóan í
næsta loik.
Fálki og dúfu. Einn af laikuruuum or fálki
en hinir eru dúfur. Dúfurnar hafa tvo griðastaðí
eða borgir, en fálkinn má vera hvar sem hann
vill nema þar sem dúfurnar eiga ráð á.
Þegar dúfurnar reyna að hlaupa milli borganna,
reynir fálkinn að ná þeim með því að slá á
herðarnar á þeirn, og verða þær dúfur, sem haun
r.ær þannig að fálkum, og hjálpa honum að veiða
hinar dúfurnar. Ef fálkanum þykir ganga seint
að veiða dúfurnar, þá má hann skora á þær að
hlaupa allar í eicu, og segir hann þá:
„Ur borg, eða í borg, annars hít eg í borg“.
Þá verða allar dúfurnar að hlaupa í einu, eu
fálkinn má okki fara að elta þær fyr en hann er
búinn að hafa yfir þessar tvær hendingar. Et
dúfurnar fara eamt ekki ’á stað, má fálkinn
fara inn í dúfnahúsið (borgina) og veiða oiua ef
haun getur. Sú dúfan sem fyist var veidd, verð-
ur fálki í næsta leik.
lýir kaupondur
„líarnalblaðsins",
sem vilja kaupa árg. 1899 líka, geta fengiö
báða árg. 1899 og 1900 á 1 KRÓNU.
Gjalddagi Barnablaðsins er eins og
Kvennablaðsins, ef það er keyptlíka: lja
fyrirfram og 2/s fyrir júlíbyrjnn, en ef það
er keypt sérstakt, þá á það að borg-
ast fyrirfram.
Útgefandi: Bríet Bjarnhéðiusclóttir.
FélagBprentsmiðj an.