Good-Templar - 01.01.1903, Blaðsíða 8

4
Nú dansa nýársálfar yflir landið
og ársins miklu gyðju helga veginn;
og upp við tinda biikar skýjabandið
sem björt af öndurn kristallsrún sé diegin.
Þar ljóma, vinir, huldar heiliaspár
og himnesk ósk um gott og farsælt ár.
Gleðilegt ár! — með blíðum bróðurhug
og bróðui- hendi. — Láns og frarna ár!
Pað ár, sern vekur yndi, lif og dug,
það ár, sem þerrar nrargra særðra tár.
Það úr, sem fram til Hiidar hrópar aila,
unz hinstu viikin, sem oss stöðva., falia.
Gieðilegt ár — með guðs þíns ieiðarijós
og lífsins dýrsta 'gull í þínu hjarta!
Já, heiJla ár til sveita og til sjós
með signing yfir fósturlandið bjarta!
Og sigur ár í öllu góðu stríði,
það ár, sem land vort lieiðurssveigum prýði.
©. JU
Bálkur Stór-Bitara.
17. Janúar 1903.
Kœrn syatkin ot7 samrcrkameint!
Guð gefi að þetta nýbyrjaða ár verði oss sigurs og sæmdar ár.
IJegar vér lítum yfir liðna árið og athugum hvernig oss
hefir vegnað og hverju vör höfum komið lil vegar, þá er þar
að vísu í engu að minnast stórkostlegra framfara né fullnaðar
sigurs, þegar miðað er við kröfur Reglu vorrar og þarfii- þjóðar-
innar. Engu að síður má því vel una sem er, þegar gætt er
að erfiðleikunurn og mótspyrnunni sem við er að striða. Og
þó frarnfarir séu ekki sýnilegar í verulega stói um stíl, þá er það
bæði, að afturför er hvergi svo teljandi sé, enímörgu og mjög
víða fram á við farið og einnig hitt, að stóru stökkin er ekki
ætið það bezta; „sígandi lukka er bezt,“ segir orðtækið og