Good-Templar - 01.07.1902, Blaðsíða 1

OOD-TEMPLAH
BLAÐ STÍ)R-ST(jKU ÍSLANDS
AP
I. 0. G. T.
VI. ÁRG.
REYKJAVÍK, JÚLÍ 1902.
| 7. BLAÐ.
Blndindisáhugi og fundarsókn.
—:o:—
Um þetta atriði eru skoðanir manna mjög skiftar.
Til eru þeir menn, sem halda því fram, að menn geti
haft áhuga á hindindismálinu eða hverjum félagsskap, sem er,
þótt menn sæki ekki fundi eða tali fyrir máli sínu opinber-
lega. Vil eg þvi einu þar til svara, að þeir, sem þannig lag-
aðan áhuga hafa, hafa ef til vill gagn af honum sjálfir, en
aðrir ekki.
Enn eru nokkrir, sem segja, að þótt menn ekki sæki
fundi eða styðji félagsskapinn opinberlega, geti þeir þó gert
mikið gagn, með því að þeir leiði vini sína og vandamenn í
félagsskapinn og sýni í því mikinn áhuga. En það er sjald-
gæft, að menn gangi í félagsskapinn fyrir tilstilli vina og vauda-
manna, og þótt þeir geri það, kemur það ekki að tiiætluðum
notum. Ef menn ganga ekki í félagsskapinn af fúsum og
frjálsum viija, af hvöt frá sínu eigin brjósti, þá mun áhuginn
verða lítill, og skal hér sett smásaga ein, sera er sönn, og
sem er dæmi því til sönnunar, að þeir, sem ekki ganga i fé-
lagsskapinn af fúsum og frjálsum vilja og ekki sækja fundi
né taia opinberlega fyrir máli sínu, hafa ekki sannan áhuga á
bindindismálinu. En það, sem hér er sagt um bindindismálið,
má auðvitað heimfæra upp á allan féiagsskap.
Pétur og Páll voru góðir vinir. Pétur var í Good-Templ-
arstúku, en kom nær aldrei á fundi, talaði aldrei opinberlega
fyrir máli sínu og þagði venjulega, þegar hann heyrði félags-
skapinn lastaðan. En væri hann staddur hjá einurn einstök-
um vini sínum eða vandamanni, þá var hann stöðugt að tala
um bindindið og hvetja liann til að ganga í það. Hann hélt vel