Good-Templar - 01.07.1902, Blaðsíða 5

77
þessa eða treysti sér til þess. Til þess að geta það, þurfa
flestir töluverða æflngu og auk þess venjulega meiri þekkingu
á málefninu, heldur en almenningur hefir.
2. Höf. heldur því fram, að það só sjaldgæft, að menn
gangi í féiagið fyrir tilstilli vina og vandamanna, og þótt þeir
geri það, komi það ekki að tilætluðum notum. Þessu leyfum
vór oss að mótmæla, því vér vitnm þess fjöldamörg dæmi, að
hið gagnstæða eigi sér stað og hafi vel gefist, enda virðist
höf. síðar í greininni vera á þeirri skoðun, að það geti þó kom-
ið fyrir, að menn gangi í fólagið einmitt fyrir tilstilli vina
sinna og vandamanna.
B. Þvi fer svo fjarri, að vór geturn talið þann, sem kem-
ur fram eins og Pétur í sögunni, áhugalausan Templar, að vér
viidum þvert á móti óska þess, að enginn væri áhugaminni
en hann. Það þarf sannarlega alt annað en litinn áhuga til
þess að get.a stöðugt verið að tala við vini sína og vandamenn
um bindindi og hvetja þá til að ganga í það, og það án þess
að fá neina uppörfun til þess á fundum. Og vér fáum, satt
að segja, ekki skilið hvers vegna Pétur sótti ekki fundi, með
þeim áhuga, sem hann hlýtur að hafa haft. Yér verðum að
ætla að annað hvort hafi staða hans verið svo vaxin, að hon-
um hafi eigi verið það mögulegt, eða þá, að honum hafi fund-
ist áhugaleysi stúkufélaga sinna koma svo mjög í Ijós á fund-
unum, að hann hafi þess vegna ekki getað unað sér þar, og því
setið heima.
4. Aðalatriðið og frumskilyrðið fyrir því að menn geti
verið góðir og gagnlegir bindindismenn álítum vér ekki það, að
þeir sæki alla fundi — þótt það só auðvitað gott og gagnlegt—,
og ekki heldur það, að þeir tali opinberlega um bindindismálið
— þótt það só líka gott og gagniegt, sóu menn til þess fallnir—,
heldur einmitt það, að þeir haldi vel sitt bindindisheit, afneiti
áfenginu. Eftirdæmið, sem slíkir rnenn gefa, er að öllu sam-
anlögðu fult eins notadrjúgt eins og langar bindindisræður.
Gamlir drykkju'menn, sem tekið hafa sinnaskifti, gengið í bind-
indi og- haldið það vel, eru hin beztu meðmæli með því mál-
efni, þótt afdrei hafi þeir neina bindindisræðu haldið.
5. Það lýsir ekki áhugaleysi hjá Pétri, að hann gyllir
um of félagsskapinn fyrir Páli. En vonbrigðin eru meira stúk-
unni hans kenna, en honum sjálfum. Iiér kemur það aftur