Muninn - 01.02.1950, Blaðsíða 4

36
MUNINX
hafði verið voncl við hann. Honum var
fróun í því að hugsa sér hana gráta.
Hann snýtti sér. Svo þagði hann.
Telpan færði sig nær honum.
— Jói minn, ég var bara að stríða
þér. Þú ert miklu, miklu betri en
Nonni í Koti.
Ljúf kennd helltist yfir hann. Blóð-
ið söng í hlustum Iians. Hann vildi
ekki hætta að vera reiður. Hann varð
enn þyngri á brúnina. Augun næstum
sukku í andlitið.
Hún skyldi vorkennast. Hún yrði
að halda, að hann væri reiður.
— Þú ert miklu, miklu betri. Aldrei
hefði liann sleppt mér.
Hann langaði til að brosa.
Mikið, að hún kunni að meta ridd-
araskap hans. Hún settist, tók strá og
tuggði það.
Hann leit upp. Þau litust í augu.
Stundum skilja menn hvor annan
eitt andartak. Svo er það búið.
Þau þögðu áfram.
— Meiddi ég þig ekki? Hún seildist
til og strauk yfir nefið á honum.
— O nei, tautaði hann.
Hann liallaði sér aftur á bak og
horfði upp í Ijósblátt hvollið. Hvaða
þræðir og hnoðrar svifu fyrir augun-
um, þegar maður opnaði þau?
Hann lokaði augunum.
Það varð allt svart. Hvað bjó í öllu
þessu myrkri? Svo varð allt uppljóm-
að, blik og stjörnur.
Hvað skyldi hún vera að hugsa? Ef
menn gætu vitað, livað aðrir hugsa.
Honum leið vel. Hann heyrði óljóst
suðið í flugunum. Heimurinn var
baðaður í sólskini. Þó fannst honum
hann einn, aleinn, en honum leið vel.
Hvað skyldi taka við utan við allt
þetta bláa, þetta endalausa, ljósbláa
hvolf?
— Hvað eigum við að gera? spurði
telpan. Eigum við að syngja?
Hann svaraði ekki, hann heyrði
naumast. Hann horfði út í ljósbláan
geiminn.
Flugurnar suðuðu, og sólin skein.
Þýzka i VI. beklt.
,,Er kam mit ihr in Streit.“ (Hann
lenti í deilu við hana.)
Þýðing: „Hann hitti hana í stræt-
inu.“
Frá I. M. A.
Blakmót f.M. A. 1949-50
Hinni árlegu hlakkeppni Í.M.A. á
milli bekkjanna er nú fyrir nokkru
lokið. Að þessu sinni tóku 10 bekks-
agnir þátt í mótinu, auk liðs frá kenn-
arastofunni. 6. M og 2. A sendu engin
lið, en 1. bekkur var sameinaður.
Áhorfendur voru fjölmargir, eink-
um þau kviild, er lærileður vorir
sýndu listir sínar, og skemmtu sér hið
bezta. Mótið fór í alla staði vel fram,
þó að nokkur ágreiningur hafi orðið
um einstaka leiki mótsins, einkum
um fyrri leikinn á milli 5. M og 6. S
og 4. M og (i. S, sem 4. M kærði, en
kæran var ekki tekin til greina.
Blakmeistarar Í.M.A. 1949—1950
urðu 5. bekkingar M og hlutu 16 (-)-
2) stig. I liðinu voru þessir menn:
Jón Ben. Ásmundsson (fyrirliði),
Jón Sv. Arnþórsson,
Jón Eriðriksson,
Ingólfur Guðmundsson,
Helgi Hjálmsson,
Árni Einarsson,
Ágúst Þorleifsson.
No. 2 varð 6. bekkur S með 16 (-f- 0)
stig, en tapaði l'yrir 5. M í úrslitaleik.
3.-4. varð 5. S með 14 stig
3.-4. - 4. M - 14 -
5. - 4. S - 10 -
6. _ 3. A - 8 -
7. - 3. C - 6 -
8. - 3. B - 4 -
9. _ 2. B - 2 -
10. - 1. b. - 0 -
Þar sem kennararnir léku sem gestir
í mótinu, voru leikir þeirra ekki reikn-
aðir til stiga. Þeir kepptu aðeins við
gagnhæðadeild og blakmeistarana.
Þeir unnu 1. og 2. bekk, en töpuðu
eftir harða og tvísýna keppni fyrir öll-
um deildum 3. bekkjar. Við blakmeist-
arana spiluðu þeir svo 5 „game“, sém
joeir töpuðu reyndar.
Hér á eftir skal svo farið fáeinum
orðum um einstök lið og liðsmenn
þeirra.
5. behkur M. Liðið í heild var, að
mínum dómi, heilsteyptasta og bezta
liðið, sem fram kom á J:>essu móti, og
var því vel að sigrinum komið. Árni
var bezti maður liðsins, og er hann
tvímælalaust bezti varnarleikmaður
skólans. Ágúst gaf örugglega upp, og
er einnig sterkur varnarmaður. Helgi
spilaði bæði í sókn og vörn, og er hann
betri í vörninni. Jón Arnjrórsson lék
aftur fyrstu leikina og stóð sig vel, en
vegna forfalla varð hann að hætta. í
hans stað kom Jón Friðriksson, og
reyndist liann hinn nýtasti framspil-
ari. Ingólfur lék frammi á miðju og
stóð sig mjög vel. Laumaði hann olt
lúmskum knöttum niður á milli
andstæðinganna. Jón Ben. er mjög
snjall framspilari, og reyndust hinir
leiftursnöggu og þrælföstu knettir
hans andstæðingunum óþægir viður-
eignar.
6. S. Liðið var í heild allgott, Joó að
sigrar Jiess liafi meira verið af „grís“
en tækni, að mér fannst. Einstaklingar
eru góðir, einkum Sverrir, sem er kött-
ur liðugur, fljótur að hugsa og sjá hina
veiku. En væri liann svo sem tommu
hærri eða tveim, þá hefði hann getað
notið sín betur. Bjarni getur verið al-
skæður, en er oft ískyggilega nærri
netinu. Lilliendahl er öruggur aftur
og „reddar" oft hinum ótrúlegustu
knöttum. — Fyrirliði liðsins var Sverr-
ir Haraldsson.
5. S. Þetta lið tók, að mínu áliti,
mestum framförum af öllum liðunum,
sem í Joessu móti kepptu. Ingi var sá
bezti í liðinu, og er hann að verða
einn skæðasti miðframvörður í skólan-
um. Vörnin var góð með Knút í miðju
og Sigga og Bjössa á köntunum. Björg-
uðu Jjeir oft hinum hættulegustu
knöttum, einkum Bjössi, sem einnig
er öruggur að gefa upp. Spái eg, að
Jietta lið verði a. m. k. einum nær
meistaratigninni á næsta móti. — Fyrir-
liði liðsins var Ingi Kristinsson.
4. M. Idðið í heild var ekki nógu
samstillt, enda í því þrír nýliðar og
æfingaleysi. Framlínan var ágæt, með
Axel í miðju, en hann var máttarstoð
liðsins, enda bezti miðframvörður
skólans. Árni og Óskar voru á köntun-
um frammi. Óskar getur verið góður,
hefir bæði stærð og tækni til þess, en
er of latur. Árni er nýliði, en mjög
efnilegnr. Vöfnin var lin, að Óla