Muninn - 20.01.1972, Blaðsíða 4

Dagur ■ lífi
TITA töfratippis
Emn, eða Tveir
rithöfundar
(Er afstaða yðar til NATO óbreytt, hr.
rithöfundur, nú eftir rösk tuttugu ár?)
NATÓ?
Ó, NATÓ!
(því læt ég svona)
Já, þetta með NATÓ ....
Hvað með NATÓ?!!
Hefur NATÓ sézt berstrípað
á almannafæri, eða hvað?
Ha, ha, ha, ha, ....
NATÓ, NATÓ,
monnei, mató,
ábató .... (son‘ undir rós):
NATÓ er nebnilega
pólitískt fjós!
AA, ha, ha, ha, ....
og þar fyrir utan:
hvað er óbreytt afstaða?
(þegar andinn norðan við stríð
er nebnilega kominn suður
í ebnið) .... ih, ih, ih, ih, ....
Þú getur alveg eins spurt mig
um...........ja, já (!)
um hænsnarækt í Timbúktú!!!
Ha, Ha, Ha, Ha, Ha, ....
— Þá veit maður það —
Þ. A.
ÞOGINI!!
Nú eru liðnir rúmlega tveir
mánuðir frá því landsþing var
haldið. Eins og menn rekur
eflaust minni til, lofaði Magn-
ús Torfi Ólafsson menntamála
ráðherra, í ræðu sinni á þing-
inu, að ályktanir þingsins yrðu
í öllu falli lesnar. Þetta voru
fögur fyrirheit, en lítið hefur
farið fyrir efndum, enn sem
komið er. Að vísu eru þetta
ósköp léttvægar salcir, sé mið-
að við frammistöðu fyrrver-
andi menntamálaráðherra,
Gylfa Þ. Gíslasonar, sem lengi
verður í minnum höfð. Það
má vera, að Magnús Torfi sé
enn að dusta rykfallinn ráð-
herrastól Gylfa Þ. og sé því
enn önnum kafinn. Engu að
síður þykir mér hálf súrt í
broti, ef kröfum okkar mennt
skælinga verður enginn gaum-
ur gefinn af yfirvöldum í
næstu framtíð.
En ef sú verður raunin á,
verðum við menntskælingar
að stjaka eitthvað við þeim
aðilum, 'sem í hlut eiga. í
framhaldi af þessu má benda
á, að mikill áhugi er ríkjandi
meðal nemenda Menntaskól-
ans við Hamrahlíð um ein-
hverjar aðgerðir í þessu sam-
bandi. En það eru aðeins hug-
myndir, sem þó geta orðið að
veruleika, ef nauðsyn krefur.
Verði um eitthvað slíkt að
ræða, vona ég að nemendur
MA, sem og aðrir menntskæl-
ingar, sýni vilja sinn ótvírætt
í verki.
Björn Garðarsson.
1 . k a p i t u 1 i :
I DAGRENNING
Titi töfratippi vaknaði, svei
aði klukkunni og dró stírurn-
ar úr augunum. Greip síðan
skammt dagsins og tróð hon-
um niður í skjóðuna, tók
morgunmatinn í vinstri ósæð-
ina, því hann var skiljanlega
vinstri maður. Brá síðan und-
ir sig betri skeifunum og
brokkaði af stað.
Titi töfratippi var hippi og
þess vegna mátti hann ekki
leggja of mikið á sig. Hann
stoppaði á Teríunni og kveikti
þar í hasspípunni sinni.
í skefjalausri vímunni leið
Titi í átt til endalausra kirkju
trappnanna. í bjarma ægi-
sterkra ljóskastara, er sífellt
steyptust af afli niður á sauð-
svartan pupulinn slökkti Titi
í pípunni og stakk niður í
skólatöskuna.
Og þar sem Titi töfratippi
var hippi og að auki mesta
sluddamenni í eðli sínu, á-
kvað taugahnoð nokkurt að
baki fési því, sem hann
prýddi, að skólaganga væri
ekki á dagskrá daginn þann,
svo að Titi kleif tré í prests-
garði við Eyrarlandsveg og
hóf síðan upp hrotur allgeig-
vænlegar.
Titi töfratippi var haldinn
physiskri, matematiskri og bíó
lógískri uppdráttarsálsýki og
var því margslunginn persónu
leiki. En nú reif Titi sig upp
úr þessum mikróphilósófísku
komplexum og gekk heim að
skólanum, en á leiðinni þang-
að safnaði hann skeggi og fór
í svartan frakka, af því að
hann var hobbíöreigi, hippi og
töfratippi. Fyrsti tíminn var
leikfimi og æfingar á Her-
mannlegum hreyfingum, en
Titi töfratippi hafði bara á-
huga á svippi. Næsti tími var
hjá Hermanni hestshaus.
Hann bauð mönnum náms-
styrki og frítt hass, ef menn
vildu stunda nám í Meiraviskí
í Minnisóda,
en Titi kom ekki til greina
við þá úthlutun, af því hann
var hippi og andfúll.
Þótti honum, sem von var,
slíkt geysiskítt og skreið inn í
skegg sér og festi blund. Varð
honum það geysifyndið, því
hann dreymdi allt mögulegt.
Hann dreymdi, að hann
væri hvítur stormsveipur og
léki sér í hári stærðfræðidúx.
Var það leið eigi allgreið-
fær og innfæddir síður en svo
álitlegir og varð það honum
til lífs, að hann vaknaði við
að bjallan hringdi og
ráfaði Titi þá út úr skeggi
sér. í frímínútunum drógu
Titi töfratippi og hippi og fé-
lagar hans gulrótina af inte-
gralinu af engu og fengu út
10 í stórveldi. Því næst var
tími hjá læriföðurnum, Láfa
reynslureðri.
Hóf Titi þýzkulestur, eftir
miklar fortölur Láfa reynslu-
reðurs, en las af slíkri inn-
lifan og hraða, að úr varð
Eftirfarandi kafli úr grein
eftir Stefan Protrowski, birtist
í blaðinu „World Student
New“ — og er niðurstaða at-
hugunar hans á hippagrúppu
í Holllandi.
Þeir (þ. e. hipparnir) hafa
leyst vandamál samræðis með
því að bregðast við þeim á
þann hátt, sem eðlilegastur er
mannlegum verurn. Hjá þeim
er ekkert, sem kalla má „kyn-
ferðislega upplausn.“ Það er
heldur ekki litið neinu horn-
auga á þá einstaklinga gagn-
kvæms kyns, sem girnast
hvort annað lengur en eina
nótt.
Strax þegar kommúnan var
stofnuð voru borgaryfirvöldin
hálf ringluð og settu sig í varn
arstöðu. Nú eru þau orðin vön
henni, samþykkja hana —
sem þakka má friðsömu lífi
meðlima hennar, sem í höfuð
atriðum gengur ekki út fyrir
samþykktar dagvenjur.
Höfuðeinkenni þessara lifn
aðarhátta virðist vera sú hug-
myndafræði, sem þeir draga í
efa, en venjulega er samþykkt.
í upphafi voru meðlimir
kommúnunnar sannfærðir um
nauðsyn þess að skapa samfé-
lagsform, sem væru frábrugð-
in þeim formum, sem venju-
lega eru samþykkt, eins og
fjölskyldan, kirkjan, stjórn-
málaflokkar o. s. frv. Meðlim-
ir hennar eur jafn viðræðu-
hæfir um skoðanir Alberts
hraðmál eitt ógurlegt, sem Titi
töfratippi hyggst þróa í skífu-
mál, er tími vinnst til.
Skildi þar alveg með þeim
Láfa og það svo hrottalega, að
hann hyggst hætta kennslu og
snúa sér alveg að rólegheit-
um þess í stað, en þau hefur
hann æft óhamið lengi vel.
Varð Titi mjög upp með sér
af sigri þessum og „debúter-
ingu“, sem Íærðir nefna svo
upp á útlenzku.
(E. t. v. framh. síðar)
Marcuse og þeir eru um skoð-
anir helztu framámanna
„Nýju vinstri hreyfingarinn-
ar“ í Frakklandi eða í Vestur-
Þýzkalandi. I augum þeirra er
kommúnan ekki þjóðfélagsleg
stofnun, heldur tæki til áróð-
urs fyrir betri lífsstrúktur en
við lifum við í dag.
Það (takmark) verk, sem
kommúnan hefur sett sér að
vinna, er aðallega að átta sig
á aðstöðunni til sjálfrar sín og
lífsins, sem gerir hana hæfa
til að mynda sér sérstaka hug-
myndafræði, sem aftur hjálp-
ar þeim til að nálgast takmark
sitt. Þetta kemur t. d. í ljós
í því, að tvisvar í mánuði
halda meðlimir með sér fund.
Aðalumræðuefnið er sam-
skipti þeirra innbyrðis; þar er
reynt að koma í veg fyrir að
sérstakir einstaklingar fái að
beita áhrifum sínum öðrum
fremur. Hóplíf þeirra ber að
vissu leyti keim af ldausturs-
lifnaði. Meðan þessir komm-
únustúdentar eru að ljúka
námi, óska þeir að vinna að-
eins hálfan daginn, svo að
þeir geti varið því sem eftir
er dagsins til „sjálfsnautnar"
eins og Jos hefur komist að
orði.
Okkur skilst á þessu tali,
að kommúnan hafi verið við-
urkennd sem veruleiki, enda
þótt við heyrðum miklar ádeil
ur á NATO, vígbúnaðarkapp-
hlaupið og Vietnamstríðið,
Framhald á bls. 9.
Bábiljur og
raunveru-
leiki
LITLI-MUNINN - 4