Muninn - 20.01.1972, Blaðsíða 10

Af erlendum vettvangi
Framhald af bls. 6.
að gera þessum ásökunum skil
— það er margbúið að gera,
— en vér viljum lýsa yfir undr
un vorri á því, að þær skuli
endurteknar þarna í blaðinu,
eftir að ritstjóri Munins hafði
útskýrt málin fyrir Gunni. og
ÓH á sal og sýnt fram á að
ásakanir þeirra sunnanmanna
væru út í hött. Þá viljum vér
einnig minna á hinar „óform-
legu umræður, sem voru ekki
síður athyglisverðar en fund-
uirnn“, eins og segir í And-
ríki. — í þessu sambandi er
Hælisbréf —
ins. Nú er hins vegar tæki-
færið aftur komið, og því kem
ég þessari hugmynd á fram-
færi.
Það er skoðun mín, að skrif
í skólablaðið um skólann hafi
verið full lítil. Það er augljós
þörf og nauðsyn að t. d. skil-
greina nám og ræða um stöðu
nemenda og kennara. Taka
til athugunar stjórnunarkerfi
skólanna. Svara spurningum
um, hvaða tilgangi námið
í sinni núverandi mynd þjóni
og hverra grundvallarsjónar-
miða eigi að gæta í kennsl-
unni. Það þarf að taka til
gaumgæfilegrar athugunar
hugtakið menntun og m. a.
svara spurningunni um, hvort
menntun sé námsbókalestur
og staðreyndaítroðsla eins og
sumir virðast halda, eða hvort
menntun sé fyrst og fremst
innri fágun og manngæska.
— Miklu fleiri spurningar
þyrfti að ræða og leita svara
við (sjá t. d. spurningapunkt-
ana hér í blaðinu).
Raunar er of veikt til orða
tekið að segja það nauðsyn
að menn almennt ræði og
gagnrýni skólakerfið og þjóð-
félagið. — Það er beinlínis
skylda hvers og eins. Slcylda
okkar sem þegna í ,,lýðræðis“
þjóðfélagi.
Ég talaði um, að kennarar
ættu að taka þátt í þessum al-
mennu umræðum. Ég hygg, að
það sé þeim mikill hagur (og
gagnkvæmt fyrir nemendur)
að auka þannig skilning milli
þessara stétta, sem eiga að
starfa í sameiningu að sameig
inlegu verkefni. Auk þess sem
nánari tengsl og náttúrulegri,
ættu að nást milli allra.
Frjóar umræður um skóla-
kerfið gætu síðan leitt til úr-
bóta í skólanum (eða grund-
vallarbreytinga) öllum til hags
bóta. Hvað sem því líður. —
Aldrei skaðar það einn né
neinn að ræða málin.
Raunar ætti skólastjórnin
að gefa frí í nokkrum tímum
og standa að og skipuleggja
svona umræður.
gaman að rifja upp orð H. S.
Trumans: „Óprúttnir lýð-
skrumarar í flokki repúblik-
ana hafa logið upp hrikaleg-
ustu gróusögu aldarinnar um
að demókratar séu veikir fyr-
ir kommúnistum Áður
en skilizt er við þessar ásak-
anir er rétt að fram komi, að
Gunnlaugur Stefánsson ætti
manna gerst að vita, að blaða
menn LM revndu ekki síður
að fá fram sjónarmið brott-
hlaupsmanna en annarra ,því
„þjarma varð að GS til að
fá hann ofan af þeirri vitleysu
að vilja ekki hafa viðtal við
L-M“ M. ö. o.: brotthlaups-
manna L-M sem óráðshjal og
lýsum yfir, að það hefur aldrei
verið um ritskoðun að ræða—
og verður aldrei.
- - ÁGÆT MANN-
LÝSING - EIN-
STÆÐ TILLITS-
SEMI
Ólafur Hauksson skrifar á-
gæta grein um „Stórkostlegt
fræðslukerfi rauðliða í MA“.
HÖfðu menn af henni skemmt
an nokkra, t. d. þessi snjalla
mannlýsing: „Mér var sýndur
einn l.-bekkingur, sem var
sérlega vel heppnaður. Hann
gat gjammað frammí í samtöl-
um, verið óðamála og sett
fram rök og hrakið önnur. Að
vísu var hann svolítið fullur,
ball MA-inga framundan, og
því flaumósa, en hávær samt.“
- Vel má kenna gripinn af
þessari lýsingu, — en þessir
„nokkrir forustumenn vinstri
manna“, heimildarmenn ÓH
um fræðslukerfið, hafa senni-
lega verið fullir líka, ef rétt
er eftir haft. Annað og bráð-
skemmtilegt atriði er að finna
í frásögn af fundinum. Þar
segir svo: „Gunnlaugur kom
nú með fyrirspurn, og bað
Einar að útskýra „framatot-
ið“.“ „Einar kvaðst hafa heyrt
um það, en gæti ekki rætt
þetta nánar.“ Menn fá ósjálf-
rátt á tilfinninguna, að ógn-
þrungin vitneskja búi að baki
svona setningar. Og ýmsir
hafa enn ekki fyrirgefið Ein-
ari þá einstæðu tillitssemi „að
ræða þetta ekki nánar.“
- - RÉTTUR ER
SETTUR
Hér er þess enginn kostur
að fara ýtarlega út í einstök
atriði í frásögninni af fund-
inum. Vitum vér þó, að ýmsir
telja þar hallað réttu máli á
stöku stað. Álit vort er það,
að frásögnin sé almennt nokk
uð góð, — meiri nákvæmni
þótt æskileg væri, tæki mikið
rúm. Menn eru yfirleitt sam-
mála um að þessi frægi fund-
ur hafi engu breytt. I ljós kom
að Gunnl. Stef. hafði góðan
talanda, en var ekki rökfast-
ur að sama skapi. Auk þess
sýnist oss hann vera haldinn
þeim leiða kvilla að vera rót-
tækur í orði en afturhaldssam
ur í verki. A. m. k. kom mönn
um undarlega fyrir sjónir, að
Gunnlaugur ítrekaði oft, að
hann væri andvígur herset-
unni en leikur samt peð á
taflborði íhaldsins með því að
gera afar vafasama og íhalds-
sama skilgreiningu á hlutverki
LÍM-þings að sinni, þ. e. að
LÍM-þing eigi að vera sérhags
munakór, en eigi ekki að fást
við samhagsmunamál nem-
enda og annarra þegna þjóð-
félagsins, eins og brottvísun
erlends hers frá íslandi. —
Menn eins og Gunnlaugur,
sem segjast vera andyígir her-
setunni, ættu að hafa skilið
samhengið í þjóðfrelsisbaráttu
þessarar þjóðar. A. m. k. gera
greinarmun á sögulegu mikil-
vægi baráttunnar gegn herset-
unni umfram vandamál varð-
andi sorphreinsun á Seltjarn-
arnesi, ef einhver eru.
Allt frá upphafi hafa náms-
menn staðið framarlega í þjóð
frelsisbaráttunni, og þeir eru
þess ekki varbúnari nú en áð-
ur, að láta til sín taka.
I þessari baráttu, hvorki
getur sannur sJÁLFSTÆÐIS-
MAÐUR, né vill, láta íhaldið
hasla sér völl. Þjóðfrelsisbar-
áttuna verður að heyja alls
staðar: í saumaklúbbum, skól-
um og samtökum. Slík barátta
hefur aldrei verið háð á ann-
an veg með góðuin árangri.
Þessi einföldu sannindi
verður Gunnl. Stef. að skilja
og aðrir brotthlaupsmenn, sem
flestir kepptust við að Iýsa yf-
ir stuðningi við brottför hers-
ins, ef þeir eru heilir í sinni
afstöðu og vilja að aðrir taki
mark á þeim. Og því fyrr sem
þeir taka upp rétt vinnubrögð,
því betra og því meiri fengur
yrði að heimsóknum þeirra
norður til skrafs og ráðagerða.
Nú er orðið langt mál út
af litlu blaði — oft er hætt
við því. Að lokum þetta: Ef
einhver MT-ingur vill leið-
rétta sitt hvað í þessu skrifi
er honum hvort tveggja vel-
komið, að skreppa norður,
ellegar hripa nokkrar línur á
pappír og birta í þessu blaði.
Þ. Ásm.
Þjóðmála-
fræðsla —
Framhald af bls. 12.
hlýtur að teljast. Hófu þeir
hið mesta útburðarvæl, blésu
út kommagrýluna og létu ófrið
lega. Þjóðmáladeildin varð, að
þeirra dómi, mesti bölvaldur
skólans. Þeir töldu afleiðingar
hennar vera: I fyrsta lagi væri
hún völd stóraukinnar sundr-
ungar innan skólans og í öðru
lagi sköpuð væri aðstaða fyrir
þjófa, kommúnista og önnur
slík hrottamenni.
Það er skylda okkar sem á-
byrgra þjóðfélagsþegna að
taka afstöðu til pólitískra
vandamála, sem og við mörg
gerum. Að vísu hefur verið
reynt að koma í veg fyrir allt
slíkt, en ekki tekizt. Þjóðfé-
lagsleg virkni okkar hefur stór
aukist. Sú gagnrýni, sem við
höfum látið frá okkur, hefur
því miður oft verið af van-
efnum gerð og stundum leitt
til meiri misklíðar en ástæða
var til. Það verður því vart
séð, að aukin þekking á vanda
málum samfélagsins valdi
meiri sundrungu en nú er.
Líklegra verður að telja áhrif-
in þveröfug.
Enginn áróður var rekinn í
nafni deildarinnar. Hitt er
hins vegar rétt, að meðlimir
hennar gerðu sig seka um slíkt
athæfi. En ég vona, að hægri
menn ætli ekki að koma fram
sem boðberar skerðingar á per
sónufrelsi. Á þjófnaðinn, sem
þeir nefndu svo, eyði ég ekki
orðum.
Skref var stigið, sem hefði
í sjálfu sér verið ágætt, ef það
hefði ekki-verið stigið aftur á
bak. Á aðalfundi síðastliðins
vetrar var þjóðmáladeild lögð
niður, á áðurgreindum for-
sendum hægri manna. Jafn-
framt var starfsvið málfunda-
deildar aukið, skyldi hún eftir
breytinguna sjá bæði um þjóð
málafræðslu og auka mælsku
nemenda. Árangur þessa er
auðsær. Starfið hefur verið
sáralítið. Stjórn deildarinnar á
áreiðanlega einhverja sök á
þessari lágdeyðu, en hitt er
eins víst, að deildinni hefur
verið fært í hendur alltof yfir-
gripsmikið verkefni. Þessi
verkefni eru það stór, að alls
ekki er hægt að ætlast til að
ein deild sinni þeim, sem eðli
legt og vert væri.
Nú líður að aðalfundi. Þá
kemur tækifæri til að bæta
það, sem svo mjög var úr lagi
fært á síðastliðnu skólaári.
Lifið heil.
S.R.Í.
Heimavistar-
mál —
Framhald af bls. 1.
lægja skilrúmið ‘„Meyjarhaft-
ið“) væri verið að gera heima-
vistina að hóruhúsi. Þótt fram
angreind rök verði vafalaust
af flestum léttvæg fundin,
mætti kannski spyrja kvenfólk
ið, hvort svona hugsunarhátt-
ur sé heilbrigður. Og er skóla-
meistari ef til vill að gefa í
skyn, að vistarbúar séu óþrosk
aðri en hinir, sem utan vistar
búa?
' Persónulegt öryggi fyrir-
finnst tæplega á vist. Hús-
bóndi hefur lykla að öllum
hurðum og hirzlum og getur
vaðið í þær eftir eigin geð-
þótta. Auk þess ganga sömu
lyklarnir að mörgum þeirra
skápa, sem eiga að vera traust
ar hirzlur fyrir peninga og per
sónulegar eigur manna.
- - LEIÐIR TIL
ÚRBÖTA
Hingað til hafa vistarbúar
haft lítil sem engin áhrif á
stjórnun vistarinnar. Nauð-
synlegt er, að húsbóndi heima
vistar haldi reglulega fundi,
eða viðræður í einhverri mynd
með vistarbúum, þar sem þeir
fái tækifæri til að koma á
framfæri skoðunum sínum og
sjónarmiðum.
Hið svonefnda vistarráð,
sem á, ásamt húsbónda, að
fjalla um hin ýmsu agabrot,
er hreinn skrípaleikur, senni-
lega til að friða óánægða vist-
arbúa. Vistarbúar hljóta að
krefjast þess að fá sjálfir að
kjósa vistarráð, sem hefur
hlutdeild í stjórnun vistarinn-
ar og er jafnframt dómstóll
vistarbúa í agabrotum, því er
það ekki hrein svívirða, að
allri vistinni skuli vera stjónr-
að af einum manni, án þess
að vistarbúar fái svo mikið
sem tækifæri til gagnrýni?
VISTARBÚAR! Samein-
umst um það að knýja fram
breytingar á núverandi skipu-
lagi, sem er algjörlega óviðun-
andi!
Starfshópur um vistarmál.
menn voru ekki til viðtals,
þegar allt var farið í háaloft.
Framhald af bls. 5. l|j pramvegis skoðum vér allar
vegna 1. des. undirbúnings-gj ásakanir um óráðvendni blaða
LITLI-MUNINN - 10