Muninn - 20.01.1972, Blaðsíða 5

Við duttum nýlega um þessa aldamótamynd, og nú biðjum við
ykkur, lesendur, að upplýsa ok kur um, hverjir þetta eru. Ritstj
Jóhann eða
Sæmundur
Jóhann Hannesson, sem nú
er að leggja drög að stofnun
tilraunaskóla í Reykjavík, var
hér á ferð fyrir helgi og kom
í heimsókn á kennarastofuna.
Þeir, sem vitað hafa hver var
á ferð, hafa sennilega búizt
við því, að hann væri kominn
til að tala á sal, en svo var þó
ekki.
Þrátt fyrir það að þeim
mönnum, sem koma á sal, fari
nú ört fækkandi, þá er þó
einn maður, sem kemur á
hverju ári, nefnilega Sæmund
ur á Sjónarhæð. Eftir hverju
skyldi skólameistari fara í vali
þeirra manna, sem tala á sal?
Olga Jónsdóttir.
S.L.É.M.
FUNDIR
var haldinn í MH um síðustu
helgi. Tók þar við störfum ný
stjórn LÍM. Ýmis málefni
voru rædd og yfirveguð eins
og t. d. fjármál sambandsins,
og bar öllum saman um, að
fastar tekjur þess yrðu að auk
ast vegna meiri útgjalda, t. d.
í sambandi við fjölgun stjórn-
arfunda o. fl. (Sjá ályktanir
landsþings). Komu þar fram
ýmsar tillögur til úrbóta, sem
ekki verða ræddar hér. Ákveð
ið var að stuðla að útgáfu
Barnings, þó ýmis vandkvæði
reyndust á því, en höfuðborg-
armenn athuga væntanlega
málið nánar.
Skipaður var fulltrúi í fíkni
lyfjanefnd ÆSÍ, og varð fyrir
valinu Rafn Jónsson, vegna
góðra sambanda (þó ekki dóp
isti). Menn reyndust heldur
sárir Magnúsi Torfa fyrir þag
mælsku, og var framkvæmda-
ráði, sem kosið var á fundin-
um, falið að spjalla um málin
við ráðherra.
Þannig er þá framkvæmda-
ráð hinnar nýju stjórnar skip-
að:
Jón Ármann, MR, forseti.
Björn Birnir, MH, ritari.
Rafn Jónsson, MT, gjaldk.
Lifi LÍM.
BG.
SfSOFAND!
**. 4% 4% 4*4 4*41*4 >*’. 4*4 4*4
X
Kæri Sísofandi.
í hvert sinn, er ég lít hina
undurfögru byggingu Mennta-
skólans á Akureyri, fyllist ég
í senn lotningu og stolti vegna
virðuleika hússins og fram-
sýni þeirra, er það byggðu. Ó,
þvílíkt minnismerki um stór-
hug aldamótakynslóðarinnar!
Þau verðmæti, sem geymd eru
innan veggja hússins, eru ó-
metanleg og þau verður að
umgangast af hinni mestu nær
gætni. Því miður hef ég grun
um að þeir sem starfa í hús-
inu geri sér eklci grein fyrir
því, hvar þeir eru staddir. Það
yrði öðru vísi upplitið á þeim,
ef þeir vöknuðu einhvern
morguninn og sæju hið aldna
hús brunnið til grunna. Hugs-
ið ykkur það áfall, sem and-
legt líf íslendinga yrði fyrir og
öll þau tár, sem mundu vera
felld. Þetta er aldin bygging,
sem brynni upp til agna á
svipstundu, ef þar yrði eldur
laus, og þá yrði of seint að
byrgja brunninn. Ég efast um,
kæru lesendur, að þið vitið,
hve gífurleg hættan er. I hús-
inu starfa nefnilega nokkrir
menn, sem hafa eingöngu það
markmið að brenna húsið og
drepa um leið öll þau mestu
stórmenni, sem eiga að erfa
landið. í suðurenda hússins
eru hýbýli nokkur, er kallast
í daglegu tali kennarastofa.
Þar koma saman nokkrum
sinnum á dag helztu þrælar
nautnadeildar Frímúrararegl-
unnar á Akureyri. — Þessir
menn eru stórhættulegir og
það sem verra er, lúmskir með
afbrigðum. Þið haldið kann-
ski, að það sé tilviljun að þeir
stunda þessa iðju sína í frí-
mínútum, nei, sko, það er að-
albrellan. Eldurinn á nefni-
lega að koma upp í byrjun
kennslustundar og fá að breið
ast út meðan ringulreiðin er
sem mest og engin von á skipu
legri björgun. Eins og allir
vita, eru engir brunakaðlar á
efri hæðinni, og þó svo væri,
kunna engir að nota þá. Hlýt-
ur að teljast óeðlilegt, að einn
af beztu starfsmönnum skól-
ans, sem er háskólamenntað-
ur í brunavörnum, skuli lát-
inn starfa að gæzlu óstýrilátra
unglinga, sem eru þar að auki
þó nolckuð drykkfelldir.
Það er augljóst, að í þessu
máli er skynsemin elcki látin
ráða. Nauðsynlega vantar
kennslu í þessari grein og er
það skilyrðislaus krafa, að áð
urnefndur maður hætti nú-
verandi starfi sínu og taki upp
fulla kennsla í þessari grein
og bílaklapp sem valgrein. Að
vísu er eitthvað til, sem heitir
viðvörunarkerfi, en það er vit
anlega aðeins til að auka móð
ursýki nemenda, ef svo líklega
skyldi fara, að eldur yrði laus.
Þegar eldur verður laus og
breiðist út frá suðurenda skól
ans, ryðjast allir í átt til út-
göngudyra í algjöru skipulags-
leysi og allar leiðir stíflast,
auk þess sem áreiðanlega fjöl
margir troðast undir og kremj
ast til bana undir skóhæl hús-
manna. Auk þess mun áreið-
anlega fjöldi manns skerast al
varlega á glerbrotum, en í
raun og veru skiptir þetta
engu máli, því að öll súpan
mun án nokkurs efa bíða
þarna píslarvættisdauða. Það
er aðeins tímaspursmál, hve-
nær atburður þessi verður að
óbreyttu ástandi.
Vér nemendur verðum því
að grípa í taumana og stöðva
þessa samvizkulausu reykspú
andi nautnaseggi í ætlunar-
verki þeirra með viðeigandi
ráðstöfunum.
P. S. í frönsku stjórnarbylt-
ingunni voru allir þjóðhættu-
legir andstæðingar hinnar sig-
ursælu byltingar hálshöggvn-
ir.
Ein taugaveikluð úr 4. B.
Húsmóðir á Syðri-Brekkunni
skrifar:
Hr. ritstjóri (ef nota má
það starfsheiti).
Ég fékk fyrir nokkru skóla-
blað Menntaskólans okkar
hér á Akureyri í hendur. Og
það verð ég að segja, að mér
brá ónotalega við. Annað eins
og því um líkt hef ég bara
aldrei séð. Og ég, sem hélt að
þetta væri virðuleg mennta-
stofnun, þar sem hin unga
æska þessa lands lærir hagnýt
fræði og andleg vísindi eins
og hann séra Birgir sagði, að
mig minnir, en er þó eklci
skotið fyrir loku að mér hafi
misheyrzt eins og gengur, þeir
eru hver öðrum spámannlegri
í stólnum, blessaðir prestarnir
okkar. En ég ætlaði, ef ég
man rétt, að tala um skóla-
blaðið.
Ég hef aldrei á minni lífs-
fæddri æfi lesið annað eins
Guðlast. Þar er svo úthúðað
Guðskristni og góðum siðum
af þvílíku kommúnistaofstæki
að mig rekur ekki minni til
að hafa séð annan eins klám-
fenginn óþverra á prenti fyrr.
Guð fyrirgefi mér orðbragð
ið. Helvíti er þessum mönnum
of gott, eins og skáldið sagði.
Svo reynir ritstjórinn að af-
saka allan þennan lygaþvætt-
ing með „mistökum í prent-
smiðju“.
En það sem stakk úr mér
augun, strax og ég sá blaðið,
var kommusetningin. Og er
nú ekki um annað meira tal-
að hér á Syðri-Brekkunni. —
Annað sem vekur furðu góðs
lesanda, er misþyrming á aug-
lýsingum virðulegra og vel-
stæðra fyrirtækja, þar sem
þessir tötrum vöfðu ræflar
reyna að fá vinnu, þegar þar
að kemur.
Á blaðsíðu 3 er grein um
eitthvað þjóðfrelsisklíkustand
í Vítanam og 11 ára ammæli.
Vinkonu minni varð að orði
(og mér líka). Hvenær varð
11 ára mmæli að merkiamm-
æli? Já, hvenær?
Til að kóróna alla hringa-
vitleysuna er svo einhver
„jólasaga" á baksíðunni. Þar
ægir saman klámi og kynþátta
fordómum, svo mér alveg
blöskraði. Og þetta kalla þess
ir piltar jólasögu.
Vegna annarra forseldra.
sem eiga börn í þessum skóla,
vil ég benda á að þetta blað
hét Minnsti-Muninn. Oð þeg-
ar það er svona uppfyllt af
klámfengnum soravaldi komm
únistaofstækis, hvers má þá
vænta, ef þessir menn gefa
út eitthvað, sem heitir Stærsti
Muninn. Er hér verðugt verk-
að vinna fyrir hin nýstofnuðu
Hagsmunasamtök Norðlend-
inga, og er ekki að efa, að hin
mikla baráttublað formanns
þessara samtaka mun gegna
miklu hlutverki í því sam-
bandi.
Svar:
Kæra frú Guðmunz.
Vér þökkum yður fyrir hið
ágæta bréf yðar. Það er, eins
og frægur rithöfundur sagði:
„Þjóðlegur fróðleikur.11 —
Það er öllum blöðum mikill
styrkur að eiga sér tryggan,
en gagnrýnan lesendahóp, —
sem drengilega og af trúfesti
ritar blaði sínu bréf, ef eitt-
hvað er, sem miður fer. Hitt
er svo annað mál, að þú ert
ekki í þeim hópi, helvítis tæf-
an þín. Það er ekki til svo
smátt eða lítilvægt atriði í
þessu blaði, að þú rangtúlkir
það ekki, kennir til kláms og
guðlasts o. s. frv. — Það má
svo sem sjá af öllu þínu orð-
bragði og kjaftæði, hvaða
„baráttublað“ þú hefur lesið.
5
LITLI-MUNINN