Muninn - 01.04.1993, Síða 27

D/EMABLAÐ 5 1/22*^97
Bráðum kemur sumarið með blómin sín fögur í haga
Og sólin verður fallegri en sundlaugarvörður með botnlangabólgu í maga
Og starfsmenn ríkis og bæja taka gleði sína á ný
Og fuglarnir hoppa og tísta upp í ensku tree
Og Gunni fær flog, dansar polka og syngur
Og kýrnar leika við hvurn sinn fingur
Og spastískir kjötiðnaðarmenn taka slátur alla leið út í Kjarnaskóg
Og fara svo að glóðarsteikja 38 kílógramma svínabóg
Og grænlenskir togarasjómenn fara á Hótel KEA og hrópa: „Æ vant jore seks"
Og fara í Landsbankann og kaupa sódastrímtæki og hafrakex
Sigurður Högni Jónsson, l.F
Höfundur er áhugamaður um fjöruferðir í Bitrufjörð á vegum Hjálpræðishersins.
Hún situr ein í hlýlegu herberginu,
með krosslagða fætur, hniprar sig undir
feldimun og starir út í kolsvarta nóttina.
Ef regnið byldi ekki á þakinu, líkt og
flakkari sem vitjar heimilis en fær hvergi
inni, væri þetta aðeins ein þeirra nátta
sem heimurinn kastaði kveðju á hana
með ósk um ljúfan draum og hún
skakklappaðist í rúmið án nokkurrar
sjáanlegrar tregðu. En friðurinn sem í
rigningunni felst knýr fram hugsanir.
Hver dropi sem fellur er sem þungt og
tregablandið tár. Og það streymir niður
endalaust. Hver dropi tekur við af
öðrum án afláts. Stundum eykst
rigningin, verður yfirþyrmandi. Hljóm-
fall hennar lokkar að sér allt sem er, togar
til sín, en kollsteypist svo inn í biksvart
hyldýpi þar sem enginn á sér
undankomu auðið. Hvorki lifendur né
dauðir. Og er regninu linnir hvíslar
vætlandi vatnsstraumurinn að þér
sorglegu ljóði um ástina og lífið sem eitt
sinn var. Hversu sárt það er að sakna.
En nú þegar regnið er horfið á veg
allrar veraldar situr nóttin eftir, einmana,
köld og lætur lítið yfir sér. Friðurinn sem
regnið olli rennur saman við tómið. í
herberginu ríkir dauðaþrungin þögn,
þangað til stofuklukkunni þóknast að
rjúfa hana með þremur slögum.
Hún stendur þá upp, lokar
glugganum, en staðnæmist fyrir framan
hann og sér í honum spegilmynd sína.
Hún sér sjálfa sig í nóttinni.
Slydda.
MUNINN
27