Dýravinurinn - 01.01.1891, Blaðsíða 25

25
Um Mósa Jóns umboðsmanns.
t pt hefur þaö heyrzt, að hestar hafi vit fyrir mönnum og mörg eru dæmi þess
hvernig þeir hafa tekiö ráð af mönnum og þá jafnframt bjargað eigendum
sínum úr mannháska og villum. Til hins eru færri dæmi, að það komi fram í
hestum að þeir sjeu forspáir, eða, sem maður segir, að í þá leggist eitthvað
öorðið. — Jdn Johnsen á Stóra-Armóti, sem var settur sýslumaður og umboðs-
inaður f Árnessýslu átti inósóttan hest, frá Páli bónda í Haukadal, föður
Sigurður, er lifir enn og býr í Haukadal, mesta gæðing, sem aldrei hafði
þurft að hafa svipu við frá tamningu. Mánuði eptir veturnætur 1843 ætlaöi
Johnsen á Mósa sínum upp á Skeið, en þegar hann var stiginn á bak og ætlaði
að ríða úr hlaði, stendur Mósi kyr og hreifir sig ekki, hvernig sem að honum er
Iátið, og þekkti það enginn maður að hesturinn væri staður. Hann Ijet fyrst
undan við þriðja svipuhögg og þaut þá sem elding út úr túninu. petta þótti
mikil nýlunda, og mælt er að konu Jóns, Höllu Magnúsdóttur, hafi fundizt svo
mikið um það, að hún 11811 gengið inn í bæ og grátið, og hafi þá þegar komið
fram hjá henni grunur, að eitthvað mundi koma fyrir mann hennar í ferðinni, sem
og varð. f>egar Johnsen hafði lokið erindi sínu á Skeiðunum, leggur hanrt krók
á leið sína, sem hann ekki hafði gjört ráð fyrir, þegar liann fór að lieiman og
brá sjer austur yfir fjórsá, sein var á ís; en á heimleiðinni um kvöldið í tungls-
ljósi lenti liátin í vök og druknuðu þeir þar báðir hann og Mósi. Lík hans
fannst þannig, að sá á taglið á Mósa, frosið við skörina, en Johnsen fastur við
ístaðið. Engar frjettir komu um þetta heim að Ármóti fyr enn síra Sigurður
Thorarensen, prestur f Hraungerði, kom að segja Höllu lát manns liennar, og er
þá sagt, að hún hafi, að fyrra bragði, sagt honum hvaða frjettir liann liefði að færa.
Sögu þessa sagði mjer cand. med. Kristján Jónsson • frá Stóra-Ármóti,
dóttur-sonur Johnsens.
þórhallur Bjarnarson.