Heimilisblaðið - 01.03.1923, Blaðsíða 1

Eg sé að fjöllin felasi
í faðmi þínum, nótt.
Og dagsins tjós er liðið,
um land og sœ er hljótt.
Ó, sumar þú ert svifið
með sigur þinn á braut.
Og dapurt hauður hnígur
í húms- og klaka- skaut.
En jörðin sjálf, hún sofnar,
að safna nýjum þrótt;
og isinn yfir henni
er að eins hvíldarnótt.
* *
*
Mitt hjarta verður hljóðlátt,
sem haustsins kyrra nótt,
Eg síg í svefnsins rökkva,
að safna nýjum þrótt.
Og svefninn hann er sœtur,
hann sigrar dagsins raun.
Er starfsins krajtar hverfa,
er hvíldin dýrust laun.
Eg blunda eins og blómin,
sem blikna undir haust;
þau vakna upp að vori,
mig vekur dagsins raust.
Og er á hinsta hausti
eg hneigi andlit mitt,
þá legg eg sár og sveita
þú, svefn, á hjarta þitt.
Pað verður kannske vetur,
það verður kannske nótt.
Frá starfi, sœlu’ og sorgum
eg sofna gtaður rótt.
En í því œðsta trausti,
eg enda dagsins stríð,
að bak við húmið hulda
mér heilsi starfatíð.
Jón Magnússon.
Falsspámaðurinn Múhameð.
Op. 9, 1-12.
Biblíuskýrendur heimfæra hinn tilvitnaða
kafla Opinberunarbókarinnar (»Veiið hið
íyrsta«) til Múhameðs, kenningar hans og
áhrifa hennar. »Engill undirdjúpsins«, sem
hafði mátt til að afvegaleiða einstaklinga
og þjóðir, var Múhameð sjálfur — konung-
ur engisprettu-múgsins. Og vel sýnast þessi
spádómsorð Opinberunarbokarinnar eiga við
hann.
Lítum á afrek hans.
Árið 606 eftir Krist hóf hann kenningu
sína. Sagði hann að Gabríel engill hetði
birzt sér og flutt sér opinberanir frá Guði.
Sjálfur kvaðst hann og hafa komist í beint
návistarsamband við Guð. — Ber hér að