Heimilisblaðið - 01.10.1925, Side 5

HEIMILISB LAÐIÐ
hlutmn. og- lætur auðmjúka pakkargerð hjart-
;i»s ná upp að hástóli föðursins, sem er brunn-
"i' blessuna-rinnar, uppspretta alls hins góða,
b’knsamur læknir alira mannanna meina. Pann-
J8' hittir velegrðin að lokum pakklætið f'yrir
bjá Guði.
Minnumst pví öll, ung seni gömul, velgjörða
bans. sem hefir skapað oss, varðveitt oss á
öllum vorum vegum, gefið oss sinu eingetinu
son. og fyrir inunn lians lieitið aö vera með
oss alla daga. Gefum iionum dýrðina fyrir-alt
;tf pakklátu hjarta:
«Pakklæti fyrir góðg'jörð gjalt
Guði og- mönnum líka«.
Amen.
——> <-> <•--
Salatsiairán ætlaöur &jftpi eiii.
Ritningarstaðir því til sönnunar.
Eftir M. D. C a n r i g h t.
(M. D. Canright lieyrði til flokki sjöundadags-
aðventumanna i Ameríku i 28 ór og var einn af
•eiðtogum peirra. En þá sagði hann sig úr lögum
V;ð þá og bar það til þess, að hann hafði fundið
tu.eð langvinnum rannsóknum, að kristnir menn
ættu ekki að hafa laugardaginn að hvíldardegi,
hcldur væri hann eingöngu ætlaður Gyðingum).
1. Guð skapaði heiminn á sex dögum. 1.
Mós. 1.
2. Hann hvíldist á sjöunda deginum. 1.
Mós. 2, 2.
3. það verður ekki sannað, að hér sé um
Mmennan 24 stunda dag að ræða.
a) Sólin var ekki sköpuð fyr en á fjórða
degi (1. Mós. 1, 14—19). Hér getur því ekki
verið um daga að ræða, sem miðaðir séu við
Söngu sólarinnar eða réttara sagt: snúning
•larðar um sjálfa sig.
b) Orðið d a g u r er ltaft í annari merk-
in8u. Sbr. 2. Pét. 3, 8; 2. ICor. 6, 2; Jóh. 8,
1. Mós. 2, 4.
c) Jarðfræðin kennir, að jörðin hafi ekki
yerið sköpuð á sex almennum dögum, heldur
M'alöngum tíma.
133
d) pessi staðreynd er nú ail-alment viður-
kend.
4. Af þessu er auðsætt, að engin sönnun er
til fyrir því, að Guð hafi hvílst á laugardegi.
5. Sú staðreynd ein, að Guð hafi hvílst á
sjöunda degi, sannar ekkert, því að dagurinn
var eigi helgaður fyr en eftir það, er Guð
hafði hvílst; hann helgaðist því ekki af hvíld
Guðs.
6. Guð helgaði daginn, af því að hann hafði
hvílst þá (1. Mós. 2, 3). Hvíldardagur hans
var áður en hann helgaði hann.
7. Sú staðreynd ein, að Guð hvíldist á þeim
degi, skuldbindur mennina ekki til að gera
hið sama. Gefið gaum að því! Hann gerði það
ekki að skyldu fyr en seinna.
8. Sjöundi dagurinn var ekki í sjálfu sér
heilagur. Hann var helgaður vegna mann-
anna (Mark. 2, 27).
9. Ekki hélt Adam þann dag helgan, sem
Guð hvíldist á, þvi að það hefði verið sama
sem að halda daginn heilagan áður en það
væri skipað og áður en dagurinn væri helg-
aður. Gefið gaum að þessu!
10. 1 1. Mós. 2, 1—3 er ekki minst einu
orði á, hvenær Guð hafi helgað sjöunda
daginn. það gerðist eftir það er hann hafði
hvílst.eða hætt að skapa. En hve löngu síðar?
Ekki er einu orði minst á, hvort það hafi ver-
ið viku, mánuði, ári eða þúsund árum síðar.
11. það er hvergi sagt, að sjöundi dagur-
inn hafi verið helgaður í Eden-garðinum.
12. það er hvergi ritað í biblíunni, að Adam
hafi haldið hvíldardaginn.
13. það er hvergi ritað í biblíunni, að
hvíldardagurinn hafi verið gefinn Adam.
14. það er hvergi ritað í biblíunni, að
Abraham né nokkur ættfeðranna hafi haldið
hvíldardaginn. Eða hvar er það ritað ? Ef svo
er, þá tilfærið að minsta kosti e i n n ritn-
ingarstað fyrir því.
15. Fyrsti ritningarstaðurinn, þar sem boð-
ið er að halda hvíldardaginn er í 2.J\lós. 16,
22—30. Lesið þau vers.
16. í þessum ritningarstað kemur oi'ðið