Heimilisblaðið - 01.09.1926, Blaðsíða 7

HEIMILISBLAÐIÐ
99
og hjartanlega fyrir Naomi. Bær Naomi og fóstra
hennar gengu hröðum skrefum niður eftir fjallinu,
lieim í liús Zadóks prests í Jórsölum og voru fljótar
í förum.
TJnnin Jótapata.
Jósefus og mehn hans sáu af pakbrúnum Jotapata,
hvar her Rómverja var hægt og hægt að síga í löng-
um og péttum röðum; kornu peir rakleiðis brautina,
sem lá heim að múrum borgarinnar; forverðir Ves-
pasíans höfðu rutt brautina.
Pað var ægilegur her reyndra og hraustra her-
manna og Vespasian sjálfur frægasti herforingi peirra
tíma. —
Gyðingar treystu pví, að fjöllin brött og veglaus
og stórskógarnir gerðu peim ókleyft að komast að
kastalanum; en nú sáu peir Rómverja fella tréin unn-
vörpum, og sprengja sér braut um klettana og loks
tjalda á hæð einni svo sem tvær rastir frá borginni.
Setulið Gyðinga varð skelkað og faldi sig bak við
múrana.
ltómverjar voru orðnir pjakaðir af sinni löngu her-
göngu; en samt leið ekki langt um, pangað til að
peir færu að leggja undirstöðuna að -preföldum rnúr-
vegg kringum borgina, til pess að engum skyldi verða
undankomu auðið.
Pegar setulið Gyðinga sá, að eigi varð undan flúið,5
pá herti pað aftur upp hugann, og skyldu nú allir
lieldur falla, en gefast upp. Enda sýndi liðið pá hug-
prýði og hreysti, að fádæmum sætti.
Daginn eftir gerðu peir útrás úr leyni sínu innan
varnarvirkjanna, tjölduðu fyrir utan og réðust á
Rómverja. Auðvitað dundi á pá örvaregn og kast-
spjót Rómverja, en peir ruddust samt áfram og ráku
Rómverja burt af hæðinni og var barist fram í myrk-
ur; hélt Jósefus pá aftur inn fyrir niúrana,ineð lið sitt.
Javan og hans menn frá Jórsölum börðust Iiraust-
lega. Veitti Jósefus pví eftirtekt, og liafði pá eftir
pað að einskonar lífverði, eða ef eitthvað skyldi
gera, sem heita mátti upp á líf og dauða.
Kastalinn stóð á gnýpu, og voru hýldýpisgjár alt
í kring og engum pótti par fært ýfir að fara, pví að
í einni gjánni sást ekki til botns. Samt var heldur
aðgengilegra að norðan, pví að par var gnýpan ekki
eins pverbrött niður að sléttunni, eins og á hinar
hliðarnar. I’aðan varð pví að ráðast til uppgöngu.
Eskimóa greitt pað sem áskotnast
h'efir við söluna fram yfir pað, sem
peim var greitt upphaflega. Og síðan
greiða Eskimóarnir pá útgjöldin til
kirkjusjóðs, skólasjóðs, fátækrasjóðs
o. s. frv.
Fyrir heimsstyrjöldina greiddi
kristniboðsverzlunin og innlendir söfn-
uðir meira en helminginn af útgjöld-
nm Bræðrasafnaðarins eða pað sem
hann purfti að greiða til eitthvað 500
starfsmanna við kirkjur og skóla á
kristniboðsstöðvunum, eða um l1/,
miljón krónur. Heima fyrir purfti pá
ekki að leggja nema rúmlega Va ai’
útgjöldunum.
En nú á dögum er sjaldgæft að
petta kaupsýslustarf sé rekið með
jafngóðum arði og í Alaska. Kristni-
boðsstöðin og kristniboðsverzlunin eru
í Quinhagak í Alaska. Par/varð (1924)
arðurinn af verzluninni (timbursögun
og niðursoðnum laxi) 10,000 krónur
framyfirpað, sem til purfti að greiða
kostnaðinn við rekstur kristniboðs-
stöðvarinnar. Peim 10,000 krónum var
varið til að greiða pað, sem ógreitt
var af verði kristniboðsskipsins
»Moravian 11«, sem haft er til að
greiða fyrir starfi' bræðranna í héruð-
unum, sem liggja fram með Kusko-
kvim-fljótinu.
1 Súrinam eiga bræðurnir kristni-
bóðsstöð og verzlunarfélag í sambandi
við hana; greiðir pað oft uin 100,000
krónur til kirkju, skóla og fátækra,
en stundum líka miklu minna, pegar
verzlunin gengur illa. — 1 Suður-
Afríku áttu bræðurnir stórar jarðir
og mergð sauðfjár, en fyrir ullina
fæst svo lítið verð, að pað borgar
sig ekki að flytja hana út. I’ar eiga
bræðurnir pví við fjárhagslega örðug-
leika að búa. — 1 Kína verzla peir
með bursta, og á Gullströndinni í
Afríku með matvæli.
í Nikaragúa í Mið-Ámeríku verzla